Antoni Remiszewski to postać, której życie i działalność miały istotny wpływ na polską rzeczywistość polityczną. Urodził się 11 sierpnia 1883 roku w Warszawie, gdzie spędził znaczną część swojego życia, aż do jego śmierci, która miała miejsce 8 marca 1948 roku, również w stolicy.
W trakcie swojej kariery Remiszewski pełnił funkcję radcy w Izbie Przemysłowo-Handlowej w Łodzi, co miało miejsce w 1935 roku. Jego angażowanie się w działalność gospodarczą i polityczną przesądziło o jego niezatartej obecności na scenie społecznej tamtych czasów.
Życiorys
Antoni Remiszewski był synem kolejarza, który w 1904 roku ukończył gimnazjum w Warszawie. Następnie podjął studia na kierunku filologia polska na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po zakończeniu nauki rozpoczął pracę jako nauczyciel w różnych szkołach, które znajdowały się w miastach takich jak Biała, Sosnowiec, Lublin, Łódź oraz Zgierz.
W czasie I wojny światowej aktywnie uczestniczył w działaniach politycznych, dołączając do Stronnictwa Niezawisłości Narodowej, Polskiej Partii Socjalistycznej oraz Polskiej Organizacji Wojskowej. Od 1 października 1917 roku piastował stanowisko inspektora szkolnego, obejmując swoim zasięgiem powiaty, takie jak łódzki, łaski oraz brzeziński. Jego działalność została jednak przerwana, gdy w 1918 roku został uwięziony przez niemieckie władze.
Po aresztowaniu, w grudniu tego samego roku objął urząd komisarza rządowego dla powiatu łódzkiego. Z kolei od sierpnia 1919 roku pełnił funkcję starosty łódzkiego. Krótko, w dniach od 14 do 19 maja 1926 roku, sprawował obowiązki wojewody łódzkiego, ciesząc się zaufaniem Józefa Piłsudskiego. Później przez niedługi czas piastował stanowisko starosty będącego w powiecie będzińskim.
W okresie od 3 listopada 1926 do 29 listopada 1930 roku był wojewodą lubelskim. Po zakończeniu tej kadencji przez dwa lata angażował się w pracę w Ministerstwie Rolnictwa. Zanim wybuchła II wojna światowa, zajmował pozycję inspektora wojewódzkiego w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych. W późniejszym etapie swojego życia aktywnie uczestniczył w Armii Krajowej.
Po zakończeniu wojny, Antoni Remiszewski objął stanowisko dyrektora w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych, gdzie pracował zarówno w Łodzi, jak i w Warszawie. Zmarł i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 17-6-12/13/14.
Bibliografia, literatura
Bibliografia dotycząca Antoniego Remiszewskiego jest bogata i zróżnicowana. Oto dwa kluczowe źródła, które warto uwzględnić w badaniach nad jego osobą:
- – Remiszewski Antoni w: Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, s. 173-174,
- – Waldemar Kozyra, Wojewodowie lubelscy wobec życia społeczno-politycznego na Lubelszczyźnie w latach 1926–1939, ANNALES UNIVERSITATIS MARIAE CURIE-SKŁODOWSKA LUBLIN – POLONIA, VOL. LVIII SECTIO F, Zakład Historii Najnowszej Instytutu Historii UMCS, Lublin 2003.
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: REMISZEWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 14.06.2021 r.]
- Monitor Polski z 1935 r. Nr 047, poz. 61.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Gerard Pokruszyński | Stefan Lenartowicz | Tadeusz Różycki | Stanisław Wojtera | Edward Dąbrowski (zm. 1946) | Andrzej Bittel | Jakub Święcicki | Bronisław Berman | Ignacy Łempicki (chargé d’affaires) | Józef Przyłuski | Piotr Nowotniak | Maks Kraczkowski | Ewa Choromańska-Perczyńska | Olga Lubecka-Helfgot | Krzysztof Wolicki | Agnieszka Wielowieyska | Franciszek Kotus-Jankowski | Hieronim Jańczyk | Andrzej Matuszewicz (dyplomata) | Jerzy SzurigOceń: Antoni Remiszewski