Antoni Zygmund

---

Życiorys

Ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie również uzyskał tytuł doktora w 1923 roku pod kierunkiem Aleksandra Rajchmana. Prowadził wykłady na tej właśnie uczelni oraz w latach 1922–1929 na Politechnice Warszawskiej. Od 1930 do 1939 roku był profesorem Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Po wybuchu II wojny światowej, w 1940 roku, wyemigrował do Stanów Zjednoczonych.

W Ameryce pracował w takich instytucjach jak Massachusetts Institute of Technology, Mount Holyoke College (1940–1945) oraz University of Pennsylvania (1945–1947). Następnie związał się z Uniwersytetem Chicagowskim, gdzie kontynuował swoje badania.

Tematyka jego prac koncentrowała się głównie na analizie harmonicznej, funkcjach analitycznych, szeregach trygonometrycznych, rachunku prawdopodobieństwa oraz teorii całek osobliwych. Wraz z uczniem Alberto Calderónem stworzył znaczącą chicagowską szkołę analizy matematycznej, która stała się jednym z wiodących ośrodków badań w tym obszarze matematyki w XX wieku, mając wpływ na rozwój nauki na całym świecie.

W trakcie swojej kariery wypromował ponad 40 doktorów, z większością z nich związanym z Uniwersytetem Chicagowskim, a także pierwszymi absolwentami na Uniwersytecie Stefana Batorego przed wybuchem wojny. Wśród najbardziej wybitnych doktorantów można wymienić Józefa Marcinkiewicza, laureatów Nagrody Wolfa, w tym Alberto Calderóna oraz Eliasa M. Steina, a także laureata Medalu Fieldsa, Paula Cohena.

Był również aktywnym członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego w latach 1930–1952, a od 1961 roku stał się członkiem Polskiej Akademii Nauk oraz Amerykańskiej Akademii Nauk. W kolejnych latach został członkiem Akademii Argentyńskiej oraz honorowym członkiem Londyńskiego Towarzystwa Matematycznego. 7 września 1973 roku, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu przyznał mu tytuł doktora honoris causa.

---

Oceń: Antoni Zygmund

---