Szpital Praski pw. Przemienienia Pańskiego

Obiekty edukacyjne i naukowe

Szpital Praski pw. Przemienienia Pańskiego to jedna z ważniejszych placówek medycznych w Warszawie, zlokalizowana przy al. „Solidarności” 67, w dzielnicy Praga-Północ.

Historia szpitala sięga 1868 roku, kiedy to został założony jako Szpital Najświętszej Marii Panny na Pradze. Od tego momentu, placówka nieprzerwanie świadczy usługi medyczne mieszkańcom oraz innym potrzebującym pomocy.

Aktualnie szpital działa w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, co oznacza, że jest własnością miasta, a jego działalność ma na celu zapewnienie wysokiej jakości opieki medycznej dla pacjentów.

Historia

Historia tego obiektu sięga lat 1807–1825, kiedy to w trakcie wojen napoleońskich, zajęto znajdujące się tu budowle dla potrzeb lazaretu wojskowego. Po ich rozbiórce zbudowano koszary.

W 1825–1830 roku, po zakończeniu wojny, budynki koszarowe przekształcono w lazaret, w którym lekarzem naczelnym był dr Walerian Klecki. Później, w 1866 roku, Warszawę nawiedziła epidemia cholery, co wymusiło zmianę funkcji lazaretu na szpital dla osób zakażonych. Ofiary epidemii były pochowane w pobliskim cmentarzu cholerycznym.

W 1868 roku, po wygaszeniu epidemii, powstał pomysł założenia miejskiego szpitala pod nazwą Szpital Najświętszej Marii Panny na Pradze. Na jego czoło stanął dr Zygmunt Dobierzewski jako pierwszy Lekarz Naczelny. Od tego momentu szpital zaczął się rozwijać i modernizować.

Pierwsza rozbudowa miała miejsce w 1895 roku, kiedy to dobudowano dwa murowane budynki, a przyległe tereny powojskowe włączono do obszaru szpitala. Utworzono również oddział przeznaczony dla chronicznie chorych. W 1900 roku kontynuowano prace budowlane, w wyniku czego powstał nowy obiekt od ulicy Panieńskiej.

W 1910 roku realizacja budowy postąpiła dalej, powstały kolejne budynki na głębokości posesji, co było inicjatywą drugiego lekarza naczelnego, dr. Władysława Kryze. W 1912 roku ustanowiono nowy Oddział Położniczo-Ginekologiczny w nowym pawilonie.

W latach 1924–1926 rozbudowano zaplecze gospodarcze, tworząc nowoczesną wówczas kotłownię, pralnię i kuchnię. Następnie, w 1934–1936 roku, wybudowano budynek wydziału szpitalnictwa, wraz z ambulatorium dla Miejskiej Pomocy Lekarskiej, izbą przyjęć oraz planowanymi mieszkaniami dla personelu. Ze względu na rosnący problem niedoboru łóżek, zrezygnowano z mieszkań i w ich miejsce umieszczono oddziały szpitalne.

W 1936 roku dyrektorem szpitala został dr Tadeusz Milewski. Niestety, w 1939 roku, szpital został zbombardowany przez niemieckie lotnictwo podczas obrony Warszawy, jednak dzięki ewakuacji chorych do Żydowskiego Domu Akademickiego przy ul. Sierakowskiego 7, nie było większych ofiar. Z uszkodzonego budynku stworzono szpital wojskowy.

W 1941 roku odbudowany gmach został przejęty przez Wehrmacht, a szpital ponownie przeniesiono do Żydowskiego Domu Akademickiego przy ul. Sierakowskiego 7. Oddział wewnętrzny ulokowano w budynku szkoły przy ul. Szerokiej 5 (obecnie ks. I. Kłopotowskiego). Na terenie szpitala pozostała jedynie pracownia anatomopatologiczna, która była również do dyspozycji niemieckiego szpitala.

W 1944 roku, w związku z walkami powstańczymi, budynki szpitala uległy znacznym zniszczeniom. Szpital został przeniesiony do lokalizacji oddalonych od rzeki, m.in. do budynków Instytutu Weterynarii przy ulicy Terespolskiej oraz szkoły przy ulicy Siennickiej. Podczas wycofywania się Niemców szpital nie został zniszczony.

Po wyzwoleniu Pragi przez Armię Radziecką oraz 1 Armię Wojska Polskiego, szpital ulokował się w szkolnym budynku przy ul. Boremlowskiej 8/12. Lekarze z placówki powołali tzw. Akademię Boremlowską, a dziekanem został dr Tadeusz Butkiewicz. W tym czasie działalność dydaktyczną wznowiły konspiracyjne Wydziały Lekarski i Farmaceutyczny Uniwersytetu Warszawskiego.

