Grzegorz Kostrzewa-Zorbas

---

Życiorys

Wykszałcenie

Grzegorz Kostrzewa-Zorbas rozpoczął swoją edukację w 1977 roku, gdy ukończył eksperymentalną klasę matematyczną w XIV Liceum Ogólnokształcącym im. Klementa Gottwalda w Warszawie. Następnie zdobył tytuł magistra na Wydziale Wiedzy o Teatrze Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. W tej samej instytucji uzyskał absolutorium na Wydziale Reżyserii, co dało mu prawo do reżyserowania. Jego edukacja nie ograniczała się jedynie do tych uczelni; kształcił się również w zakresie bezpieczeństwa narodowego na Uniwersytecie Georgetown, a doktorat z zakresu stosunków międzynarodowych zdobył na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa w Waszyngtonie. Warto również zaznaczyć, że był uczniem tak wybitnych osobistości jak Zbigniew Brzeziński i Eliot Cohen.

Działalność przed 1989

W okresie PRL, od 1978 roku, Grzegorz aktywnie uczestniczył w ruchu opozycyjnym. W latach 1980–1984 angażował się jako działacz Niezależnego Zrzeszenia Studentów. W czasie stanu wojennego redagował oraz dystrybuował pisma drugiego obiegu, w tym „Służbę Informacyjną Studentów” oraz „Biuletyn Oporu”. Pomiędzy 1985 a 1989 rokiem pełnił rolę redaktora naczelnego podziemnego miesięcznika „Nowa Koalicja”, również w tym czasie wspierał „Solidarność”. Wybierając różne pseudonimy, jak „Marcin Mięguszowiecki” czy „Adam Realista”, pisał artykuły dla „Tygodnika Mazowsze” oraz dla czasopism emigracyjnych – „Kontakt” w Paryżu i „Rzeczpospolita Polska” w Londynie, a także dla „Więzi” pod swoim nazwiskiem. Jego działalność doprowadziła do aresztowania oraz skazania na 14 dni aresztu za udział w strajku na terenie zakładów „Ursus” w sierpniu 1988. W 2016 roku otrzymał potwierdzenie statusu działacza opozycji antykomunistycznej oraz osoby represjonowanej politycznie, przyznane przez szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Działalność po 1989

Po 1989 roku, w czasie rządów Tadeusza Mazowieckiego, Jana Krzysztofa Bieleckiego oraz Jana Olszewskiego, Kostrzewa-Zorbas pełnił kolejno role wicedyrektora Departamentu Europy i dyrektora Departamentu Planowania i Analiz w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Wyróżnił się jako pierwszy główny negocjator umowy dotyczącej wycofania Armii Radzieckiej z Polski. Na krótko, od kwietnia do lipca 1992, pełnił również funkcję dyrektora biura Ministra Obrony Narodowej ds. polityki obronnej. Po swojej pracy w MON, w latach 1992–1998 prowadził badania w USA, koncentrując się na globalizacji i terroryzmie. Od 1999 do 2004 roku był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Warszawskiego, a także łączył się z Wyższą Szkołą Handlu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego, pełniąc tam funkcję prodziekana Wydziału Zarządzania, oraz z Szkołą Wyższą Psychologii Społecznej w Warszawie i Wyższą Szkołą Ekonomiczno-Informatyczną w Warszawie. W 2013 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Bezpieczeństwa Narodowego Wojskowej Akademii Technicznej.

W 2006 roku był współzałożycielem oraz prezesem Stowarzyszenia Wybieram Rozwój, które koncentruje się na edukacji politycznej i obywatelskiej. W 2008 założył organizację Ład na Mazowszu, działającą na rzecz ochrony i promocji miast ogrodów oraz historycznych miejscowości Centralnego Mazowsza, na czoło jej zarządu obejmując stanowisko prezesa. W tym samym roku dołączył do zarządu międzynarodowego stowarzyszenia regionów w Europie zajmującego się lotnictwem cywilnym Airport Regions Conference. W 2004 roku związał się z Platformą Obywatelską, a w 2006 roku uzyskał mandat radnego sejmiku mazowieckiego, zdobywając 28 515 głosów. Przewodniczył Komisji Strategii Rozwoju Regionalnego i Zagospodarowania Przestrzennego sejmiku. Po okresie w PO, w 2007 roku z partii wystąpił, aby później w 2009 roku bez sukcesu kandydować z jej listy do Parlamentu Europejskiego. W 2010 roku podejmował nieudane próby kandydowania do rady powiatu oraz Senatu. Dodatkowo, w 2010 roku powołano go do prezydenckiego Zespołu Doradczo-Konsultacyjnego Strategicznego Przeglądu Bezpieczeństwa Narodowego. W 2010 roku opublikował książkę „Mazowsze 24” (Oficyna IMBIR, Warszawa 2010), w której poruszał kwestie kultury, historii, przyrody, gospodarki, infrastruktury oraz perspektyw rozwoju Centralnego Mazowsza. Jest także autorem wielu publikacji w prasie lokalnej i ogólnopolskiej. Od 2012 do 2017 roku współpracował z czasopismem „W Sieci”.

Odznaczenia

W 2012 roku, ze względu na jego wyjątkowe osiągnięcia w zakresie wspierania przemian demokratycznych w Polsce, Grzegorz Kostrzewa-Zorbas otrzymał zaszczytne odznaczenie – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, które zostało mu przyznane przez prezydenta Bronisława Komorowskiego. Działalność na rzecz demokracji w kraju była kluczowym elementem jego kariery, co zostało docenione na najwyższym szczeblu.

Kolejnym ważnym momentem w jego karierze miało miejsce w 2019 roku, kiedy to prezydent Andrzej Duda odznaczył go Krzyżem Wolności i Solidarności. To wyróżnienie symbolizuje jego wkład w fight for freedom and democratic values, stanowiąc ważny element jego biografii.

---

Oceń: Grzegorz Kostrzewa-Zorbas

---