Stanisław Bagieński

W kolejnych latach Stanisław podjął studia w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona, a następnie kontynuował naukę na renomowanych akademiach artystycznych w Monachium i Paryżu w latach 1901–1903. Jego rozwój zawodowy doprowadził go do stowarzyszenia artystycznego „Pro Arte”, a w 1927 roku objął stanowisko profesora w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych.

W swoim dorobku artystycznym Bagieński malował różnorodne sceny, obejmujące rodzajowe obrazy, widoki Warszawy oraz tematy związane z Tatrami i morzem. Jednakże najważniejszym motywem jego twórczości były sceny batalistyczne, które glorifikowały polskiego żołnierza. Artysta najczęściej sięgał po tematykę z okresu napoleońskiego, powstania listopadowego oraz I wojny światowej.

Jego prace były regularnie eksponowane w warszawskiej Zachęcie oraz w salonie sztuki Aleksandra Krywulta, co świadczy o uznaniu, jakie zyskał w środowisku artystycznym. Ponadto, Bagieński angażował się w działalność ilustratorską, publikując swoje prace w prestiżowych warszawskich czasopismach, takich jak „Tygodnik Ilustrowany”, „Biesiada Literacka” oraz „Świat”. Jego talent obejmował również ilustrowanie książek, w tym dzieł Walerego Przyborowskiego, co podkreśla wszechstronność jego twórczości.