Julitta Karwowska-Wnuczak

---

Życiorys

Julitta Karwowska-Wnuczak jest wybitną postacią w dziedzinie sztuk plastycznych. Ukończyła malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w roku 1960, zdobywając dyplom pod opieką prof. Eugeniusza Eibischa. Już od 1961 roku zaczęła swoją współpracę z Biurem Wydawniczym Ruch, gdzie pracowała jako projektantka pocztówek i ilustratorka. Jej debiut miał miejsce w 1962 roku, kiedy to stworzyła ilustracje do książki Dziwne przygody Ignasia autorstwa Ewy Szelburg-Zarembiny.

Rok później, w 1962 roku, Julitta nawiązała długofalową współpracę z Instytutem Wydawniczym „Nasza Księgarnia”. Dla tej instytucji zilustrowała wiele książek, które zyskały popularność wśród dzieci i młodzieży. Wśród nich znalazły się takie tytuły jak Opowieści indyjskie Shanty Rameshwara Rao, Złoty most Iona Creangi, Księżniczka głogu Władysława Ludwika Anczyca oraz Niebko było błękitne Charlotte Zołotow. Zrealizowała również prace dla Krajowej Agencji Wydawniczej, ilustrując m.in. Zdobywcę orzechowego tortu Piotra Wojciechowskiego oraz Prządki złota Wandy Markowskiej i Anny Milskiej.

W 1970 roku Julitta rozpoczęła współpracę z Studiem Małych Form Filmowych „Se-Ma-For”, gdzie stworzyła projekty plastyczne do filmu To tylko myszka (w reżyserii Wacława Fedaka). Jej praca z Ludwikiem Kronicem zaowocowała unikalnymi projektami do popularnego serialu animowanego o kocie Filemonie, który powstał na podstawie scenariusza Marka Nejmana przy ścisłej współpracy Sławomira Grabowskiego.

Illustracje Julitty, trudniącej się niezależnie w tworzeniu książek o Filemonie, zachwyciły czytelników, przenosząc ich w świat pełen przygód i niezwykłych postaci. W 1976 roku premierę miała Noc Filemona, a później kolejne historie, takie jak Przygody kota Filemona, Filemon i Bonifacy, Filemon, Bonifacy i Szczeniak, oraz Wilczy apetyt, które ujrzały światło dzienne w latach 1977–1987.

Największy rozgłos przyniosły jej jednak książki o niezrównanej kociej spółce, do której z czasem dołączył kundelek: Przygody kota Filemona, Filemon i Bonifacy, Filemon, Bonifacy i Szczeniak (zebrane również przez „Naszą Księgarnię” w jednym tomie jako Przygody kota Filemona), Noc kota Filemona, Wilczy apetyt. To dzięki niej mały biały kociak od kilkudziesięciu lat patrzy na swoich czytelników z bezbrzeżnym zdziwieniem, a tłusty czarny kocur ze znudzeniem i pobłażliwością. W tych pracach Julitta Karwowska-Wnuczak oddała świat, którego już nie ma – ciepłych zapiecków i rozchwianych płotów. Stworzyła też świetne portrety myszy – być może najsympatyczniejszych myszy w historii polskiej ilustracji.

Prace artystki były również publikowane w Almanachu Polonii, który ukazywał się zarówno w Polsce, jak i za granicą. Karwowska-Wnuczak stworzyła siedem roczników jego edycji, a jej wkład znacząco wzbogacił polski rynek wydawniczy oraz kulturę ilustracji.

Styl artystyczny

Rysunki Julitty Karwowskiej-Wnuczak wyróżniają się intensywnym nasyceniem kolorów i wesołym nastrojem. W jej twórczości szczególnie zauważalne są ilustracje przedstawiające zwierzęta, jak na przykład tygrysy, które zyskały popularność dzięki książkom autorstwa Joanny Papuzińskiej. Z kolei słonie, z postacią Małego słonika Kuby w książce Miry Lobe oraz Muzykalnego słonia autorstwa Wandy Chotomskiej, również często pojawiają się w jej rysunkach.

