Kazimierz Gryglas

Gryglas ukończył szkołę podstawową i odbył praktyki w warsztatach mechanicznych, a równocześnie uczęszczał do szkoły rzemieślniczej. Zaczynając swoją karierę zawodową w 1923 roku jako pomocnik frezera w fabryce budowy parowozów, szybko zaangażował się w polityczną działalność Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK), do którego przystąpił w 1924 roku. Wkrótce stał się jednym z najbardziej aktywnych działaczy Wydziału Żołnierskiego ZMK.

Jego działalność polityczna doprowadziła do aresztowania, gdyż 25 stycznia 1925 roku został uwięziony na Pawiaku, a później spędził rok w mokotowskim więzieniu. Po zwolnieniu z pracy z powodu zaangażowania komunistycznego, Gryglas znalazł zatrudnienie jako sezonowy robotnik budowlany. W okresie służby wojskowej, trwającej od października 1926 do marca 1928, zaangażował się w działalność ZMK, a latem 1928 reprezentował warszawską organizację na IV Plenum KC ZMK.

Uczestniczył również w V Kongresie Komunistycznej Międzynarodówki Młodzieży w Moskwie w 1928 roku. Niestety, jego powrót przez Niemcy zakończył się kolejnym aresztowaniem za nielegalne przekroczenie granicy. Po odbyciu kary, Gryglas wstąpił do Komunistycznej Partii Polski (KPP) i, na polecenie partii, rozpoczął również działania w Polskiej Partii Socjalistycznej – Lewicy (PPS-Lewica). Został sekretarzem okręgowym tej partii w Białymstoku, gdzie w kwietniu 1929 r. kierował kampanią wyborczą do Rady Miejskiej w Grodnie, co skutkowało jego krótkim aresztowaniem.

W czerwcu 1929 roku Gryglas został wybrany do Komitetu Centralnego na I Zjeździe PPS-Lewicy, jednak 3 sierpnia 1929 roku znowu wpadł w ręce wymiaru sprawiedliwości w Białymstoku, zostając skazanym na 1,5 roku więzienia. Mimo trudności, podczas odbywania kary był aktywny w życiu więziennym, pełniąc funkcję starosty komuny więziennej.

Po wyjściu na wolność w marcu 1931 roku, Gryglas rozpoczął pracę w Związku Ludowym „Samopomoc” w Białymstoku, aż do jego rozwiązania. W 1932 roku dostąpił zaszczytu członkostwa w Komitecie Okręgowym KPP w Lublinie, a po krótkim aresztowaniu w Warszawie, działał w partii aż do jej likwidacji w 1938 roku. W czasie II wojny światowej, w obliczu okupacji, Gryglas kontynuował pracę na budowach, a po wojnie przystąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR), a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR).

Po wojnie Gryglas objął stanowiska w Centralnym Zarządzie Przemysłu Mięsnego oraz Warszawskich Zakładach Fotochemicznych „Foton”. W 1949 roku, w wyniku decyzji Wojewódzkiej Komisji Kontroli Partyjnej, został wydalony z partii z powodu nadużyć przy rozdziale mięsa, jednak odzyskał prawa partyjne 14 sierpnia 1956 roku. W 1964 roku, za swoje zasługi, przyznano mu rentę dla zasłużonych, a swoją działalność uhonorowano Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Kazimierz Gryglas odszedł z tego świata w 1964 roku i znalazł miejsce spoczynku na wojskowych Powązkach, w kwaterze 2C-10-15, pozostawiając po sobie niezatarty ślad w polskiej historii komunistycznej.