Bogusław Herse (1872–1943)

Przedsiębiorczość i ekonomia

Bogusław Władysław Herse, urodzony 13 września 1872 roku w Warszawie, był prominentną postacią w świecie polskiego biznesu. Jego życie zakończyło się 30 października 1943 roku w Laskach.

W ciągu swojej kariery podejmował liczne inicjatywy, które wpłynęły na rozwój przemysłu w Polsce. W 1920 roku, Herse był członkiem Rady Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów, co świadczy o jego znaczącej roli w kształtowaniu gospodarki narodowej w trudnych czasach międzywojennych.

W tym samym roku aktywnie angażował się również jako członek Obywatelskiego Komitetu Wykonawczego Obrony Państwa, co pokazuje jego oddanie sprawom kraju oraz umiejętność mobilizacji w obliczu wyzwań politycznych i społecznych.

Życiorys

Bogusław Herse był synem Bogusława Macieja (1839–1880), jednego z założycieli Domu Mody Bogusław Herse, oraz Filipiny z Kottków. Po śmierci swojego ojca, przedsiębiorstwo przejął jego brat Adam (1850–1915), który znacząco wpłynął na rozwój i prosperitę firmy. W 1890 roku, Adam przeniósł siedzibę Domu Mody do nowej, prestiżowej lokalizacji przy ul. Marszałkowskiej 150. Bogusław, po ukończeniu studiów ekonomicznych w Paryżu, rozpoczął pracę w rodzinnej firmie, początkowo jako doradca. Po śmierci stryja Adama w 1915 roku, objął kierownictwo nad Domem Mody. Ponadto, pełnił funkcję sędziego handlowego oraz prezesa Izby Handlowej Polsko-Francuskiej.

W 1936 roku, po serii niekorzystnych wydarzeń, w tym dwóch groźnych pożarów oraz globalnego kryzysu, podjął decyzję o zamknięciu Domu Mody i sprzedaży związanej z nim kamienicy. Warto dodać, że jego stryjem był Jarosław Herse, znany burmistrz Poznania. Bogusław odszedł z tego świata w Laskach, a jego ciało spoczywa na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze 205-1/6-11/18.

W dniu 4 stycznia 1899 roku, zawarł związek małżeński z Emilią Henryką Limprecht (1880–1957), z którą doczekał się dwojga dzieci: syna Adama Bogusława (1900–1967) oraz córki Anny Zofii (1902–1976). Córka Anna, w późniejszym czasie, poślubiła Jerzego Houwalta.

Taternictwo

Bogusław Herse miał także pasję do taternictwa. Jego przewodnikami po Tatrach byli Jędrzej Wala (młodszy) oraz Klemens Bachleda. Na przełomie XIX wieku, był uznawany za jednego z czołowych wspinaczy w regionie. W towarzystwie Ferdynanda Hoesicka, w 1887 roku zdobył szczyty Łomnicy, Lodowego Szczytu, Wysokiej oraz Rysów. Dwa lata później wspinał się na Gerlach i Mięguszowiecki Szczyt razem z Janem Robertem Gebethnerem (swoim szwagrem) oraz Adolfem Scholtze. Później, w Tatrach nabył willę Schodnica, gdzie gościł znane postacie, w tym Jana Kasprowicza, Władysława Orkana oraz Kazimierza Przerwę-Tetmajera.

Ordery i odznaczenia

Wśród zaszczytów, które otrzymał Bogusław Herse, znajdują się liczne odznaczenia państwowe, które były świadectwem jego służby i wkładu w rozwój kraju.

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany 2 maja 1923,
  • Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 7 grudnia 1932,
  • Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia,
  • Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Legii Honorowej.

Członkostwo

Wielka kariera Bogusława Herse, odzwierciedlona w jego licznych rolach, ukazuje jego wpływ na polski handel i przemysł. Jego zaangażowanie w różnorodne organizacje gospodarcze potwierdza jego znaczenie w tych obszarach.

  • Pełnił funkcję prezesa Rady Naczelnej Zrzeszeń Kupiectwa Polskiego,
  • był także prezesem Stowarzyszenia Kupców Polskich w latach 1915–1936,
  • zasiadał jako wiceprezes Lewiatana,
  • był wiceprezesem Międzynarodowej Izby Handlowej w Paryżu,
  • prowadził działalność jako prezes Izby Handlowej Polsko-Francuskiej,
  • był członkiem Rady Banku Polskiego,
  • a także wiceprezesem Rady Banku Kupiectwa Polskiego, która została zatwierdzona w 1919 roku.

Przypisy

  1. Karolina Sulej "Dom Mody Herse" Culture.pl, 05.05.2014 r.
  2. Cmentarz Stare Powązki: HERSE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 06.11.2019 r.]
  3. Bogusław Herse w Wielkiej Encyklopedii Tatrzańskiej
  4. Piotr Krzysztof Marszałek, Rada Obrony Państwa z 1920 roku: studium prawnohistoryczne, Wrocław 1995, s. 166.
  5. Hersowie, Wirtualne Muzeum Konstancina
  6. M.P. z 1932 r. nr 284, poz. 333 „za zasługi na polu gospodarczem w zakresie organizowania handlu i kupiectwa polskiego”.
  7. Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 282.
  8. a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 255.
  9. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.
  10. Przegląd Gospodarczy: organ Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów. 01.1920 r., z. 1, s. 20.
  11. Bank Kupiectwa Polskiego Warszawa. „Tygodnik Handlowy”, s. 1, Nr 10 (16) z 06.03.1920 r.
  12. Bank Kupiectwa Polskiego Warszawa. „Kurjer Warszawski”, s. 1, Nr 69 z 09.03.1920 r.
  13. Bank Kupiectwa Polskiego Warszawa. „Przegląd Gospodarczy”, s. 32, Nr 1 z 01.04.1920 r.
  14. a b Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 246. ISBN 83-01-08836-2.

Oceń: Bogusław Herse (1872–1943)

★★★★★
Średnia ocena:4.7 Liczba ocen:24