Po zakończeniu II wojny światowej, szpitalu nadali nowy kształt lekarze, którzy brali udział w powstaniu warszawskim. Wśród nich wymienić można dr. Jerzego Hagmajera (dyrektor i ordynator) oraz Jana Mazurkiewicza „Radosława”, dr. Chodorowskiego oraz dr. Henryka Bukowieckiego. W 1945 roku rozebrano neogotycką kaplicę Matki Boskiej Loretańskiej z początku XX wieku, mimo że nie odniosła poważnych uszkodzeń.

W 1948 roku otwarto nowe lewe skrzydło szpitala. W tym okresie w Szpitalu Praskim funkcjonowały oddziały: wewnętrzne, chirurgiczne, położniczo-ginekologiczne, okulistyczny, pediatryczny oraz Klinika Neurochirurgii, a w późniejszych latach dodano oddział urazowo-ortopedyczny. W kolejnych latach zachodziły korzystne zmiany, takie jak przebudowa kuchni, budowa centralnych tlenowni oraz zasilanie gazowe centralnych kotłowni, a także centralna sterylizacja.

W latach 1990–2000 zrealizowano gmach Kliniki Okulistycznej Uniwersytetu Medycznego. W 2005 roku zakończono proces unowocześnienia szpitala, a rok później rozpoczęto budowę nowego pawilonu, który miał pomieścić różne wydziały, takie jak:

  • Szpitalny Oddział Ratunkowy i Izba Przyjęć,
  • Zakład Radiologii,
  • Centralna Sterylizatornia,
  • Oddział Pooperacyjny,
  • Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii,
  • Laboratorium Analityczne,
  • Blok Operacyjny,
  • Oddziały – Urazowo-Ortopedyczny i Nefrologiczny.

W 2007 roku, w lutym, zorganizowano uroczystość odsłonięcia tablic okolicznościowych. Jedna z nich poświęcona była Bronisławowi Pietraszewiczowi „Lotowi” oraz Marianowi Sengerowi „Cichemu”, którzy ratowali życie podczas zamachu na Kutscherę. Druga tablica upamiętnia Władysława Stanisława Reymonta, który był pacjentem Szpitala Przemienienia Pańskiego od 13 lipca do 10 sierpnia 1900 roku po wypadku na linii Warszawskiej.

Oddziały

W Szpitalu Praskim pw. Przemienienia Pańskiego można znaleźć wiele wyspecjalizowanych jednostek medycznych, które zapewniają kompleksową opiekę zdrowotną. Poniżej przedstawiamy szczegółowy wykaz dostępnych oddziałów:

  • Szpitalny Oddział Ratunkowy (SOR),
  • Oddział Intensywnej Terapii i Anestezjologii,
  • Oddział Chorób Wewnętrznych z pododdziałami:
    • Pododdział Toksykologii,
    • Pododdział Kardiologii,
    • Pododdział Nefrologii.
  • Stacja Dializ,
  • Oddział Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej,
  • Oddział Chirurgii Ogólnej i Onkologicznej z Pododdziałem Chirurgii Naczyniowej,
  • Oddział Urologii i Urologii Onkologicznej,
  • Oddział Ginekologiczno-Położniczy,
  • Oddział Neonatologii,
  • Centralny Blok Operacyjny,
  • Oddział Pooperacyjny.

Przypisy

  1. Robert Marcinkowski: Ilustrowany Atlas Dawnej Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Oliwka, 2013, s. 173. ISBN 978-83-931203-1-4.
  2. Hanna Faryna-Paszkiewicz: Historia Placu Weteranów 1863 roku [w:] Odkrywanie warszawskiej Pragi. Warszawa: Fundacja Hereditas, 2009, s. 62. ISBN 978-83-927791-5-5.
  3. Historia. wum.edu.pl. [dostęp 17.08.2017 r.]
  4. Zgromadzenie wspólników. [w:] Szpital Praski p.w. Przemienienia Pańskiego Sp. z o.o. [on-line]. [dostęp 16.09.2020 r.]
  5. Karol Mórawski: Kartki z dziejów Żydów warszawskich. Warszawa: Wydawnictwo Nowy Świat, 2011, s. 186. ISBN 978-83-7386-421-4.
  6. Stanisław Bayer: Służba zdrowia Warszawy w walce z okupantem 1939–1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985, s. 35. ISBN 83-11-07170-5.
  7. Zofia Podgórska-Klawe: Szpitale warszawskie 1388–1945. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 327.
  8. Zofia Podgórska-Klawe: Szpitale warszawskie 1388–1945. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 310.
  9. Zofia Podgórska-Klawe: Szpitale warszawskie 1388–1945. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 198.
  10. Marian Marek Drozdowski: Alarm dla Warszawy. Ludność cywilna w obronie stolicy we wrześniu 1939 r.. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1969, s. 151.
  11. Kronika wydarzeń w Warszawie 1945−1958. „Warszawskie Kalendarz Ilustrowany 1959”, s. 44, 1958. Wydawnictwo Tygodnika Ilustrowanego „Stolica”.

Oceń: Szpital Praski pw. Przemienienia Pańskiego

★★★★★
Średnia ocena:4.84 Liczba ocen:22