Aleksander Szukiewicz

---

Życiorys

Aleksander Szukiewicz przyszedł na świat w rodzinie pochodzącej z wojskowej tradycji, jako syn porucznika 4 Pułku Piechoty Liniowej, Augustyna Szukiewicza, oraz jego żony, Karoliny z Piotrowskich (1797-1858). Po rozstaniu z ojcem, matka Aleksandra, wyszła za mąż za Juliana Assura (1822), dentystę z Sztokholmu, lecz po trzech latach ich związek także zakończył się rozwodem. W 1825 poślubiła Wincentego Janowskiego, z którym w 1832 postanowiła na stałe osiedlić się w Krakowie.

Aleksander zadebiutował jako poeta w 1834 roku, publikując swoje wiersze w leszczyńskim Przyjacielu Ludu. W Krakowie związał się z uzdolnionymi artystami, takimi jak Gustaw Ehrenberg, Franciszek Żygliński oraz Edmund Wasilewski. Razem działali w radykalnym Stowarzyszeniu Ludu Polskiego, które miało na celu promowanie idei społecznych i kulturowych. W latach 1838–40 podjął studia z zakresu literatury na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie również był aktywnym członkiem wrocławskiego Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego, z kuratorem Janem Evangelistą Purkyně, który zapewne wpłynął na jego zainteresowanie kulturą czeską.

Podczas swoich podróży do Pragi Aleksander mógł zdobywać wiedzę i doświadczenie, a także przetłumaczył na język polski trzy dramaty oraz trzyaktową operę „Vert-Vert”, która była wystawiana w Warszawie. W 1838 rozpoczął współpracę z poznańskim Tygodnikiem Literackim. W 1840 roku nabył folwark Ludwinów, jednak już po roku sprzedał to gospodarstwo i zamieszkał przy ulicy Grodzkiej 41 w Krakowie, co świadczy o jego ciągłej mobilności.

W 1843 roku Aleksander zawarł związek małżeński z Matyldą Chartowicz. W czasach Wiosny Ludów aktywnie uczestniczył w ruchu narodowym w Krakowie. Od marca 1848 do stycznia 1849 pełnił rolę redaktora radykalno-demokratycznego dziennika Jutrzenka. W październiku 1848 został wybrany do Rady Miejskiej Krakowa, na której funkcji pozostawał do lipca 1853 roku. W 1849 stał na czele Komitetu ds. Zaopatrzenia Wojsk Austriackich, a w 1850 roku, w wyniku pożaru Krakowa, ucierpiał, tracąc swój dobytek, w tym cenny księgozbiór oraz rękopisy.

W październiku 1851 objął stanowisko sekretarza redakcji oraz redaktora politycznego w Czasie. W 1856 roku na tych łamach opublikował „Powieść krakowską”, która przedstawiała trudne losy zrujnowanej rodziny szlacheckiej. W latach 1853–68 był odpowiedzialny za redakcję „Kalendarza Powszechnego”, wydawanego w Krakowie, a w 1861 roku wstąpił do Towarzystwa Gospodarczo-Rolniczego w Krakowie. Podczas swojej działalności jako redaktor Czasu, kilka razy stawał przed sądem z powodu artykułów wyrażających solidarność z Powstaniem Styczniowym, uzyskując uniewinnienie od Sądu Najwyższego w Wiedniu.

W 1866 roku jednak powrócił do działalności w Radzie Miejskiej Krakowa oraz członkostwa w Towarzystwie Naukowym Krakowskim. Od 1873 roku był członkiem nadzwyczajnym Akademii Umiejętności. Po rezygnacji z mandatu radnego w 1877 roku, przejął prowadzenie rubryki politycznej w Przeglądzie Polskim między 1877 a 1882 rokiem. Z powodu problemów ze wzrokiem w 1883 roku przerwał swoje zaangażowanie dziennikarskie i udał się do syna Karola do Przemyśla, gdzie zmarł w 1885 roku. Aleksander Szukiewicz spoczął na cmentarzu Głównym w Przemyślu.

Zdobywając życie z Matyldą z Chartowiczów, doczekali się synów: Władysława (1843-68), który był doktorem nauk prawniczych i współpracował z „Czasem”; Karola (1844-1903), który był inżynierem oraz ekonomistą, a także zastępcą dyrektora kolei Łupkowsko-Przemyskiej oraz prezesem Krakowskiego Towarzystwa Technicznego; Bolesława (ur. 1843) oraz Wandę (ur. 1849), która wyszła za Romana Jakubowskiego. W hołdzie dla jego zasług, jedną z ulic w Krakowie nazwano jego imieniem.

---

Oceń: Aleksander Szukiewicz

---