Tadeusz Stefan Jaroszewski

---

Biografia

Tadeusz Stefan Jaroszewski był wybitnym przedstawicielem polskiego świata akademickiego, który zyskał uznanie jako naukowiec i nauczyciel. Swą edukację rozpoczął w VI Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Reytana w Warszawie, które ukończył w 1950 roku.

W 1955 roku otrzymał dyplom z Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, co zapoczątkowało jego długoletnią karierę akademicką w tej instytucji. Po ukończeniu studiów podjął pracę jako naukowiec oraz wykładowca. Jego badania doprowadziły go do uzyskania tytułu doktora w 1963 roku, habilitacji w 1970 roku, a w 1979 roku otrzymał tytuł profesora.

Jaroszewski był również aktywnym członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego oraz pracownikiem naukowym Instytutu Sztuki PAN. W okresie od 1979 roku pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Historyków Sztuki, ciesząc się renomą w środowisku akademickim. Jego wkład w historię architektury warszawskiej jest nieoceniony – jest autorem wielu książek oraz prac naukowych, które stanowią istotne źródło wiedzy w tej dziedzinie.

Po zakończeniu swojej działalności naukowej, został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ul. Młynarskiej w Warszawie (al. 23, grób 23), gdzie spoczywa w spokojnym miejscu pośród historii, którą tak pasjonująco badał przez całe swoje życie.

Dzieła (wybór)

– Architektura doby oświecenia w Polsce: nurty i odmiany, Polska Akademia Nauk, Instytut Sztuki, Wrocław, Ossolineum, Wydawnictwo PAN, 1971.

– Architektura polska doby Oświecenia a wiek XVII: ze studiów nad problematyką sztuki klasycyzmu w Polsce. „Kwartalnik Architektury i Urbanistyki”, Warszawa, 1967, z. 3/4.

– Architektura Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1991, ISBN 83-01-10523-2.

– Chrystian Piotr Aigner, architekt warszawskiego klasycyzmu, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970.

– Dwory i dworki w Polsce: przewodnik, Warszawa, „Sport i Turystyka”, „Muza”, 1997, ISBN 83-7079-874-8.

– Dzieje Pałacu Kronenberga, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1972.

– Dzieła czy kicze (z Elżbietą Grabską-Wallis), Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, ISBN 83-01-02285-X.

– Jakub Hempel, Fryderyk Albert Lessel, Henryk Ittar, Wilhelm Henryk Minter, architekci polskiego klasycyzmu, (z Andrzejem Rottermundem), Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974.

– Kamienica przy Krakowskim Przedmieściu 7: Główna Księgarnia Naukowa im. Bolesława Prusa, „Adiutor”, 1993, ISBN 83-900085-8-0.

– Kościół św. Aleksandra, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973.

– Księga pałaców Warszawy, zdjęcia Edmund Kupiecki, Warszawa, „Interpress”, 1985, ISBN 83-223-2047-7.

– O siedzibach neogotyckich w Polsce, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, ISBN 83-01-01758-9.

– Od klasycyzmu do nowoczesności: o architekturze polskiej XVIII, XIX i XX wieku, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, ISBN 83-01-11975-6.

– Pałac Kossakowskich, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1977.

– Pałac Lubomirskich, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971.

– Pałac Szlenkierów, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975.

– Pałace i dwory w okolicach Warszawy (z Waldemarem Baraniewskim), Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992, ISBN 83-01-10910-6.

– Pałace w Polsce: przewodnik, Warszawa, „Sport i Turystyka”, „Muza”, 2000, ISBN 83-7200-585-0.

---

Oceń: Tadeusz Stefan Jaroszewski

---