Centralny Szpital Kliniczny w Warszawie

---

Historia

Na początku lat 50. XX wieku, w ramach koncepcji rozwoju Warszawy, przewidywano, że w miejscu Pola Mokotowskiego powstanie nowoczesna Dzielnica Wiedzy. Plan ten zakładał, że będą tam zlokalizowane nie tylko nowe budynki Akademii Medycznej, ale także kompleks pięciu szpitali, które miały służyć około 1600 pacjentom, a także ogród farmaceutyczny. Choć niektóre z tych założeń zostały z czasem zweryfikowane, w 1959 roku Polskie Towarzystwo Szpitalnictwa nadal rekomendowało budowę szpitala w tym rejonie. Ostatecznie, pierwszą realizacją tych zamierzeń był Kampus Ochota.

W 1974 roku, w ramach IV pięcioletniego planu rozwoju, minister zdrowia podjął decyzję o utworzeniu jednostki pod nazwą „Centralny Szpital Kliniczny Akademii Medycznej w Warszawie”. Głównym celem tego szpitala była przejęcie roli klinicznego szpitala, który wcześniej pełnił Szpital Kliniczny Dzieciątka Jezus. Oficjalne rozpoczęcie działalności leczniczej miało miejsce 14 lipca 1975 roku, mimo że obiekt nadal przeszedł różne etapy rozbudowy.

Ze względu na trudności związane z inwestycjami, pierwotnie wybrana firma budowlana, Kombinat „Warszawa–Południe”, została zastąpiona nowo utworzonym specjalistycznym przedsiębiorstwem, co pozwoliło na kontynuację budowy. W wyniku zmian w systemie ochrony zdrowia, zgodnie z ustawą z dnia 30 sierpnia 1991 roku, w 1993 roku szpital przekształcił się w samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej (ZOZ).

Począwszy od 2019 roku, w wyniku konsolidacji jednostek mających organem założycielskim Warszawski Uniwersytet Medyczny, Samodzielny Publiczny Centralny Szpital Kliniczny stał się częścią Uczelnianego Centrum Klinicznego (UCK WUM), co wiązało się ze zmianą nazwy, eliminując dwa pierwsze słowa. W 2014 roku szpital dysponował 1069 łóżkami oraz zatrudniał aż 2786 pracowników. Na początku 2020 roku liczba łóżek wynosiła 1064, a placówka przyjmowała około 55 tysięcy pacjentów rocznie. Posiadał także 16 klinik oraz 6 zakładów.

Co więcej, na terenie szpitala znajduje się lądowisko dla śmigłowców, co dodatkowo zwiększa jego potencjał w zakresie szybkiego transportu pacjentów i reagowania w nagłych przypadkach.

Dyrektorzy szpitala (przed konsolidacją)

Oto lista dyrektorów, którzy kierowali Centralnym Szpitalem Klinicznym w Warszawie przed procesem konsolidacji:

• 1974–1975 – dr n. med. Orest Czabak,
• 1975–1983 – dr n. med. Andrzej Zaorski,
• 1983–1997 – lek. Stefan Krzepkowski,
• 1997–2000 – lek. Władysław Wójcik,
• 2000–2001 – prof. dr hab. n. med. Mariusz Łapiński,
• 2002–2019 – Ewa Marzena Pełszyńska.

W kulturze

Centralny Szpital Kliniczny w Warszawie zyskał swoje miejsce w kulturowym pejzażu za sprawą Jacka Kaczmarskiego, który opisał go w swoim utworze „Oddział chorych na raka a la Polonaise A.D. 2002”. Wiersz ten rozpoczyna się nawiązaniem do rzeczywistości szpitalnej, której szczegóły przedstawione zostały w liryczny sposób, co pozwala czytelnikowi na głębsze zrozumienie atmosfery panującej w placówce. Dzięki takiemu ujęciu, szpital staje się nie tylko miejscem leczenia, ale także częścią kulturowego dziedzictwa.

---

Oceń: Centralny Szpital Kliniczny w Warszawie

---