Krzysztof Wolicki to postać, która zapisała się w historii Polski jako wybitny działacz polityczny oraz utalentowany dziennikarz i publicysta. Urodził się 19 września 1925 roku w Warszawie, gdzie również spędził ostatnie chwile swojego życia, odchodząc 20 kwietnia 2001 roku.
W ciągu swojej kariery Wolicki przyczynił się do rozwoju mediów i życia politycznego w Polsce, podejmując ważne tematy społeczne oraz kulturalne. Jego działalność pozostawiła trwały ślad w świadomości wielu ludzi.
Życiorys
W latach 1945-1952 Krzysztof Wolicki poszerzał swoją wiedzę z zakresu matematyki na Uniwersytecie Warszawskim. Wcześniej, w latach 1943-1945, zmuszony był przebywać w Niemczech, gdzie pracował przymusowo. Jego przynależność do Komunistycznej Partii Niemiec miała miejsce w latach 1944-1945. Po powrocie do kraju w 1945, rozpoczął pracę w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie, a później w Polskiej Agencji Prasowej.
W okresie 1952-1957 pełnił rolę redaktora w „Trybunie Ludu”, a następnie w „Trybunie Kultury”. W latach 1964-1968 był członkiem Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej (ORMO). Z politycznego punktu widzenia, przynależał do Polskiej Partii Robotniczej od 1945 do 1948, z kolei w latach 1948-1967 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Opuścił ją po wykluczeniu Leszka Kołakowskiego.
Jego działalność w latach 70. obejmowała współpracę z Komitetem Obrony Robotników. W 1978 roku złożył podpis pod deklaracją założycielską Towarzystwa Kursów Naukowych, gdzie również wykładał. W dniu 23 sierpnia 1980 roku jego nazwisko znalazło się na liście 64 uczonych i pisarzy, którzy apelowali do władz o rozpoczęcie dialogu z protestującymi robotnikami. W okresie lat 80. można było spotkać jego publikacje w piśmiennictwie drugiego obiegu. W opozycyjnym klimacie, Krzysztof Wolicki został internowany w stanie wojennym.
Uznawany był także za osobę związaną z teatrem. Do jego ważniejszych publikacji należą:
- „Wszystko jedno co o 19³°”, Warszawa 1969,
- „Gdzie jest teatr?”, Kraków 1978.
Po 1989 roku Krzysztof Wolicki był aktywnym publicystą, współpracującym z takimi tytułami jak „Gazeta Wyborcza”, „Tygodnik Powszechny” oraz „Przegląd”. Jako tłumacz, przełożył m.in. teksty Karola Marksa oraz Fryderyka Engelsa. W jego życiu politycznym kluczowa była współpraca z Unią Pracy. W 2001 roku został powołany do Rady Etyki Mediów, jednakże przed oficjalnym objęciem tego stanowiska zmarł. Spoczywa na wojskowych Powązkach (kwatera AII-6-2).
Przypisy
- DonataD. Subbotko DonataD., Zandberg: Półkę z "Dziełami" Marksa stojącą za biurkiem Jacka Kuronia mam zamiar pamiętać długie lata [online], Gazeta Wyborcza, 30.03.2019 r. [zarchiwizowane 27.10.2024 r.]
- Skład Rady Etyki Mediów III kadencji (2001-2004). radaetykimediow.pl.
- Wyszukiwarka cmentarna - warszawskie cmentarze
- Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43)
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Olga Lubecka-Helfgot | Ewa Choromańska-Perczyńska | Maks Kraczkowski | Piotr Nowotniak | Antoni Remiszewski | Gerard Pokruszyński | Stefan Lenartowicz | Tadeusz Różycki | Stanisław Wojtera | Edward Dąbrowski (zm. 1946) | Agnieszka Wielowieyska | Franciszek Kotus-Jankowski | Hieronim Jańczyk | Andrzej Matuszewicz (dyplomata) | Jerzy Szurig | Irena Grobelna | Władysław Malangiewicz | Ksawery Branicki (1816–1879) | Kazimierz Gryglas | Krzysztof Tyszkiewicz (polityk)Oceń: Krzysztof Wolicki