Andrzej Potocki (1947–2018)

---

Życiorys

Andrzej Potocki przyszedł na świat w Warszawie. Tutaj ukończył VII LO im. J. Słowackiego, co stanowiło jeden z podstawowych etapów jego edukacji. W kolejnych latach, jego droga edukacyjna prowadziła przez Metropolitalne Seminarium Duchowne w Warszawie, gdzie studiował teologię, a także do Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, gdzie w 1971 roku obronił pracę magisterską. Jego pełne zapału dążenia do wiedzy nie zatrzymały się na tym etapie; w latach 1977-1978 zgłębiał kulturę oraz język włoski na Universitá Italiana per Stranieri w Perugii (Włochy), a następnie w latach 1980-82 kontynuował naukę na studiach podyplomowych z zakresu religioznawstwa na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego.

Jego zaangażowanie naukowe zaowocowało doktoratem, zdobytym w 1974 roku na Wydziale Teologicznym ATK, gdzie jego rozprawa dotyczyła więzi z parafią Rzymskokatolicką, co miało szczególne znaczenie dla jego potem prac badawczych. W 1986 roku z kolei obronił habilitację z socjologii religii na Uniwersytecie Warszawskim, której efektem była publikacja dotycząca diecezji rzymskokatolickiej jako struktury społecznej.

W latach 1969-1988 Andrzej Potocki był związany z Teatrem Wielkim Opery i Baletu w Warszawie, gdzie pracował jako statysta. W drugiej połowie lat 70. XX wieku poświęcał się publicystyce kulturalnej, współpracując z wieloma czołowymi czasopismami, takimi jak „Teatr”, „Scena” czy „Życie Literackie”. Jego fascynacja antropologią tańca oraz zainteresowanie włoską sceną teatralną doprowadziły go do licznych podróży do Włoch, które wzbogaciły jego wiedzę o tamtejszych praktykach teatralnych i muzycznych.

W kraju pełnił rolę doradcy socjologicznego w Ministerstwie Kultury i Sztuki oraz brał udział w badaniach prowadzonych przez Instytut Filozofii i Socjologii PAN. Swoje umiejętności i wiedzę rozwijał jako adiunkt, a potem docent oraz profesor nadzwyczajny w Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej w Warszawie, obecnie znanej jako WSPS.

Od lat 80. był także aktywnym wykładowcą na Podyplomowym Studium Religioznawstwa na UW, a po przeprowadzce do Krakowa kontynuował swoją działalność dydaktyczną w Instytucie Religioznawstwa i w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Potocki był również mocno zaangażowany w działalność katolickiego laikatu, pełniąc funkcje takie jak Prezes Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców w latach 1992-1996, przewodniczący Konferencji Stowarzyszeń Katolickich oraz członek Krajowej Rady Katolików Świeckich. Dodatkowo był prezesem Rady Nadzorczej Fundacji na Rzecz Młodzieży Niepełnosprawnej im. M. Grzegorzewskiej i wiceprzewodniczącym Komitetu Głównego XVIII Międzynarodowego Kongresu Rodziny.

W 1997 roku wstąpił do zakonu dominikanów, a kilka lat później, 3 maja 2003 roku, przyjął sakrament kapłaństwa. W latach 2000-2002 pełnił rolę dyrektora Biblioteki Kolegium Filozoficzno-Teologicznego OO. Dominikanów w Krakowie. Od 2002 do 2011 roku był profesorem oraz wicerektorem tej uczelni, gdzie nadzorował także warszawski Dom Studiów Kolegium.

W latach 2003-2008 był profesorem w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, gdzie prowadził Katedrę Socjologii Edukacji i Wychowania. W 2008 roku uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych, a także dodał do swojego dorobku akademickiego pracę na Uniwersytecie Warszawskim oraz na Akademii Pedagogiki Specjalnej.

W zakresie badań naukowych Andrzej Potocki skupiał się na socjologii religii, socjologii wychowania oraz teologii praktycznej, a jego publikacje dotyczą szerokiego spektrum tematów, od badania katechezy, przez wychowanie seksualne, po podejście do tańca sakralnego. Jego prace badają dynamikę relacji między Kościołem katolickim w Polsce a różnymi zjawiskami społecznymi, na co szczególnie uwagę zwracał w kontekście polskiej transformacji ustrojowej.

W trakcie swojej kariery napisał około 270 publikacji, w tym 7 książek, które znacząco wpłynęły na polską socjologię oraz teologię. Andrzej Potocki pozostawał aktywnym członkiem licznych towarzystw naukowych, m.in. Polskiego Towarzystwa Teologicznego oraz Polskiego Towarzystwa Mariologicznego, gdzie odgrywał ważne role, co podkreślało jego ogromne zaangażowanie w dziedzinie nauki i edukacji.

Publikacje

Niniejszy tekst przedstawia publikacje Andrzeja Potockiego, które obejmują szeroki zakres tematyczny, koncentrując się głównie na kulturze, diecezjach oraz problematyce edukacyjnej w Polsce.

• Warunki rozwoju kultury wsi sądeckiej, Warszawa 1981,
• Diecezja przemyska w swe 600-lecie, (3 tomy), Przemyśl 1986,
• Parafie bieszczadzkie, Przemyśl 1987,
• Niżej połonin. O ludziach, parafiach i duszpasterstwie szkice socjologiczne, Warszawa 1990,
• Katecheta i katecheza w polskiej szkole (współautor K. Misiaszek), Warszawa 1995,
• Ludzka płciowość. Rodzina. Szkoła, Częstochowa 1997,
• Wychowanie religijne w polskich przemianach. Studium socjologiczno-pastoralne, Warszawa 2007.

---

Oceń: Andrzej Potocki (1947–2018)

---