Adam Józef Karasiński

Karasiński zyskał miano polskiego króla walca, co ukazuje jego ogromny wpływ na muzykę taneczną w Polsce. Do 1915 roku prowadził własną orkiestrę rozrywkową, z którą koncertował w wielu europejskich miastach, takich jak Paryż, Moskwa, Wiedeń oraz Budapeszt. Jego twórczość obejmowała liczne tańce salonowe i ludowe, które przyczyniły się do popularyzacji kultury muzycznej w Polsce.

Warto zaznaczyć, że synem Karasińskiego był Zygmunt Karasiński, który także zdobył uznanie w świecie muzyki, a swoje pierwsze kroki stawiał pod czujnym okiem ojca. W rodzinie muzyków nie zabrakło także dwóch córek Aleksandry i Heleny, które również wybrały drogę pianistyczną.

W 1905 roku powstał jeden z najważniejszych utworów Karasińskiego - walc François. Utwór ten został skomponowany podczas przyjęcia towarzyskiego, organizowanego przez Franciszka Brzezińskiego, i dedykowany był gospodarzowi. Walc François to pierwszy utwór polskiej muzyki rozrywkowej, który zdobył międzynarodową popularność i został wydany w Londynie oraz Wiedniu.

Po śmierci kompozytora jego utwór został na nowo opracowany przez Zygmunta Karasińskiego. Słowa piosenki do walca napisał Andrzej Włast, który dedykował je Toli Mankiewiczównie. Melodia ta była wykonywana przez wielu artystów, w tym przez Tadeusza Faliszewskiego.

Karasiński nie ograniczał się jedynie do walca. Napisał także jedno z pierwszych polskich tang, pt. Tango Messal, które było dedykowane Lucynie Messal. Utwór ten, przypuszczalnie wydany wokół 1914 roku, posiadał na swojej okładce zdjęcie Lucyny Messal w pozie "corte" z Józefem Redo, co nawiązuje do argentyńskiego tanga. To właśnie 28 października 1913 roku, Lucyna Messal oraz Józef Redo, jako jedni z pierwszych w Polsce, tańczyli tango w operetce Targ na dziewczęta.

Po zakończeniu owocnej kariery artystycznej, Adam Józef Karasiński został pochowany na Starych Powązkach w Warszawie, w kwaterze 159-6-23/24, gdzie spoczywa obok wielu innych znanych postaci polskiej kultury.