Gustaw Karol Edward Budzyński, znany również pod pseudonimami Szlifierz i Szymura, przyszedł na świat 16 stycznia 1921 roku w Warszawie, a swoje życie zakończył 29 lipca 2018 roku w Gdańsku. Był to człowiek o wielu talentach, w szczególności wyróżniający się jako polski akustyk oraz nauczyciel akademicki, który odegrał kluczową rolę w kształtowaniu edukacji inżynierów dźwięku w Polsce.
Budzyński zainicjował pierwsze w kraju zakłady naukowe, które zajmowały się kształceniem specjalistów w tej dziedzinie, a swoją działalność rozpoczął na Politechnice Gdańskiej oraz Akademii Muzycznej w Gdańsku. Jego wkład w rozwój akustyki w Polsce jest nieoceniony.
Jako porucznik Wojska Polskiego, Budzyński wziął udział w powstaniu warszawskim, a po wojnie stał się członkiem zrzeszenia "WiN". Jego działalność polityczna doprowadziła go do aresztowania, w wyniku którego spędził wiele lat jako więzień polityczny w latach 1948–1955. Po wyjściu na wolność, Budzyński stał się jednym z autorów "Zeszytów Historycznych WiNu", wydawanych od 1992 roku, a także członkiem komitetu akustyki Polskiej Akademii Nauk (PAN).
W swoim życiu Gustaw Budzyński został odznaczony najwyższymi wyróżnieniami, w tym Kawalerem Orderu Virtuti Militari, co świadczy o jego odwadze i poświęceniu dla kraju. Przez lata, swoją pasją i zaangażowaniem inspirował wielu młodych ludzi w dziedzinie akustyki, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii polskiego społeczeństwa i edukacji.
Życiorys
Urodziny Gustawa Budzyńskiego miały miejsce 16 stycznia 1921 roku w stolicy Polski, Warszawie. Pochodził z rodziny z tradycjami medycznymi – jego ojciec, major Gustaw Budzyński, był lekarzem weterynarii, natomiast jego matka nosiła imię Helena. Warto również zaznaczyć, że jego dziadek, Edward Budzyński, pełnił rolę adiutanta dowódcy partyzanckiego oddziału, Pawła Suzina, w trakcie powstania styczniowego na Litwie w suwalskiem. Dodatkowo prapradziadek Mateusz Budzyński był jednym z oficerów walczących w powstaniu listopadowym.
W 1938 roku Gustaw ukończył maturę. Od września tego samego roku do czerwca 1939 odbywał służbę w Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy, gdzie znajdował się przy 76 Lidzkim pułku piechoty w Grodnie. Po ukończeniu kursu zdobył stopień plutonowego podchorążego. Po zakończeniu szkolenia, odbył praktykę w 81 pułku Strzelców Grodzieńskich. W sierpniu 1939, w obliczu mobilizacji, został przydzielony do baonu nadwyżek 81 pp, z którym uczestniczył w kampanii wrześniowej. Wraz z batalionem został ewakuowany z Grodna do Lwowa.
Od listopada 1939 roku Gustaw zaangażował się w działalność konspiracyjną. Na początku dowodził grupą dywersyjną w Obwodzie Żoliborz Armii Krajowej (AK). Z chwilą awansu do stopnia podporucznika, objął stanowisko zastępcy dowódcy oddziału Dywersji Bojowej DB-17, który został przekształcony w 9 kompanię dywersyjną. Od 1 sierpnia pełnił rolę zastępcy dowódcy Zgrupowania „Żniwiarz”, jednakże 3 sierpnia został ciężko ranny podczas zaciętych walk.
Po zakończeniu działań wojennych wstąpił do organizacji WiN, gdzie był dowódcą oddziału dyspozycyjnego prezesa Obszaru Centralnego w latach 1945–1947. W wyniku swojej działalności w AK oraz WiN, po wojnie spędził 7 lat w komunistycznym więzieniu.
Po odzyskaniu wolności wznowił studia na Politechnice Gdańskiej, które ukończył w 1959 roku. Następnie podjął działalność dydaktyczną na Wydziale Elektroniki PG. Równocześnie pracował w Polskim Radiu w Gdańsku. W 1965 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych na Politechnice Warszawskiej. Gustaw Budzyński był jednym z pionierów kształcenia inżynierów dźwięku w Polsce, współtworząc Zakład Inżynierii Dźwięku na Wydziale Elektroniki PG oraz Zakład Akustyki na gdańskiej Akademii Muzycznej.
Oprócz działalności dydaktycznej, prowadził intensywną pracę naukową z zakresu akustyki, będąc autorem ponad 140 artykułów naukowych i referatów konferencyjnych. Był również honorowym członkiem Polskiego Towarzystwa Akustycznego oraz Greckiego Towarzystwa Akustycznego, a także członkiem Francuskiego Towarzystwa Akustycznego oraz polskiej sekcji Audio Engineering Society. Gustaw był także członkiem komitetu akustyki Polskiej Akademii Nauk.
Ordery i odznaczenia
Gustaw Budzyński, w swojej wojennej karierze, zdobył liczne odznaczenia, które świadczą o jego odwadze i poświęceniu.
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr krzyża 12854), przyznany na podstawie rozkazu nr 525 Dowódcy AK z dnia 27 sierpnia 1944 roku, z uzasadnieniem „za wyjątkową odwagę osobistą wykazaną w walce” za jego udział w powstaniu warszawskim,
- Krzyż Walecznych,
- Krzyż Armii Krajowej.
Życie prywatne
Mąż dr inż. Marianny Sankiewicz-Budzyńskiej (1921–2018), Gustaw Budzyński był osobą związana z wybitną przedstawicielką nauki. W jego życiu ważną rolę odgrywała rodzina. Jego siostra, Joanna Potrawiak ps. Sobótka (1910–1995), była małżonką Maksymiliana Potrawiaka, który również był znaną postacią (1910–1986).
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Robert Szajer | Stefan Sienicki (1897–1970) | Adam Woźniak (inżynier) | Krzysztof Pujdak | Andrzej Wierciak | Stanisław Pogórski | Tomasz Pryliński | Henryk Czopowski | Stanisław Kaczanowski | Longin Majdecki | Narcyz Szwedziński | Michał Przyrembel | Czesław Przybylski | Stanisław Jaskólski (informatyk) | Antoni Stefan Olszewski | Zbigniew Sarata | Tadeusz Franciszek Wiśniewski | Stanisław Brukalski | Joanna Rutkowska | Edward August LilpopOceń: Gustaw Budzyński