Julian Lindenszat

---

Życiorys

Julian Lindenszat, syn Samuela i Racheli z Hufnaglów, rozpoczął swoją edukację medyczną na renomowanych uczelniach w Heidelbergu oraz Charkowie. Ukończył Wydział Medyczny w Heidelbergu z wyróżnieniem – magna cum laude, co zostało podkreślone przez ówczesną prasę. W trakcie swojego życia wykazał się odwagą, biorąc udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

W dniu 3 lutego 1920 roku, awansował na stopień kapitana lekarza, kiedy to pełnił służbę w suwalskim pułku strzelców. Następnie, 24 września 1920, jego stopień kapitana został zatwierdzony w grupie oficerów „z byłych Korpusów Wschodnich i armii rosyjskiej” z datą prawną od 1 kwietnia 1920 roku. Wówczas był zatrudniony w szpitalu Twierdzy Grodno, a później przeniesiony do szpitala wojskowego znajdującego się w Grudziądzu oraz Warszawie.

Rok 1922 przyniósł mu stanowisko naczelnym lekarza 81 pułku piechoty. Po pewnym czasie, jako kapitan lekarz został przeniesiony do rezerwy. W 1924 roku, posiadając 406 lokatę wśród kapitanów sanitarnych rezerwy, otrzymał przydział do 1 batalionu sanitarnego. W roku 1934 znajdował się na 217 lokacie wśród kapitanów sanitarnych rezerwy, także ze starszeństwem z 1 czerwca 1919, i był przydzielony do kadry zapasowej 1 Szpitala Okręgowego, podlegając PKU Warszawa Miasto III.

Julian Lindenszat zdobył również uznanie jako znany warszawski lekarz dermatolog. Prowadził prywatną praktykę, której siedziba w 1925 roku mieściła się przy ul. Chmielnej 35, a w latach 1930–1939 jego gabinet znajdował się na Marszałkowskiej 111 (Światowid) w Warszawie. Specjalizował się w diagnostyce i leczeniu chorób wenerycznych, skórnych oraz „niemocą płciową”. Ponadto, przyjmował pacjentów w Lecznicy Centralnej na Marszałkowskiej 131. Przynależał do Izby Lekarskiej Warszawsko-Białostockiej, gdzie miał prawo głosowania do Rady Izby.

W obliczu zbliżającej się wojny, podczas kampanii wrześniowej został zmobilizowany. 3 września 1939 roku wyruszył w kierunku Brześcia, gdzie niestety wkrótce został wzięty do niewoli przez wojska radzieckie. Na stan z kwietnia 1940 roku był odnotowany jako jeniec obozu w Kozielsku. Od 15 do 17 kwietnia 1940 roku, został przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD, co zostało odnotowane na liście wywózkowej 032/1 poz. 42 nr akt 2852. Niestety, między 16 a 19 kwietnia 1940 roku, stał się ofiarą mordu dokonanego przez NKWD w lesie katyńskim.

W trakcie niemieckiej ekshumacji w 1943 roku, jego szczątki zostały zidentyfikowane, co odnotowano w dzienniku ekshumacji z dnia 22 maja 1943 pod numerem 2791. Przy jego ciele znaleziono książeczkę oficerską MSWojsk oraz prawo jazdy. Lindenszat figuruje na liście AM-240-2791 oraz liście Komisji Technicznej PCK pod numerem GARF-102-02791. Na liście PCK jest podany jako Srul Julian, a jego nazwisko znajduje się na liście ofiar opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 159, w Nowym Kurierze Warszawskim nr 154 z 1943 oraz w Nowym Czasie nr 75.

Wspomnienie o Julianie Lindenszacie ma szczególne znaczenie, szczególnie w kontekście ogłoszenia, które ukazało się 21 grudnia 1939 roku w Nowym Kurierze Warszawskim, informujące o jego poszukiwaniach przez żonę: „Dr. Lindenszat, kapitan rezerwy, wyruszył 3 września do Brześcia poszukiwany przez żonę. Łaskawe wiadomości: EIoktoralna 7 m. 3″. Wzmianka o jego osobie jest także przywoływana w kontekście pomnika katyńskiego w Jersey City.

Życie prywatne

Julian Lindenszat prowadził życie rodzinne, był żonaty i miał dzieci, co świadczy o jego zaangażowaniu w rodzinne relacje. Zdecydował się na osiedlenie w stolicy Polski, a jego adres to ulica Chmielna 35 w Warszawie.

Przed wybuchem II Wojny Światowej, posiadał polisę ubezpieczeniową w Prudential Assurance. Warto zaznaczyć, że po 1997 roku, jego roszczenie związane z powyższą polisą zostało ostatecznie zaspokojone.

Upamiętnienie

Minister Obrony Narodowej, Aleksander Szczygło, na podstawie decyzji Nr 439/MON z dnia 5 października 2007 roku, podjął decyzję o pośmiertnym awansie Juliana Lindenszata na stopień majora. Uroczystość ogłoszenia awansu miała miejsce w Warszawie 9 listopada 2007 roku, w trakcie wydarzenia pod nazwą „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

• Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe przyznane wszystkim ofiarom zbrodni katyńskiej, wydane 1 stycznia 1986 roku,
• Tablica epitafijna umieszczona na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu – nr 2052.

---

Oceń: Julian Lindenszat

---