Waldemar Jan Dziak

---

Życiorys

Młodszy syn Mieczysława i Marianny, rozpoczął swoją edukację w XXX Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Śniadeckiego w Warszawie, gdzie zdobywał podstawy swojej wiedzy. W roku 1976 zakończył studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W 1982 roku jego ambicje naukowe zaowocowały obroną pracy doktorskiej pod tytułem Walka o koncepcje linii politycznych Komunistycznej Partii Chin w latach 1956–1960, której promotorem był Eugeniusz Zieliński. Praca ta została doceniona nagrodą rektora II stopnia. Do roku 1990 pracował jako pracownik naukowy Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1991 roku pełnił rolę adiunkta w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk (ISP PAN), gdzie w 2001 roku uzyskał habilitację, prezentując dzieło Kim Ir Sen. Dzieło i polityczne wizje. W 2010 roku przyznano mu tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych. Do jego obowiązków w ISP PAN należał także udział w Radzie Naukowej, którą zasiadał od 2001 roku. W 2007 roku objął kierownictwo Zakładu Azji i Pacyfiku oraz Centrum Badań Azji Wschodniej, a w 2017 roku został kierownikiem Zakładu Bezpieczeństwa Globalnego i Studiów Strategicznych w PAN. W latach 2006–2010 zarządzał również Wyższą Szkołą Komunikowania i Mediów Społecznych im. Jerzego Giedroycia w Warszawie, promując wielu doktorantów, w tym Jerzego Bayera w 2005 roku, Nicolasa Leviego w 2012 roku oraz Krzysztofa Sajewskiego w 2015 roku. Od lat 90. XX wieku aktywnie współpracował z polskimi mediami. Na początku swojej kariery, używając pseudonimu Waldemar Ogiński, był komentatorem w Tok FM. W latach 1999–2001 prowadził audycje radiowe pod nazwą Rozmowy niekontrolowane, które emitowane były od poniedziałku do piątku w godzinach porannych. Jego popularność w radiu umożliwiła mu występy w telewizji. Na antenie TV Puls krótko prowadził program publicystyczny Humory Waldemara Ogińskiego, a później, pod pseudonimem Waldemar Jan Ogiński, zyskał renomie jako gospodarz programu publicystycznego Salon polityczny w Superstacji. W 2016 roku, po kilku miesiącach współprowadzenia programu TVP W tyle wizji, zdecydował się zrezygnować z dalszego uczestnictwa. Regularnie uczestniczył w różnych programach telewizyjnych i radiowych, prezentując swoje poglądy jako ekspert w dziedzinie spraw międzynarodowych. W swoim dorobku literackim skupił się głównie na publikacjach dotyczących Chin i Korei Północnej. Jego biografia polityczna Kim Dzong Ila wydana w 2004 roku wywołała negatywne reakcje ze strony władz Korei Północnej, które zakazały mu wjazdu na teren tego kraju. W latach 2013–2015 pełnił funkcję doradcy do spraw promocji i mediów w zarządzie SK Banku. jednocześnie, w latach 1994–2009, równolegle do działalności naukowej, angażował się w biznes, pełniąc role prezesa lub wiceprezesa w firmach zajmujących się ekologicznym zagospodarowaniem odpadów, a także ich utylizacją i recyklingiem. Za swoje osiągnięcia w rozwijaniu nauki został nagrodzony w 2015 roku Złotym Krzyżem Zasługi.

Publikacje

Waldemar Jan Dziak jest autorem oraz współautorem wielu znaczących publikacji, które poruszają różnorodne tematy związane z historią i polityką światową. Jego prace obejmują zagadnienia dotyczące komunizmu, polityki Chin, a także sytuacji w Korei Północnej. Oto lista jego najważniejszych dzieł:

• 1982 Walka o koncepcję linii politycznej Komunistycznej Partii Chin w latach 1956–1960,
• 1988 Eurokomunizm: Teoria i praktyka,
• 1990 Stalin. Stalinizm. Stalinowcy,
• 1989 Albania między Belgradem, Moskwą a Pekinem 1948–1978,
• 1992 W kraju Orwella. O funkcjonowaniu północnokoreańskiego modelu państwa totalitarnego,
• 1996 Chiny – wschodzące supermocarstwo,
• 2001 Kim Ir Sen. Dzieło i polityczne wizje,
• 2003 Korea. Pokój czy wojna,
• 2004 Kim Jong II,
• 2006 Korea & Chiny, tom 1 i 2,
• 2007 Mao. Zwycięstwa. Nadzieje. Klęski,
• 2009 Korea Północna u źródeł rodzinnej sukcesji władzy,
• 2009 Pająk z Góry Katsuragi,
• 2010 Pjongjang. Rok 1956,
• 2011 Republika Korei. Zarys ewolucji systemu politycznego,
• 2012 Porywacze Yodogo,
• 2013 Kim Dzong Un. Kronika życia i walki,
• 2014 Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza,
• 2015 Tybet. Szkice z dziejów chińsko-tybetańskich,
• 2015 Historia polityczna Chin 1839–2014. Kronika najważniejszych wydarzeń,
• 2016 Historia polityczna Chin 1839–2014. Konspekt analityczny,
• 2016 Korea Północna. Wewnętrzne wektory trwania (z Krzysztofem Sajewskim).

---

Oceń: Waldemar Jan Dziak

---