Lech Skolimowski

---

Życiorys

Lech Skolimowski to postać znacząca w historii polskiego teatru i dziennikarstwa. Swoją karierę zawodową rozpoczął w latach 1946–1948, kiedy to pracował jako dziennikarz w „Gazecie Lubelskiej”. Jego talent aktorski ujawnił się w okresie 1948–1950, kiedy występował jako recytator w zespole Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”. W okresie studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie uzyskał dyplom z zakresu prawa w 1951 roku, rozwijał swoje ambicje artystyczne.

W 1953 roku zaliczył eksternistyczny egzamin estradowy, a pięć lat później uzyskał dyplom aktorski. Pracował w różnych teatrach, w tym na deskach Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie, gdzie występował w latach 1950–1952 oraz 1954–1955. Po krótkim pobycie w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie w sezonie 1955/56, wrócił ponownie do Lublina na lata 1957–1960. Równocześnie z występami, brał udział w produkcjach Teatru Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze. Od 1960 roku jego drogą artystyczną stał się Teatr Wybrzeże w Gdańsku, gdzie pozostał przez resztę swojego życia, z wyjątkiem lat 1967–1969, kiedy pracował jako instruktor jeździectwa w klubie „Start” w Gdyni.

Skolimowski nie ograniczył się jedynie do teatru żywego słowa. Był także obecny w Teatrze Telewizji, gdzie brał udział w licznych spektaklach, takich jak: „Za tych co na górze” Jerzego Jesionowskiego w 1966 roku, „Zamach” Tadeusza Brezy oraz w produkcjach Stanisława Dygata (1967) i „Pokusa” Jana Pawła Gawlika (1968), wszystkie pod reżyserią Kazimierza Łastawieckiego. W swoim dorobku artystycznym uwiecznił również rolę w „Justynie” Elizy Orzeszkowej w reżyserii Marka Okopińskiego (1974) oraz w „Procesie” Alberta Forstera w reżyserii Jacka Kotlicy (1980).

Lech Skolimowski odszedł w dniu 18 lutego 1980 roku w Gdańsku. Jego ostatnim miejscem spoczynku jest Cmentarz Łostowicki, gdzie pamięć o nim trwa w sercach miłośników teatru i kultury. Jego życie i twórczość pozostają przykładem pasji oraz oddania sztuce.

Filmografia (wybór)

W poniższym zestawieniu przedstawiamy wybrane osiągnięcia aktorskie Lecha Skolimowskiego, które ilustrują jego różnorodność ról filmowych oraz telewizyjnych.

• Krzyżacy (1960) – dwie postacie: chan tatarski oraz herold wręczający miecze królowi Władysławowi Jagielle,
• Koniec naszego świata (1964) – rola Henryka,
• Ostatni kurs (1963) – kierownik sklepu, w którym pracuje Marysia, narzeczona Kowalskiego,
• Pamiętnik pani Hanki (1963) – uczestnik spotkania,
• Koniec naszego świata (1964) – Henryk Bednarek vel Matula,
• Gorąca linia (1965) – inżynier Karol Przybora, dyrektor kopalni „Edward”,
• Prom (1970) – dyrektor stoczni,
• Seksolatki (1971) – mężczyzna w mieszkaniu znajomego Danki,
• Hubal (1973),
• Gniazdo (1974),
• Potop (1974) – pułkownik Mirski,
• Polskie drogi (serial telewizyjny) (1976) (odc. 4. Na tropie).

---

Oceń: Lech Skolimowski

---