Ludwik Anigstein

W 1913 lub 1914 roku ukończył studia na Uniwersytecie w Heidelbergu, zdobywając tytuł doktora filozofii bądź zoologii, a już dwa lata później kontynuował edukację w Dorpacie. Jako specjalista w dziedzinie chorób tropikalnych, szczególnie zajmował się tyfusem plamistym.

W roku 1923 habilitował się na Uniwersytecie Poznańskim, co otworzyło przed nim nowe możliwości w karierze naukowej. Poza tym, był członkiem komisji malarycznej Ligi Narodów, co zaowocowało podróżą w 1924 roku do wielu krajów, w tym: Rosji europejskiej, krajów bałkańskich, Włoch, Hiszpanii, Palestyny oraz Syrii.

Już od 1926 roku w pracy w Państwowym Zakładzie Higieny w Warszawie podnosił standardy zdrowia publicznego. W 1929 roku, na zlecenie rządu brytyjskiego, badał tyfus tropikalny w Malajach, a w latach 1929-1939 pełnił rolę wykładowcy na Uniwersytecie Warszawskim.

W roku 1931 został delegowany przez Ligę Narodów do Syjamu, aby walczyć z malarią, a jego wiedza stała się nieoceniona także jako doradcy sanitarnemu rządu Liberii od września 1935 do około 1938 roku. Wyspecjalizowany przez Ligę Morską i Kolonialną, podejmował działania na rzecz zdrowia publicznego w tym kraju.

Po zakończeniu II wojny światowej, przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie rozpoczął pracę na Uniwersytecie w Galveston, a jego badania koncentrowały się na immunologii i nowotworach. Ludwik Anigstein był dwukrotnie żonaty, co dodaje osobistego wymiaru do jego złożonej biografii.