Edward Sikorski

Polityka i administracja

Edward Sikorski, który przyszedł na świat 1 grudnia 1942 roku w Warszawie, to postać, która zapisała się w polskiej historii jako inżynier oraz polityk. Niestety, jego życie zakończyło się 21 czerwca 2007 roku w Sanoku.

W ciągu swojej kariery Sikorski wniosł wiele do życia publicznego, łącząc swoje umiejętności techniczne z zaangażowaniem politycznym.

Życiorys

Edward Sikorski urodził się 1 grudnia 1942 roku w Warszawie. Był synem Władysława, który zginął w 1944 roku, oraz Genowefy Szymańskiej. Obaj rodzice byli ofiarami powstania warszawskiego. Po ukończeniu szkoły średniej, Sikorski podjął studia na Politechnice Warszawskiej, gdzie zdobył tytuł magistra inżyniera konstruktora na Wydziale Budowy Maszyn Roboczych i Pojazdów.

Po zakończeniu edukacji rozpoczął pracę jako inżynier ds. badań w Stacji Oceny Sprzętu Rolniczego w Sanoku. Od 1968 roku, Sikorski pracował w Państwowym Ośrodku Maszynowym w Sanoku, gdzie stopniowo awansował, pełniąc rolę dyrektora ds. technicznych, a później dyrektora naczelnego.

W czasie swojej kariery, od 1979 do 1981 roku, był dyrektorem technicznym, a następnie dyrektorem naczelnym Zjednoczenia Przedsiębiorstw Technicznej Obsługi Rolnictwa w Kielcach. W listopadzie 1981 roku powrócił na stanowisko dyrektora POM w Sanoku, gdzie pracował aż do końca lat 80. Po 1992 roku pełnił funkcję likwidatora POM w Sanoku.

Sikorski angażował się również w działalność samorządową, zdobywając mandat radnego Miejskiej Rady Narodowej (MRN) w Sanoku, gdzie był wybierany dwukrotnie: w 1978 i 1984 roku. Po rezygnacji z mandatu w 1981 roku z powodu pracy w Kielcach, wrócił jako radny do MRN. Zasiadał w różnych komisjach, w tym w Komisji Gospodarki Miejskiej i Rolnictwa oraz w Komisji Rozwoju Gospodarczego i Gospodarki Finansowej.

Podczas stanu wojennego, 16 września 1982 roku, został przewodniczącym Tymczasowej Miejskiej Rady Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON). W kolejnych latach wielokrotnie wybierany był przewodniczącym Miejskiej Rady PRON w Sanoku, a także został członkiem Rady Krajowej PRON w 1983 roku. Działał w różnych organizacjach, w tym w Zarządzie Wojewódzkim Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w Krośnie, a także w Towarzystwie Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka.

W 1989 roku bezskutecznie ubiegał się o mandat Sejmu PRL X kadencji.

W latach 2002-2007 Sikorski pełnił funkcję prezesa zarządu spółki Stomil Sanok S. A. oraz był członkiem „Grupy Menedżerskiej” tej firmy.

Edward Sikorski zmarł 21 czerwca 2007 roku w Sanoku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.

Odznaczenia i wyróżnienia

Edward Sikorski otrzymał szereg istotnych nagród i odznaczeń, które odzwierciedlają jego zaangażowanie oraz wkład w działalność społeczną i krajową.

  • złota odznaka honorowa Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej zdobyta w 1983 roku,
  • „jubileuszowy adres” otrzymany w 1984 roku,
  • brązowy medal „za zasługi dla obronności kraju” przyznany w 1988 roku.

Przypisy

  1. Władysław Sikorski. 1944.pl. [dostęp 07.06.2022 r.]
  2. Genowefa Sikorski. 1944.pl. [dostęp 07.06.2022 r.]
  3. Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 255, 256, 276, 289, 290, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
  4. Likwidacja POM. „Tygodnik Sanocki”. Nr 2, s. 5, 10.03.1993 r.
  5. Tadeusz Szylar. Jaka partia? Reprezentować interesy narodu i państwa. „Nowiny”, s. 3, Nr 255 z 04-05.11.1989 r.
  6. Kandydaci na posłów z mandatów nr 201, 202, 203 z Okręgu Wyborczego nr 51 w Krośnie. Edward Sikorski: nie lubię siedzieć bezczynnie. „Nowiny”, s. 3, Nr 135 z 12.06.1989 r.
  7. Obradował I Miejski Zjazd PRON. Edward Sikorski – delegatem na Kongres Krajowy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 10 (266) z 10-20.04.1983 r.
  8. Tworzą Radę Krajową. „Dziennik Polski”, s. 1-2, 91 (11907) z 10.05.1983 r.
  9. Miejski Zjazd PRON wybrał władze organizacji. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 17 (273) z 20-30.06.1983 r.
  10. Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 955.
  11. Delegaci na II Kongres Krajowy PRON z woj. krośnieńskiego. „Nowiny”, s. 2, Nr 63 z 16.03.1987 r.
  12. Obradował III Miejski Zjazd PRON. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 8 (407) z 10-20.03.1987 r.
  13. Nowe władze TRUMS. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 19 (418) z 1-10.07.1987 r.
  14. Wiesław Koszela. 42 lata na straży ładu i porządku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 28 (427) z 1-10.10.1987 r.
  15. Wiesław Koszela. Miejskie Kolegium Wyborcze i Miejska Komisja Wyborcza w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 13 (448) z 1-10.05.1988 r.
  16. Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 284, 305, 309, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
  17. Obradował Miejski Zjazd SD. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 35 (470) z 10-20.12.1988 r.
  18. Powstała Tymczasowa Miejska Rada Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 14 (248) z 1-10.10.1982 r.
  19. Wiesław Koszela. Dorobek i zamierzenia sanockiej organizacji LOK. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 33 (468) z 20-30.11.1988 r.
  20. Stomil Sanok Uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy. - część 2. bankier.pl, 01.07.2003 r. [dostęp 28.12.2015 r.]
  21. Edward Sikorski. imsig.pl. [dostęp 28.12.2015 r.]

Oceń: Edward Sikorski

★★★★★
Średnia ocena:4.7 Liczba ocen:11