Aleksander Lech Godlewski

Po ukończeniu szkoły średniej im. Stanisława Staszica w 1925 roku, Godlewski podjął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie skupił się na biologii. Już w 1930 roku uzyskał tytuł doktora filozofii, a jego praca dyplomowa dotyczyła "Anomalii jajników małp z zachodniej Afryki".

W roku 1931, po zakończeniu służby wojskowej, rozpoczął pracę jako nauczyciel biologii w Gimnazjum i Liceum Żeńskim im. Z. Wołowskiej w Warszawie. Równocześnie, angażował się w działalność wykładowczą na Uniwersytecie Powszechnym dla Młodzieży Robotniczej oraz w Świetlicy dla Młodzieży Robotniczej Oświaty Pozaszkolnej pod patronatem magistratu m.st. Warszawy, gdzie pracował aż do 1938 roku. W trudnych czasach wojennych w latach 1940–1945 prowadził tajne komplety dla gimnazjalistów oraz wykłady na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim, organizowane przez profesora Jerzego Lotha.

W roku 1931, Godlewski nawiązał współpracę z Instytutem Nauk Antropologicznych i Etnologicznych, który był kluczowy dla jego badań nad kulturami. W 1938 roku, z inicjatywy dyrektora instytutu i wsparcia Łódzkiego Muzeum Etnograficznego, udał się na Pacyfik, gdzie badał kultury Polinezji Centralnej i Wschodniej. Niestety, jego prace zostały przerwane przez wybuch drugiej wojny światowej.

Po wojnie, w latach 1945–1951, Godlewski kontynuował swoją działalność w Warszawie, pracując w wydziale oświaty oraz jako dziennikarz w Polskim Radio i miesięczniku "Morze". W marcu 1946 roku przystąpił do grona pracowników Uniwersytetu Warszawskiego jako asystent przy seminarium socjologicznym prowadzonym przez profesora Jana Bystronia. W latach późniejszych, od 1951 do 1954 roku, był starszym asystentem w Katedrze Antropologii na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi, skoncentrowanym na antropologii etnicznej ludów Australii i Oceanii.

W 1954 roku, uzyskał tytuł docenta, a w kolejnych latach pełnił różne funkcje w Katedrze Antropologii UW i Akademii Wychowania Fizycznego, gdzie kierował Zakładem Antropologii. Ponadto, działał aktywnie na rzecz rozwoju edukacji, pełniąc funkcje prodziekanów oraz członka licznych towarzystw naukowych, w tym Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego i Dolnośląskiego Towarzystwa Kulturalnego.

W latach 1961–1975 Godlewski pracował we Wrocławiu na Uniwersytecie Wrocławskim w Katedrze Etnografii Ogólnej i Słowian, zakładając Pracownię Etnografii Ludów Oceanii. W roku 1967 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1973 roku tytuł profesora zwyczajnego. Jego prace badawcze obejmowały również wykłady na temat różnorodności kulturowej w Towarzystwie Naukowym Oceanistów oraz współpracę z Wyższą Szkołą Wychowania Fizycznego oraz Akademią Teologii Katolickiej w Warszawie, gdzie prowadził wykłady z etnografii społeczności plemiennych.

W ciągu swojej kariery, Godlewski wypromował około 150 magistrów oraz 4 doktorów, nieustannie wspierając rozwój polskiej antropologii i etnologii. Ponadto, był członkiem wielu prestiżowych towarzystw naukowych i organizacji, a za swoje zasługi zarówno w obszarze naukowym, jak i społecznym, odznaczony został wieloma wyróżnieniami, w tym Orderem Odrodzenia Polski.