Dodatkowo, Julitta z powodzeniem tworzy obrazy dzieci z długimi, potarganymi grzywkami, które opadają na oczy. Takie postacie można znaleźć chociażby w literaturze dla dzieci, jak w książkach Tydzień z godziną zero autorstwa Alicji Niedźwiedzkiej oraz Magnus i wiewiórki Hansa Petersona.

Wystawy

Twórczość Julitty Karwowskiej-Wnuczak zyskała uznanie na arenie międzynarodowej, z pracami prezentowanymi w wielu krajach, takich jak Włochy, Czechosłowacja, NRD, NRF, ZSRR, Japonia oraz Dania.

Wśród znaczących wydarzeń należy wymienić Biennale w Bratysławie i Bolonii, gdzie efekty jej artystycznej wizji miały szansę zyskać szersze grono odbiorców.

W 1969 roku indywidualna wystawa Julitty odbyła się w Galerii Broste w Kopenhadze, prezentując zarówno grafikę książkową, jak i artystyczną.

Twórczość

Ilustracje książek

Julitta Karwowska-Wnuczak ma na swoim koncie bogaty dorobek artystyczny, który obejmuje wiele znanych publikacji dziecięcych. Oto lista wybranych tytułów, które wzbogaciły bibliotekę młodych czytelników:

• Dziwne przygody Ignasia Ewy Szelburg-Zarembiny (Ruch 1962),
• Muzykalny słoń Wandy Chotomskiej (Ruch 1965),
• Opowieści indyjskie Shanty Rameshwara Rao (NK 1965),
• Tygryski Joanny Papuzińskiej (NK 1966),
• Piał kogucik: kukuryku Stanisława Jachowicza (NK),
• Kukuryku na ręczniku Marii Kownackiej (NK),
• Prządki złota Wandy Markowskiej i Anny Milskiej (KAW),
• Mały słonik Kuba Miry Lobe (NK 1970),
• Złoty most Iona Creangi (NK 1973),
• Księżniczka głogu Władysława Ludwika Anczyca (NK 1973),
• Niebo było błękitne Charlotte Zołotow (NK 1976),
• Fikmik Eno Rauda (KAW 1976),
• Jana i gwiazdka Werner Heiduczek (NK 1976),
• Zdobywcy orzechowego tortu Piotra Wojciechowskiego (KAW 1977),
• Tydzień z godziną zero Alicji Niedźwiedzkiej (KAW 1977),
• Lokomotywa, Rzepka, Ptasie radio Jana Brzechwy (NK 1985),
• Złoty arbuz Bolesława Zagały (NK, seria Poczytaj mi mamo, 1986),
• Magnus i wiewiórki Hansa Petersona (Wydawnictwo Poznańskie 1986),
• Mangus w porcie Hansa Petersona (Wydawnictwo Poznańskie),
• Almanach Polonii (opracowanie siedmiu roczników),
• Noc Filemona (NK 1976, seria Poczytaj mi, mamo),
• Przygody kota Filemona (NK 1977),
• Filemon i Bonifacy (1980),
• Filemon, Bonifacy i Szczeniak (1985),
• Wilczy apetyt (NK 1987, seria Poczytaj mi, mamo).

Filmowe projekty plastyczne

W twórczości Julitty Karwowskiej-Wnuczak nie brakuje także projektów filmowych, które przyczyniły się do rozwoju polskiej animacji. Poniżej przedstawiamy niektóre z nich:

• To tylko myszka (Se-Ma-For 1970), reż. Wacław Fedak,
• Dziwny świat kota Filemona (1972), współpraca z Ludwikiem Kronicem,
• Przygody kota Filemona (1977).

---

Oceń: Julitta Karwowska-Wnuczak

---