Jerzy Szurig

Polityka i administracja

Jerzy Szurig, znany również pod pseudonimem Nader, to postać, która pozostawiła ważny ślad w historii Polski. Urodził się 1 maja 1893 roku w Warszawie, a swoje życie zakończył tragicznie 12 czerwca 1941 roku w Palmirach. Jego działalność jako publicysta i działacz syndykalistyczny była ściśle związana z lewicą sanacyjną, co czyni go jednym z najważniejszych przedstawicieli tego ruchu.

Szurig był uznawany za czołowego teoretyka polskiego syndykalizmu, obok Kazimierza Zakrzewskiego. Jako współzałożyciel Związku Syndykalistów Polskich, przyczynił się do rozwijania idei syndykalizmu w Polsce. W swojej pracy jako adwokat, Szurig starał się bronić praw pracowników, co podkreśla jego zaangażowanie w walkę o sprawiedliwość społeczną. Dzięki jego aktywności, jego myśli i działania wciąż inspirują kolejne pokolenia.

Życiorys

W czasie, gdy zbliżał się wybuch I wojny światowej, Jerzy Szurig był aktywnym członkiem organizacji takich jak Związek Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej oraz Związek Strzelecki. W latach 1914–1915 brał udział w działaniach militarnych, służąc w Legionie Bajońskim we Francji. Na zakończenie wojny przynależał do „Zetu”, co świadczy o jego zaangażowaniu w sprawy narodowe. W 1920 roku walczył jako ochotnik podczas wojny polsko-bolszewickiej, co pokazuje jego determinację w obronie ojczyzny.

Po przewrocie majowym Jerzy Szurig w latach 1926–1930 zaangażował się w działalność Związku Naprawy Rzeczypospolitej, a jego wpływ na organizację był znaczący, bowiem był redaktorem naczelnym wydawanego od 1935 roku pisma „Przełom”. Odegrał kluczową rolę w formowaniu Generalnej Federacji Pracy i był jednym z inicjatorów powstania dwutygodnika „Solidarność Pracy”, którego celem była obrona interesów pracowników.

Do wybuchu wojny obronnej w 1939 roku, pełnił funkcję sekretarza generalnego Związku Związków Zawodowych, gdzie redagował pismo „Front Robotniczy”, które była ważnym źródłem informacji dla pracowników. W październiku 1939 roku, w Warszawie, współzałożył organizację konspiracyjną Związek Syndykalistów Polskich, a jego praca w Biurze Informacji i Propagandy Związku Walki Zbrojnej była znacząca w kontekście działań oporu przeciwko okupacji.

Niestety, jego działalność zakończyła się tragicznym w skutkach aresztowaniem 17 lutego 1941 roku. Izolacja w III oddziale Pawiaka była dla wielu opozycjonistów dramatycznym doświadczeniem, z którego nie wszyscy wychodzili cało. Jerzy Szurig został rozstrzelany przez okupanta niemieckiego 12 czerwca 1941 roku w Palmirach, co stanowi smutny epilog jego poświęcenia dla Polski.

Odznaczenia

Wśród licznych zasług Jerzego Szuriga znajdują się także liczne odznaczenia, które stanowią dowód jego oddania i męstwa.

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari, przyznany w 1922 roku,
  • Krzyż Niepodległości, odznaczony w 1932 roku.

Przypisy

  1. Krasucki 2014, s. 399.
  2. Leon Wanat, Za murami Pawiaka, Warszawa: "Książka i Wiedza", 1972 r., s. 568.
  3. Władysław Bartoszewski, Bogdan Brzeziński, Leszek Moczulski: Kronika wydarzeń w Warszawie 1939–1949. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970 r., s. 45.

Oceń: Jerzy Szurig

★★★★★
Średnia ocena:4.9 Liczba ocen:21