Bogusław Samborski

---

Życiorys

Bogusław Samborski był osobą z niezwykle barwną historią. Urodził się jako syn Piotra Franciszka oraz Marii Cecyli z Wierzbowskich h. Jastrzębiec. Jego edukacja rozpoczęła się w Gimnazjum im. Ziemi Mazowieckiej w Warszawie, które ukończył z powodzeniem. Już w 1913 roku rozpoczął swoją karierę aktorską, kiedy to został zaangażowany do Teatru Polskiego w Warszawie przez znanego reżysera Arnolda Szyfmana.

W latach 1914–1915 rozwijał swój warsztat aktorski w szkole dramatycznej, działającej przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. Jego występy obejmowały również kabaret Bi-Ba-Bo w 1916 roku. Okres 1918–1919 to czas, kiedy Samborski występował w teatrach miejskich w miastach takich jak Kraków i Łódź.

W jego biografii nie zabrakło także mniej chwalebnych momentów. Podczas wojny polsko-bolszewickiej, Samborski służył jako żołnierz Armii Ochotniczej, a po wojnie nadal pracował w Teatrze Polskim w Warszawie. Jego kariera obejmowała również występy gościnne w warszawskich teatrach Rozmaitości oraz na innych scenach w miejscach takich jak Lwów, Kraków, Poznań i Lublin.

Po rozpoczęciu II wojny światowej prowadził kawiarnię przy Teatrze Polskim, lecz ta działalność zakończyła się, kiedy budynek został zajęty przez okupantów. Samborski postanowił przyjąć rolę w antypolskim filmie Heimkehr, co było próbą ochrony jego żony Stelli, Żydówki, podczas okupacji. Wkrótce po wykonaniu wyroku śmierci na dyrektorze teatru kolaborancie Igo Symie, Samborski zdecydował się na wyjazd do Niemiec, gdzie kontynuował swoją karierę aktorską, występując pod pseudonimem Gottlieb Sambor.

Wśród jego późniejszych projektów znalazły się filmy takie jak Shiva und die Galgenblume (1945) oraz Am Ende der Welt (1947). Po wojnie, w 1946 roku, zdecydowano o dożywotnim relegowaniu Samborskiego z grona aktorstwa polskiego przez Zarząd Główny Związku Zawodowego Artystów Scen Polskich. Dwa lata później, po wydaniu zaocznego wyroku skazującego go na dożywotnie więzienie za kolaborację z okupantem, artysta emigrował do Argentyny.

Filmografia

Filmografia Bogusława Samborskiego jest niezwykle bogata i różnorodna. Poniżej przedstawiamy jego najważniejsze osiągnięcia filmowe:

• 1925: Iwonka w roli fornala,
• 1928: Przedwiośnie jako Barwicki,
• 1929: Grzeszna miłość, w której wcielił się w postać Rauszke,
• 1929: Policmajster Tagiejew jako Tagiejew,
• 1929: Szlakiem hańby, w roli Karola Wolaka vel Andrzeja Marczaka,
• 1930: Na Sybir gdzie zagrał pułkownika żandarmerii Sierowa,
• 1930: Niebezpieczny romans jako Hieronim Śpiewankiewicz, kasjer w banku,
• 1930: Uroda życia, grając generała Polenowa,
• 1931: Dziesięciu z Pawiaka jako generał żandarmerii,
• 1931: Niebezpieczny raj w roli Heysta,
• 1933: Dzieje grzechu, gdzie odegrał postać Pochronia,
• 1933: Pod Twoją obronę jako chirurg,
• 1933: Prokurator Alicja Horn wcielając się w profesora Brunickiego,
• 1933: Szpieg w masce jako kierownik agentury Pedro,
• 1934: Młody las w roli dyrektora Starogrenadzkiego,
• 1936: Pan Twardowski jako narzeczony Nety,
• 1936: Róża, grając Benedykt Czarowicza,
• 1938: Gehenna w roli stryja Kościeszy,
• 1938: Granica jako plenipotent Czechliński,
• 1938: Kobiety nad przepaścią, gdzie wystąpił jako właściciel knajpy Muller,
• 1938: Kościuszko pod Racławicami w roli brygadiera Antoniego Madalińskiego,
• 1939: Kłamstwo Krystyny jako Klimkiewicz, właściciel „Autokoncernu”,
• 1939: O czym się nie mówi… w roli Kornbluma, dyrektora kabaretu „Orfeum”,
• 1939: Nad Niemnem jako Anzelm Bohatyrowicz,
• 1939/1941: Żona i nie żona gdzie zagrał Stanisława Geista,
• 1941: Heimkehr, w której wystąpił jako burmistrz,
• 1945: Shiva und die Galgenblume,
• 1947: Am Ende der Welt.

---

Oceń: Bogusław Samborski

---