Kazimierz Wachowski

Po ukończeniu studiów, Wachowski wydał w 1903 roku pierwszy tom swojej pracy Słowiańszczyzna zachodnia — studya historyczne, dedykowany szerokiemu zakresowi tematów dotyczących tejże kultury. Niestety, drugi tom nigdy nie ujrzał światła dziennego. W latach 1905–1919 piastował stanowisko nauczyciela w gimnazjum, co pozwoliło mu na przekazywanie wiedzy młodszym pokoleniom.

Po pewnym czasie, w latach 1919-1921, Wachowski pełnił rolę dyrektora nauk polonistycznych na kursach dla oficerów, ale szybko powrócił do nauczania w gimnazjum, gdzie pracował aż do swojej śmierci. Od 19 stycznia 1908 roku był aktywnym członkiem Wydziału Nauk Antropologicznych, Społecznych, Historii i Filozofii Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, z zaangażowaniem uczestnicząc w tamtejszej komisji historycznej.

Wachowski poświęcił szczególną uwagę warszawskim archiwom cechowym, co zaowocowało dwoma istotnymi odczytami: O archiwum krawców w Warszawie w 1910 roku oraz O dziejach cechu krawców w Warszawie w 1911 roku. Zdecydowanie mniej czuł się komfortowo w pracach nad Kodeksem miasta Warszawy, mimo że był w nim zaangażowany.

Przed wybuchem I wojny światowej, w 1914 roku, opublikował również dwie prace dotyczące stosunków polsko-skandynawskich: Jomsborg — Normannowie wobec Polski w wieku X oraz Olaf Tryggwason na Pomorzu — Normannowie wobec Polski w wieku X. Jego ambicją było stworzenie opracowania tekstów źródłowych do dziejów Słowiańszczyzny od Herodota, niestety projekt ten nigdy nie został ukończony, a zgromadzone materiały zostały zniszczone w trakcie II wojny światowej.

Kazimierz Wachowski spoczywa na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (kwatera W-2-16), gdzie pozostaje pamięć po jego pracy oraz osiągnięciach w dziedzinie historii i edukacji.