Marian Wojnarowski

---

Życiorys

Marian Wojnarowski, synHenryka Lewenfisz-Wojnarowskiego oraz Teofili z domu Marianko, rozpoczął swoją przygodę akademicką w 1946 roku, podejmując studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Łódzkiego. Po pięciu latach nauki, w 1952 roku, uzyskał stypendium Ministerstwa Zdrowia, które umożliwiło mu dalsze kształcenie w Pradze, na Uniwersytecie Karola.

Po uzyskaniu tam tytułu doktora wszech nauk lekarskich, Marian Wojnarowski powrócił do Polski, gdzie rozpoczął pracę w I Klinice Pediatrycznej warszawskiej Akademii Medycznej, kierowanej przez prof. Rajmunda Barańskiego. W 1955 roku z powodzeniem uzyskał specjalizację z pediatrii I stopnia, a w 1959 roku – II stopnia. W tym samym roku przedstawił swoją rozprawę ukończoną na temat „Przesączanie kłębkowe u dzieci”, co zaowocowało stopniem doktora nauk medycznych.

Sześć lat później, w 1965 roku, uzyskał habilitację na podstawie pracy dotyczącej „Czynności osmotycznej nerek u dzieci”. Już od 1964 roku Marian Wojnarowski był członkiem Komisji Nefrologicznej przy Komitecie Nauk Klinicznych Polskiej Akademii Nauk oraz współwłaścicielem tworzonej Sekcji Nefrologicznej przy Towarzystwie Internistów Polskich. W 1967 roku stał się jednym z członków założycieli Europejskiego Towarzystwa Nefrologii Pediatrycznej, a rok później dołączył do zarządu tej organizacji.

Marian Wojnarowski zdobył również stypendium Ministerstwa Zdrowia, co pozwoliło mu na pobyt w Klinice Pediatrycznej w Pécs oraz w Światowej Organizacji Zdrowia w Paryżu. Tam pracował w Ośrodku Badania Chorób Przemiany Materii u Dzieci pod kierunkiem prof. Pierre Royera. W 1974 roku przeszedł do II Kliniki Ogólnopediatrycznej Instytutu Pediatrii. Jako zwieńczenie swojej kariery zawodowej, 1 października 1980 roku objął stanowisko kierownika Kliniki Chorób Zakaźnych. Po wielu latach intensywnej pracy, 30 września 1997 roku, przeszedł w stan spoczynku.

Dorobek naukowy

Prowadzenie badań i publikacji naukowych prof. Mariana Wojnarowskiego to imponujący przykład zaangażowania w dziedzinę nefrologii. Jego dorobek obejmuje blisko 100 prac, z których większość koncentruje się na zagadnieniach związanych z funkcjonowaniem nerek oraz innymi aspektami zdrowotnymi.

W szczególności, badania te dotyczą fitopatologii nerek, gospodarki elektrolitowo-wodnej oraz równowagi kwasowo-zasadowej. Profesor Wojnarowski ustalił istotne normy przesączania kłębuszkowego u dzieci, co w znaczący sposób wpłynęło na praktyki kliniczne.

Jego odkrycia dowiodły, że dojrzewanie funkcji filtracyjnej nerek u dzieci odbywa się w pierwszym i drugim roku życia. Nie do końca dojrzałe jeszcze nerki nie prowadzą jednak do niewydolności, mimo że mogą wykazywać ograniczone zdolności osmotyczne. Jego prace mają ogromne znaczenie w kontekście zrozumienia rozwoju nerek małych pacjentów.

W swoich badaniach prof. Wojnarowski zajął się także metodami leczenia zespołu nerczycowego, a jego analizy oraz wyniki korelacji kliniczno-morfologicznych w przypadku kłębuszkowych zapaleń nerek dostarczyły cennych informacji dla praktyki medycznej.

---

Oceń: Marian Wojnarowski

---