Janusz Ziejewski, urodzony 25 marca 1906 roku w Warszawie, a zmarły 26 listopada 1973 roku w tym samym mieście, był znaną postacią w polskim świecie sztuki. Jego wszechstronność jako aktora teatralnego, filmowego oraz telewizyjnego sprawiła, że zajmuje istotne miejsce w historii polskiej kultury.
W swojej karierze Ziejewski zyskał uznanie zarówno na scenie, jak i w produkcjach filmowych oraz telewizyjnych, pozostawiając po sobie trwały ślad w branży rozrywkowej.
Życiorys
Janusz Ziejewski to postać niezwykła, której droga artystyczna zaczęła się w 1927 roku. Wówczas to zadebiutował na deskach teatrów w Warszawie, Poznaniu oraz Krakowie. Krótko po rozpoczęciu kariery, wcielił się w rolę podporucznika artylerii i brał czynny udział w kampanii wrześniowej. Niezłomny w swojej pasji teatralnej, podczas II wojny światowej, przebywał w oflagu II C Woldenberg, gdzie, mimo trudnych warunków, zaangażował się w wystawianie przedstawień teatralnych.
Po zakończeniu działań wojennych, powrócił do Polski i podjął pracę na krakowskich scenach, w tym w Teatrze im. Juliusza Słowackiego (1945–1946) oraz w Teatrze Kameralnym TUR (1946–1948). W sezonie 1948/1949 grał w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach. W 1949 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie stał się częścią wielu stołecznych teatrów, takich jak Narodowy (w latach 1949–1950, 1956 i 1958–1966), Dom Wojska Polskiego (1950–1955), Teatr Polski (1956–1957), Klasyczny (1958) oraz Dramatyczny (1966–1973).
Warto również zaznaczyć, że Janusz Ziejewski miał okazję występować w Teatrze Telewizji, gdzie zagrał w wielu znakomitych spektaklach. Jego występy obejmowały między innymi: „Wyjątek i reguła” Bertolta Brechta w reżyserii Konrada Swinarskiego (1955), „Gracze” Nikołaja Gogola w reżyserii Stanisława Bielińskiego (1959), „Cyd” Jana Andrzeja Morsztyna w reżyserii Ludwika René (1963), jak również „Burza” Williama Szekspira w reżyserii Krystyny Skuszanki (1964).
W kolejnych latach jego talent mógł być podziwiany w wielu innych znakomitych produkcjach takich jak „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza w reżyserii Adama Hanuszkiewicza (1966) oraz „Makbet” Williama Szekspira w reżyserii Andrzeja Wajdy (1969). Janusz Ziejewski zagrał również w „Pani Bovary” według Gustawa Flauberta w reżyserii Olgi Lipińskiej (1972) oraz w „Kordianie i chamie” według Leona Kruczkowskiego w reżyserii Jana Bratkowskiego (1972).
W filmie zadebiutował w 1927 roku, odgrywając rolę marynarza w produkcji „Zew morza” w reżyserii Henryka Szaro.
Filmografia
Filmografia Janusza Ziejewskiego obejmuje wiele znaczących ról w polskim kinie i telewizji. Dzięki swojej różnorodności, dokumentuje on bogaty dorobek artystyczny, który wniósł do polskiej kultury filmowej. Poniżej przedstawiamy szczegółowe zestawienie jego filmowych oraz telewizyjnych osiągnięć.
Filmy | |||
Rok | Tytuł | Rola | Uwagi |
1927 | Zew morza | wachtowy | debiut filmowy |
1928 | Dzikuska | ||
1931 | Uwiedziona | przyjaciel Jerzego | |
1933 | Pod Twoją obronę | porucznik, przyjaciel Polaskiego | |
1936 | Barbara Radziwiłłówna | Dowoyna | |
1949 | Za wami pójdą inni | gestapowiec | |
1950 | Miasto nieujarzmione | niemiecki szabrownik | |
1951 | Pierwsze dni | Damalt, szwagier Plewy | |
1953 | Przygoda na Mariensztacie | minister | |
Piątka z ulicy Barskiej | świadek na procesie chłopców | niewymieniony w napisach | |
Celuloza | bandyta „Baron” | ||
1954 | Kariera | pułkownik wywiadu angielskiego | |
Autobus odjeżdża 6.20 | dyrektor wesołego miasteczka | ||
1958 | Ósmy dzień tygodnia | mężczyzna przyglądający się z samochodu Agnieszce | niewymieniony w napisach |
1960 | Krzyżacy | Zyndram z Maszkowic | |
1961 | Świadectwo urodzenia | żandarm niemiecki prowadzący jeńca | nowela 2 pt. „List z obozu” |
1962 | Rodzina Milcarków | Paweł Milcarek, ojciec Barbary | |
Dom bez okien | siłacz Żaczek | ||
1964 | Spotkanie ze szpiegiem | szatniarz w kawiarni | |
1965 | Sam pośród miasta | mężczyzna wołający „Konrad” na ulicy | niewymieniony w napisach |
1968 | Hrabina Cosel | generał August Christopher Wackenbarth | |
1969 | Jak rozpętałem drugą wojnę światową | feldfebel w stalagu | część 1 pt. „Ucieczka” |
1970 | Prawdzie w oczy | majster Sołda | |
1975 | Noce i dnie | Walenty, karbowy w Serbinowie |
W zestawieniu można zauważyć, jak zróżnicowane były jego role od debiutu w Zew morza z 1927 roku do kolejnych produkcji, które zyskały popularność w Polsce. Jego talent aktorski przyczynił się do wielu pamiętnych momentów w historii polskiego kina.
