Kazimierz Gryżewski

---

Życiorys

Kazimierz Gryżewski przyszedł na świat jako syn Jana, inżyniera komunikacji, i Franciszki z Bojasińskich. Początkowe etapy jego życia związane są z Moskwą, gdzie osiedlił się z rodzicami w 1915 roku. Tam uczęszczał do polskiego gimnazjum filologicznego, któremu zawdzięcza swoją maturę. W latach 1918–1920, z zapałem i odwagą, brał udział w wojskowych zmaganiach, będąc ochotnikiem w obronie Lwowa.

W procesie edukacyjnym Gryżewski zdecydował się na studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując absolutorium. Jego pasja do wiedzy skłoniła go do kształcenia się również w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie. Jego kariera zawodowa rozpoczęła się w 1926 roku, kiedy to związał się z Elektrycznymi Kolejami Dojazdowymi. W latach 1929–1932 przebywał w Paryżu, gdzie jego obowiązki w Konsulacie Generalnym RP były połączone z rolą korespondenta „Przeglądu Sportowego”.

Po powrocie do Polski, Gryżewski podjął pracę w koncernie „prasy czerwonej”, a od 1936 kierował działem sportowym w „Kurierze Czerwonym”. W tym samym czasie aktywnie współpracował z „Przeglądem Sportowym”, a także pełnił funkcję korespondenta dla „France Soir”. Po zakończeniu II wojny światowej był jednym z dziennikarzy, którzy przyczynili się do wznowienia „Przeglądu Sportowego”, który wówczas miał swoją siedzibę w Łodzi. W latach 1945-1949 sprawował funkcję zastępcy redaktora naczelnego. Jego przygoda z „Przeglądem” zakończyła się w 1953 roku, kiedy to został zwolniony na prośbę ówczesnego wiceprzewodniczącego Głównego Komitetu Kultury Fizycznej Michała Jekiela, po publicznym nieporozumieniu.

Gryżewski był związaną osobistością ze światem mediów i sportu, współpracując z wieloma redakcjami, takimi jak „Polpress”, „Film Polski”, „Expres Ilustrowany”, „Expres Wieczorny” (gdzie pełnił rolę redaktora działu sportowego w latach 1954-1957), „Kulis”, „Sport”, „Boksem”, a także „Widnokręgami” i „Światem”. Specjalizował się głównie w boksie i tenisie, jednak nie unikał też tematów niezwiązanych ze sportem, takich jak redagowanie działu „Kulisy wielkiej wojny” w „Expressie Wieczornym” oraz relacjonowanie poznańskiego procesu Arthura Greisera. Ostatnie lata kariery zawodowej spędził w redakcji „Kulis”, gdzie pełnił funkcję zastępcy kierownika jednego z działów, aż do przejścia na emeryturę 1 listopada 1968 roku.

Jego relacje miały zasięg międzynarodowy; relacjonował trzy igrzyska olimpijskie – w Berlinie (1936), Londynie (1948) oraz Rzymie (1960). Gryżewski był także obecny na pięciu mistrzostwach Europy w boksie (Dublin 1947, Oslo 1949, Berlin 1955, Lucerna 1959, Rzym 1963). Jego współpraca z czołowymi francuskimi czasopismami sportowymi, takimi jak „L’Equipe” i „France Football”, przynosiła wyjątkowe rezultaty. Był autorem pamiętników dotyczących wielu wybitnych postaci polskiego sportu, w tym tenisistki Jadwigi Jędrzejowskiej (Urodziłam się na korcie, 1955), lekkoatlety Janusza Kusocińskiego (Od palanta do Olimpiady, 1958) oraz trenera bokserskiego Feliksa Stamma (Pamiętniki Feliksa Stamma, 1954-1955 na łamach „Sztandaru Młodych”). W 1957 roku wydał swoją własną książkę zatytułowaną 1000 niedyskrecji.

Przez lata utrzymywał bliskie relacje ze sportowcami takimi jak Jadwiga Jędrzejowska, Ignacy Tłoczyński, Stanisława Walasiewiczówna, Henryk Chmielewski, Edward Ran oraz z artystami, w tym wybitnym komikiem Adolfem Dymszą. Gryżewski nazywany był „królem sensacji”, gdyż w swojej pracy dążył do odkrywania szlagierów i sensacji, które mogłyby stać się ekskluzywnymi osiągnięciami gazet.

W swoim życiu zainteresował się także filatelistyką, co zaowocowało publikacją „Katalog Znaczków Polskich” w 1963 roku oraz współautorstwem książki „Podróże w świecie znaczków” (1972) wspólnie z Ottonem Grossem.

W uznaniu swojej pracy i wkładu w kulturę został odznaczony wieloma nagrodami, w tym Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Jego życie zakończyło się, a spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 171-6-25,26).

---

Oceń: Kazimierz Gryżewski

---