Alina Nowak-Romanowicz


Alina Nowak-Romanowicz, urodzona 14 stycznia 1907 roku w Warszawie, a zmarła 19 stycznia 1994 roku w Katowicach, była wybitną polską muzykolożką.

Jej życie i praca miały znaczący wpływ na rozwój muzykologii w Polsce, czyniąc ją postacią, która zapisała się w historii kultury muzycznej kraju.

Życiorys

Alina Nowak-Romanowicz rozpoczęła swoją edukację muzyczną w Wyższej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie uczęszczała do klasy fortepianu w latach 1921–1926. Jej rozwój artystyczny kontynuowano pod okiem takich mistrzów jak Piotr Rytel i Kazimierz Sikorski, w zakresie teorii muzyki oraz Józef Turczyński, ukierunkowując jej umiejętności pianistyczne w latach 1926–1931. W tym samym okresie, od 1929 do 1931 roku, poszerzała swoją wiedzę na temat teorii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim.

Następne etapy edukacji miały miejsce na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie studiowała muzykologię pod kierunkiem Zdzisława Jachimeckiego w latach 1931–1935 i uzyskała tytuł magistra w 1936 roku. W późniejszych latach, od 1947 do 1952 oraz 1957 do 1959, wykładała teorię muzyki w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach. Jej działalność akademicka trwała również w Katedrze Historii i Teorii Muzyki Uniwersytetu Jagiellońskiego od 1960 do 1978 roku.

W 1961 roku Alina uzyskała stopień doktora na podstawie swojej pracy na temat Józefa Elsnera, wydanej już w 1957 roku. Jej współprace obejmowały ważne instytucje, takie jak Komisja Muzykologiczna PAU oraz Polskie Wydawnictwo Muzyczne, przy czym aktywnie uczestniczyła także w tworzeniu Polskiego Słownika Biograficznego. W 1960 roku miała zaszczyt wygłoszenia referatu na Międzynarodowym Kongresie Chopinowskim, który odbył się w Warszawie.

W swojej pracy naukowej koncentrowała się głównie na analizie muzyki polskiej z okresu XVIII oraz pierwszej połowy XIX wieku. Szczególną uwagę poświęcała twórczości Józefa Elsnera, któremu stworzyła pracę pt. „Sonaty Józefa Elsnera” (Kraków 1936) oraz monografię „Józef Elsner” (Kraków 1957). Jej dorobek literacki obejmuje także publikację „Muzyka polskiego oświecenia i wczesnego romantyzmu” w dwóch tomach (Kraków 1966). Alina Nowak-Romanowicz prowadziła skrupulatne kwerendy w bibliotekach polskich i zagranicznych, zbierając rozproszone materiały źródłowe dotyczące muzyki polskiej z okresu oświecenia i wczesnego romantyzmu oraz angażując się w prace wydawnicze.


Oceń: Alina Nowak-Romanowicz

Średnia ocena:4.71 Liczba ocen:25