Józef Gotti

---

Życiorys

Józef Gotti przyszedł na świat w Warszawie, jako potomek kupca Felicjana Gotti oraz Gertrudy Makarowicz. W młodym wieku, mając zaledwie 16 lat, zdecydował się na wyjazd w celu dalszego kształcenia.

W trakcie swojej edukacji zdobywał doświadczenie w firmach kupieckich zlokalizowanych w Elblągu i Gdańsku. Jego życie osobiste również miało istotne znaczenie – został małżonkiem Marii Elżbiety Reyer, pochodzącej z Sopotu.

Para doczekała się córki, Marii Elżbiety, która żyła w latach 1814-1862. Udało jej się związać z Adolfem von Bissingiem, co zaowocowało nowym rozdziałem w historii rodziny. Ostatecznie osiedlili się w pałacu Beerberg, w którym Józef Gotti zmarł.

Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się w Kościelnikach, w miejscowości sąsiadującej z Baworowem, co dodaje głębi jego życiorysowi i korzeniom rodzinnym.

Działalność

Józef Gotti był osobą niezwykle aktywną, szczególnie w sferze handlowej i produkcyjnej w Warszawie. W Warszawie prowadził sklep z winem oraz alkoholami, co przyczyniło się do jego renomy w tym sektorze.

W 1820 roku Gotti stał się jednym z założycieli Resursy Kupieckiej, instytucji, która odgrywała kluczową rolę w wspieraniu lokalnych przedsiębiorstw. Jego kariera sądowa rozpoczęła się w latach 1820–1829, kiedy to pełnił funkcję sędziego w Trybunale Handlowym w Warszawie.

Razem ze swoim szwagrem, Filipem Adolfem Baumannem, prowadził w latach 1808 do 1833 Fabrykę Kart Krajową „Gotti i Baumann”. 26 marca 1816 roku obaj panowie podpisali umowę z księdzem Kajetanem Kamieńskim, rektorem Konwiktu Wielkiego Pijarskiego na Żoliborzu, dotyczącą wynajmu budynku fabryki kart. Umowa ta obowiązywała przez 12 lat, do 30 września 1828.

Po zakończeniu pierwszego najmu, 27 września 1828 roku Gotti oraz Baumann podpisali kolejną umowę z księdzem Jakubem Ciastowskim, rektorem Konwiktu. Ta druga umowa obowiązywała aż do 30 września 1840 roku.

W Muzeum Narodowym w Krakowie zachowały się unikatowe talie kart wyprodukowane przez Fabrykę Kart Krajowej „Gotti i Baumann”, co świadczy o ich znaczeniu w polskim rzemiośle kartonowym.

W 1821 roku objął skład wina w prestiżowym pałacu Hrabiego Chodkiewicza, mieszczącym się przy ulicy Miodowej 484. W 1826 roku figurował w „Warszawie roku 1826” jako hurtownik, co potwierdza jego silną pozycję na lokalnym rynku. W 1829 roku, według „Przewodnika Warszawskiego”, był już sędzią Trybunału Handlowego w Województwie Mazowieckim oraz właścicielem Fabryki Wina Szampańskiego.

W 1833 roku doszło do rozwiązania spółki Gotti-Baumann, w wyniku czego Baumann stał się jedynym właścicielem. Gotti był również właścicielem kamienicy znajdującej się przy Krakowskim Przedmieściu 59, co dodatkowo podkreślało jego znaczenie w handlowym krajobrazie Warszawy.

---

Oceń: Józef Gotti

---