Produkcje telewizyjne | |||
Rok | Tytuł | Rola | Uwagi |
1954 | Karabiny matki Carrar | Pedro | telewizyjny spektakl |
1955 | Wyjątek i reguła | Świadek | telewizyjny spektakl |
1957 | Żołnierz królowej Madagaskaru | kelner | telewizyjny spektakl |
Dwaj mężczyźni na drodze | Wysoki | telewizyjny spektakl | |
1958 | Podróż Anny Boleyn | _ | telewizyjny spektakl |
1959 | Gracze | _ | telewizyjny spektakl |
1960 | Przygoda króla Artura | Potwór | telewizyjny spektakl |
1961 | W poszukiwaniu postaci scenicznych | _ | telewizyjny spektakl |
1962 | Matka | Policjant I | telewizyjny spektakl |
1963 | Urząd | Pan Maliński | telewizyjny spektakl |
Romans Teresy Hennert | _ | telewizyjny spektakl | |
Kordian | _ | telewizyjny spektakl | |
Cyd | Diego | telewizyjny spektakl | |
1964 | Burza | Bosman | telewizyjny spektakl |
1965 | Wystrzał | oficer | film telewizyjny |
Stanisław i Bogumił | Krzyżpień | telewizyjny spektakl | |
Podziemny front | dozorca | serial telewizyjny, odcinek: 5 pt. „Nim nadejdzie świt” | |
1966 | Wojna domowa | woźny w klubie, gdzie odbywa się konkurs | serial telewizyjny, odcinek: 13 pt. „Młode talenty”, niewymieniony w napisach |
Skowronek | La Hire | telewizyjny spektakl | |
Pan Tadeusz | _ | telewizyjny spektakl | |
Jegor Bułyczow i inni | _ | telewizyjny spektakl | |
Dzikie palmy | _ | telewizyjny spektakl | |
1967 | Tortura nadziei | inkwizytor | film telewizyjny |
Stawka większa niż życie | niemiecki pułkownik na linii frontu | serial telewizyjny, odcinek: 1 pt. „Wiem, kim jesteś”, niewymieniony w napisach | |
1968 | Spokojna noc | _ | telewizyjny spektakl |
Notes | Bezrobotny | telewizyjny spektakl | |
Hrabina Cosel | generał August Christopher Wackenbarth | serial telewizyjny, odcinki: 1-3 | |
Grube ryby | Burczyński | telewizyjny spektakl | |
Elektra | _ | telewizyjny spektakl | |
1969 | Najlepszy kolega | wędkarz | film telewizyjny |
Makbet | Żołnierz | telewizyjny spektakl | |
Gniewko, syn rybaka | Krzyżan | serial telewizyjny, odcinki: 4, 5 | |
Epilog norymberski | oskarżony Wilhelm Frick | telewizyjny spektakl | |
1970 | W imieniu prawa | _ | telewizyjny spektakl |
Safona | Menishos | telewizyjny spektakl | |
Epilog norymberski | oskarżony Wilhelm Frick | film telewizyjny | |
Balladyna | _ | telewizyjny spektakl | |
1971 | Paweł-Pawłusza | Czapa | telewizyjny spektakl |
1972 | Ruy Blas | Markiz de Santa Cruz | telewizyjny spektakl |
Pani Bovary | Notariusz | telewizyjny spektakl | |
Kordian i cham | _ | telewizyjny spektakl | |
Biografia | _ | telewizyjny spektakl | |
1973 | Ostatnia lekcja | Puzio | telewizyjny spektakl |
1974 | Lipcowe tarapaty | Shep Barlow | telewizyjny spektakl |
1977 | Noce i dnie | Walenty, karbowy w Serbinowie | serial telewizyjny, odcinki: 1, 5, 7, 10 |
Telewizyjne spektakle również odegrały ważną rolę w jego karierze, gdzie występował w takich produkcjach jak Karabiny matki Carrar oraz Urząd. Te osiągnięcia wskazują na wszechstronność i zaangażowanie Ziejewskiego w rozwój kultury medialnej w Polsce.
Przypisy
- a b Janusz Ziejewski w bazie filmpolski.pl
- Janusz Ziejewski w bazie Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką. straty.pl [dostęp 06.04.2016 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Kazimiera Zajączkowska | Margaret Todd | Monika Małkowska | Czesław Piaskowski | Leandro Marconi | Adam Szyszkowski | Leon Pomirowski | Hubert Miłkowski | Henryk Dłużyński | Jerzy Walden | Anna Sokołowska | Jacek Drewnowski | Zygmunt Noskowski | Katarzyna Butowtt | Wacław Wąsowicz | Józefa Daszkiewicz | Monika Pikuła | Tola Szlagowska | Michał Kwiatkowski (gitarzysta) | Filip GębskiOceń: Janusz Ziejewski