Ewa Choromańska-Perczyńska

---

Życiorys

Ewa Choromańska-Perczyńska jest córką Stefana i Stanisławy. Ukończyła swoje studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie w roku 1967. Jej specjalizacja koncentrowała się na chirurgii, a po ukończeniu nauki podjęła pracę jako lekarka w Międzyleskim Szpitalu Specjalistycznym w Warszawie, gdzie była zatrudniona od momentu uzyskania dyplomu.

Wkrótce po rozpoczęciu swojej kariery, we wrześniu 1980 roku, zdecydowała się wstąpić do „Solidarności”. Była członkinią komisji zakładowej w swoim miejscu pracy, co stanowiło dla niej ważny krok w aktywności społecznej. W 1981 roku jej zaangażowanie wzrosło, kiedy dołączyła do Konfederacji Polski Niepodległej, wspierając działania na rzecz niepodległości kraju.

Po wprowadzeniu stanu wojennego, Ewa zaangażowała się w Międzyzakładowy Komitet Koordynacyjny NSZZ „Solidarność”, który był podziemną inicjatywą zrzeszającą wiele zakładów pracy, działających w opozycji do reżimu. W roku 1983, po zatrzymaniu Macieja Zalewskiego, objęła przewodnictwo tej organizacji, którym kierowała aż do 1989 roku. W ramach działalności MKK Ewa zajmowała się m.in. organizacją druku i dystrybucji wydawnictw drugiego obiegu, takich jak „Wola” i „Tygodnik Mazowsze”, a także udzielaniem wsparcia osobom represjonowanym w tym trudnym czasie.

Po roku 1989 kontynuowała swoją działalność związkową i stała się aktywną członkinią zarządu Regionu Mazowsze NSZZ „S”. W połowie lat 90. Ewa Choromańska-Perczyńska wstąpiła do Porozumienia Centrum, gdzie nadal angażowała się w sprawy społeczne i polityczne.

Odznaczenia

W 2011 roku za swoje znaczące osiągnięcia w zakresie wspierania przemian demokratycznych w Polsce, Ewa Choromańska-Perczyńska otrzymała Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Dodatkowo, w uznaniu jej wartościowej pracy, została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi w 1995 roku oraz Złotym Krzyżem Zasługi w 2011 roku.

---

Oceń: Ewa Choromańska-Perczyńska

---