Sabina Szatkowska-Rostkowska, urodzona 1 grudnia 1904 roku w Warszawie, a zmarła 2 kwietnia 2007 roku w Konstancinie-Jeziornie, to wybitna postać polskiej sceny tanecznej. Była nie tylko utalentowaną tancerką, lecz także pedagogiem i choreografem, który przyczynił się do rozwoju sztuki baletowej w Polsce.
W swojej karierze występowała jako primabalerina, mając zaszczyt tańczyć w prestiżowych teatrach, takich jak Opera Warszawska oraz Opera Śląska. Dzięki jej pracy artystycznej, polski balet zyskał na popularności i prestiżu, a jej osiągnięcia na stałe wpisały się w historię polskiego teatru.
Życiorys
Sabina Szatkowska była uznaną tancerką i primabaleriną, córką Adolfa. Po zakończeniu nauki w szkole baletowej oraz ogólnokształcącej przy Teatrze Wielkim w Warszawie w 1924 roku, zadebiutowała na scenie tego teatru. Szybko zyskała uznanie, tańcząc partie solowe, a wkrótce osiągnęła zaszczytny tytuł primabaleriny tej prestiżowej sceny. Utrzymała to stanowisko aż do momentu wybuchu II wojny światowej.
Współpracując z zespołem baletowym Teatru Wielkiego, miała okazję występować gościnnie w renomowanych operach, takich jak Opera Paryska oraz Opera Bukareszteńska. W czasie niemieckiej okupacji, pozostała w Warszawie, występując w Teatrze Polskim, gdzie zespół prezentował operetki dla polskiej widowni, działając jako Teatr Miasta Warszawy.
Po powstaniu warszawskim, niestety, zostało jej przydzielone miejsce na roboty do Niemiec. Po wojnie, w 1945 roku, powróciła do Warszawy, ponownie zostając primabaleriną w Scenie Muzyczno-Operowej w Miejskich Teatrach Dramatycznych. W sezonie 1946/47 miała przyjemność pełnić tę rolę także w Operze Śląskiej, a od 1948 roku występowała jako solistka w Operze Warszawskiej.
W 1955 roku, po zakończeniu kariery tancerki, przeszła na stanowisko pedagoga baletu. Po przejściu na emeryturę w 1965 roku, skoncentrowała swoje działania na choreografii, współpracując z różnorodnymi warszawskimi teatrami. W ostatnich latach życia mieszkała w Domu Aktora w Skolimowie.
Sabina Szatkowska zyskała uznanie dzięki swoim wybitnym rolom, takim jak: przed wojną – Bachantka w „Kleopatrze”, Amazonka w „Święcie Ognia”, Żona Putyfara w „Legendzie o Józefie”, Dziewczyna w „Weselu na wsi”, a po wojnie – Cyganka w „Coppelii”, Pani Capuletti w „Romeo i Julii”, Księżna w „Jeziorze łabędzim”. Związek Artystów Scen Polskich uhonorował ją tytułem Członka Zasłużonego.
Pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 101-2-24), pozostaje w pamięci jako jedna z najważniejszych postaci w historii polskiego baletu.
Ordery i odznaczenia
Wśród najważniejszych wyróżnień, jakie otrzymała Sabina Szatkowska, znajdują się prestiżowe odznaczenia, które potwierdzają jej wkład i zasługi.
- krzyż kawalerski orderu odrodzenia polski, 18 kwietnia 1956,
- złoty krzyż zasługi, 11 lipca 1955,
- medal 10-lecia polski ludowej, 19 stycznia 1955.
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: BRONISŁAW ROSTKOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 05.11.2023 r.]
- Według metryki urodziła się w Warszawie 1 grudnia 1912 - Witold Sadowy: Pożegnanie. Sabina Szatkowska. e-teatr.pl, 24.05.2007 r. [dostęp 13.03.2011 r.]
- M.P. z 1956 r. nr 58, poz. 703 „za zasługi w dziedzinie sztuki teatralnej i pracy zawodowej”.
- M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19.01.1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Nina Rydzewska | Krzysztof Janczar | Mirosław Ławrynowicz | Koras | Feliks Fabian | Stanisław Zamecznik | Halina Stecka | Janusz Strzałecki | Grażyna Barszczewska | Wacław Grubiński | Mikołaj Chylak | Lerek | Zdzisław Gozdawa | Jerzy Parfiniewicz | Jacek Moczydłowski | Maria Przybyłko-Potocka | Jerzy Pytlakowski | Magdalena Mielcarz | Zbigniew Bzymek | Stanisława CelińskaOceń: Sabina Szatkowska