Andrzej Sieroszewski

Nauka i edukacja

Andrzej Stefan Sieroszewski, ur. 16 kwietnia 1933 roku w Warszawie, a zmarły 25 lipca 2012 roku w tym samym mieście, był znaczącą postacią w dziedzinie hungarystyki w Polsce. Człowiek o szerokich horyzontach i pasji do kultury węgierskiej, zarówno w teorii, jak i praktyce.

Znany jako tłumacz, przyczynił się do popularyzacji literatury węgierskiej w Polsce, a jego prace zyskały uznanie wśród miłośników języka i kultury.

Życiorys

Andrzej Sieroszewski uzyskał tytuł licencjata w 1957 roku na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego. W 1966 roku uzyskał stopień doktora, a dziewięć lat później habilitował się. W 1991 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym. Pełnił funkcję kierownika Katedry Filologii Węgierskiej, która w 1998 roku przekształciła się w Katedrę Hungarystyki, w latach 1978–1981, 1983–1990 oraz 1997–2003.

W latach 1990–1996 Sieroszewski był dziekanem Wydziału Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego. Przez długi czas angażował się w różnorodne organizacje naukowe. Należał do Międzynarodowego Towarzystwa Hungarologicznego, w którym zasiadał w zarządzie od 1996 roku, a także do Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk, gdzie pełnił tę samą rolę w latach 1999–2003. Od 2007 roku był członkiem zarządu Polskiego Pen Clubu, wcześniej zasiadając w jego Komisji Rewizyjnej.

Sieroszewski był jednym z autorów uznanej Antologii poezji węgierskiej, wydanej w 1975 roku, a także samodzielnie stworzył Antologię współczesnego dramatu węgierskiego (1982). Oprócz prac tłumaczeniowych, do jego publikacji należą między innymi Maurycy Beniowski w literackiej legendzie (1970) oraz Węgierska i polska powieść historyczna w dobie romantyzmu (1976). O swoim dziadku, Wacławie Sieroszewskim, napisał biografię Wacława Sieroszewskiego żywot niespokojny, która została wydana pośmiertnie w 2015 roku.

W 1996 roku Andrzej Sieroszewski dostał Medal Jánosa Lotza, a w 2003 roku Medal Komisji Edukacji Narodowej. Otrzymał także Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej.

Tłumaczenia

Andrzej Sieroszewski zyskał uznanie jako tłumacz, a jego prace znacząco wzbogaciły literacki krajobraz polski. Jego przekłady przedstawiają szeroki wachlarz dzieł, zarówno prozy, jak i literatury pięknej. Oto wyjątkowa lista jego tłumaczeń:

  • Margit Kaffka Barwy i lata (1960),
  • Magda Szabó Sarenka (1961),
  • László Makkai Stefan Bator w Siedmiogrodzie (1961),
  • Géza Gárdonyi Byłem niewolnikiem Hunów (1962),
  • Margit Altay Opowieści starego zegara (1962),
  • Dezső Kosztolányi Ptaszyna (1962),
  • Magda Szabó Bal maskowy (1964),
  • Endre Fejes Cmentarz starego żelastwa (1965),
  • Magda Szabó Powiedzcie Zsófice… (1965),
  • 11 opowiadań węgierskich (1967) – z Tadeuszem Olszańskim i Janem Zimierskim,
  • Sándor Somogyi Tóth Byłeś prorokiem, kochanie (1968),
  • József Hunyady Żeglarz Siedmiu Mórz. Przygody preszburskiego Robinsona Karola Jettinga (1969),
  • László Németh Litość (1970),
  • György Moldova Zielono-biała narzeczona i inne opowiadania (1972) – Tadeuszem Olszańskim i Janem Zimierskim,
  • Sándor Somogyi Tóth Gabi (1973),
  • Mihály Sükösd Wariacje na temat powieści (1975) – w serii Biblioteka Krytyki Współczesnej,
  • Ferenc Karinthy Noc Don Juana (1978),
  • Menyhért Lakatos Krajobraz widziany przez dym (1979),
  • Csaba Gy. Kiss Dziennik polski (1980–1982) (2000).

Oceń: Andrzej Sieroszewski

★★★★★
Średnia ocena:4.88 Liczba ocen:12