Barbara Karczmarewicz

Kultura i sztuka

Barbara Karczmarewicz, urodzona 2 grudnia 1910 roku w Warszawie, to znana i ceniona polska tancerka. Jej kariera artystyczna zyskała szczególne znaczenie w kontekście jej pracy jako primabalerina w dwóch prestiżowych teatrach.

W trakcie swojej kariery, Karczmarewicz była związana z Teatrem Wielkim w Warszawie, gdzie zdobyła uznanie dzięki swoim wyjątkowym umiejętnościom tanecznym. Niezwykła pasja i talent artystki przyciągały uwagę publiczności oraz krytyków.

Oprócz Warszawy, jej osiągnięcia artystyczne rozkwitły także w Operze im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, co jeszcze bardziej umocniło jej pozycję w polskiej kulturze baletowej. Barbara Karczmarewicz pozostaje ikoną dla wielu tancerzy, inspirując ich do dalszego rozwoju i pasji w tej wspaniałej sztuce.

Jej życie, które zakończyło się 21 stycznia 1998 roku w Krakowie, zdobi historia polskiego baletu oraz wzbogaca naszą kulturę.

Życiorys

Barbara Karczmarewicz była utalentowaną tancerką, która swoje umiejętności rozwijała w Warszawie w latach 1919-1927. Pod okiem znakomitych nauczycieli, takich jak Maria Sznarowska, Zuzanna Spałkowska oraz Piotr Zajlich, nabyła wiedzę i doświadczenie niezbędne do dalszej kariery.

W 1921 roku dołączyła do zespołu Teatru Wielkiego w Warszawie, gdzie początkowo występowała jako solistka, a od 1933 roku zdobyła tytuł primabaleriny, którym cieszyła się aż do 1939 roku. W tym czasie zrealizowała wiele znaczących ról, w tym partie solowe w operetkach, co było odpowiedzią na ograniczenia repertuarowe wynikłe z kryzysu ekonomicznego.

Karczmarewicz była także członkinią baletowego zespołu Feliksa Parnella, który odniósł ogromny sukces, zdobywając pierwsze miejsce podczas olimpiady tanecznej w Berlinie w 1936 roku. Po II wojnie światowej, w latach 1945-1947, osiedliła się w Krakowie, gdzie prowadziła działalność pedagogiczną obok występów estradowych.

W 1947 roku zadebiutowała w przedstawieniu „Z krakowiakiem do Wrocławia”, które zainaugurowało baletową działalność Opery Dolnośląskiej. W sezonie 1948/49 występowała jako solistka w Operze Śląskiej w Bytomiu. Prawdziwym szczytem jej kariery była praca jako primabalerina w poznańskiej Operze im. Stanisława Moniuszki w latach 1949-1971.

W 1953 roku, za swoje osiągnięcia artystyczne, została uhonorowana Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Od 1954 do 1972 roku uczyła tańca klasycznego w Państwowej Szkole Baletowej w Poznaniu, kształcąc kolejne pokolenia utalentowanych tancerzy.

Wybrane role

Barbara Karczmarewicz w swojej karierze artystycznej odgrywała wiele niezapomnianych ról, które na bieżąco zapisywały się w historii polskiej sceny operowej. Poniżej przedstawione są niektóre z nich:

  • Rosetta w Pulcinelli Igora Strawinskiego,
  • Królewna w Kleksie Władysława Macury,
  • Katarzyna w Na kwaterze Stanisława Moniuszki,
  • Ptak w Ognistym ptaku Strawinskiego,
  • Swanilda w Copélli Léo Delibesa,
  • Lizetta w Przekornej Lizettcie P. Hertela,
  • Sulmitka w Legendzie o Józefie Richarda Straussa,
  • Bogini Górnictwa w Panu Twardowskim Ludomira Różyckiego,
  • Panna Młoda w Harnasiach Karola Szymanowskiego.

Przypisy

  1. Barbara Karczmarewicz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 02.03.2024 r.]
  2. a b c d e KARCZMAREWICZ, BARBARA. [w:] Polskabibliotekamuzyczna.pl [on-line]. [dostęp 02.03.2024 r.]
  3. Barbara Karczmarewicz. [w:] Taniecpolska.pl [on-line]. [dostęp 02.03.2024 r.]
  4. a b c d e red. Elżbieta Dzie̜bowska: Encyklopedia muzyczna PWM: część biograficzna. T. 5. KLŁ. Kraków: Polskie Wydawnictwo muzyczne, 1997, s. 209. ISBN 83-224-3303-4.

Oceń: Barbara Karczmarewicz

★★★★★
Średnia ocena:4.61 Liczba ocen:18