Szpital Kliniczny im. ks. Anny Mazowieckiej w Warszawie

---

Historia

„Szpital Kliniczny im. ks. Anny Mazowieckiej w Warszawie zainaugurował swoją działalność 15 grudnia 1912 roku, z inicjatywy księcia Aleksego Nikołajewicza Romanowa. Jego pierwotna nazwa odnosiła się do cesarzowej Aleksandry Fiodorowny, małżonki cara Mikołaja II Romanowa. Początkowo pełnił on funkcję domu porodowego dla samotnych kobiet i znany był jako Warszawski zakład położniczy. Szpital był usytuowany na rogu ul. Karowej 2 oraz Nabrzeżnej, otoczony z trzech stron przez malowniczy ogród.

Budynek, zaprojektowany przez architekta Kazimierza Skórewicza oraz lekarza naczelnego W. Popiela, miał formę czworoboku z wewnętrznym podwórzem o wymiarach 16×16 m, a także klombem pośrodku. Strukturę obiektu stanowiły dwa piętra, a całkowita liczba kondygnacji, łącznie z suterynami i poddaszem, wynosiła pięć. Suterena obejmowała kotłownie, oddział wentylacji oraz piwnice. Na parterze zlokalizowane były pokoje, zaś pierwsze piętro składało się z sal ogólnych. Drugie piętro było dedykowane dla personelu zarządzającego oraz pomieszczeń gospodarczych, takich jak kuchnia oraz pralnia. Poddasze zajmowały urządzenia elektryczne wind.

Obiekt został zaplanowany, by pomieścić od 72 do 100 pacjentek. Był wyposażony w pięć wind elektrycznych, z czego jedna była osobowa, a cztery przeznaczone dla ładunków. Wysokość pomieszczeń wynosiła 4 metry 10 centymetrów. Na każdym piętrze znajdowały się wydzielone ubikacje oraz wanny, a ogółem na terenie szpitala znajdowało się 320 lamp – w tym pięć lamp w przedsionku oraz sale operacyjne, które były oświetlane lampami odpowiadającymi łącznej mocy 500 świec. W salach chorych zamontowano dodatkowe oświetlenie boczne oraz specjalne lampy nocne, które służyły do oswietlenia w godzinach nocnych.

System ogrzewania w szpitalu działał w oparciu o wodne centralne, składające się z dwóch kotłów. Trzeci kocioł służył do produkcji gorącej wody w ilości 8 tys. litrów dziennie. W kuchni znajdował się dodatkowy kocioł o pojemności 500 litrów, ogrzewany przez ognisko kuchenne. W dolnej sali operacyjnej wprowadzono kaloryfery, natomiast w górnej nowatorskie ogrzewanie podłogowe zamontowane w ścianach. Wewnątrz budynku zainstalowano dzwonki oraz numeratory dla lepszej komunikacji.

Personel szpitala tworzyli: lekarz naczelny, jego asystent, lekarz miejscowy, czterech ordynatorów, asystenci, starsza akuszerka, pomocnice oraz pielęgniarki, a także 15 pracowników pomocniczych. W 1921 roku do szpitala dobudowano nowe skrzydło, a w latach 1924-1925 wzniesiono kolejne pawilony. W 1925 roku nadano mu imię Anny księżnej Mazowieckiej, a trzy lata później obiekt został rozbudowany, osiągając zdolność przyjęcia 98 pacjentek oraz 80 niemowląt. Szpital pomieścił również Warszawską Miejską Szkołę Położnych.

Ordynatorzy szpitala zajmujący kluczowe stanowiska w latach 1925-1938 obejmowali takie osobistości jak Franciszek Ksawery Cieszyński, Stanisław Chełmecki, Władysław Staniszewski oraz Ludwik Bryndza-Nacki. Już po wybuchu drugiej wojny światowej, szpital nadal świadczył pomoc lecznicą oraz kształcił położne. W trakcie powstania warszawskiego przeniesiono pacjentki do kościoła pokarmelickiego leżącego przy Krakowskim Przedmieściu, natomiast personel medyczny został przetransportowany do szpitali powstańczych.

W 1945 roku w sąsiedztwie szpitala powstał drewniany most, a po wojnie w ogrodzie umieszczono baterie dział przeciwlotniczych, a w budynku ulokowano Wojskową Komendę Miasta. Po wojnie, w 1949 roku, szpital wznowił działalność pod nazwą Miejski Szpital Położniczy nr 2, a w 1955 roku uzyskał status szpitala klinicznego. Wyjątkowym momentem w historii szpitala był rok 1960, w którym odbyła się ceremonia położenia kamienia węgielnego pod nowy gmach, ukończony cztery lata później. Była to nietuzinkowa inwestycja – drugi szpital w Polsce, który implementował system rooming-in, a także pierwszy w kraju, który wykorzystał próżnociąg podczas porodów.

Szpital był również pionierem w Polsce w zakresie ultrasonografii, a w 1965 roku prof. Ireneusz Roszkowski przeprowadził pierwsze testy urządzenia UG-1. Utworzono pierwsze w stolicy pracownie patomorfologii ginekologicznej oraz oddział Patologii Ciąży. W 1975 roku, z uwagi na zły stan budynku, powołano Instytut Położnictwa i Ginekologii, jednak w 1979 roku zamknięto szpital przy ul. Karowej i przeniesiono personel do innych placówek, w tym szpitala Bródnowskiego.

W latach 80. XX wieku rozpoczęto gruntowny remont. W 1982 roku wzmocniono mury, zmieniono instalacje oraz wdrożono nowe rozwiązania sanitarno-higieniczne. W 1983 roku utworzono ambulatorium oraz przyjęto pierwsze pacjentki. Do momentu tego remontu szpital współpracował z innymi placówkami, takimi jak Szpital Kliniczny Dzieciątka Jezus przy ul. Lindleya. Z dniem 1 stycznia 1989 roku zmieniono nazwę na Szpital Kliniczny nr 2, a wkrótce potem przywrócono imię ks. Anny Mazowieckiej.

W latach 90. XX wieku wprowadzano wiele nowoczesnych usług z zakresu ginekologii i położnictwa. Godne uwagi są utworzenie Oddziału Onkologii Ginekologicznej w 1998 roku oraz Oddziału Intensywnej Terapii Noworodka w 1999 roku. Ministerstwo Zdrowia na mocy decyzji przekazało placówkę Akademii Medycznej, która w 2002 roku utworzyła Klinikę Neonatologii. W ciągu kolejnych lat odbywały się modernizacje wielu oddziałów oraz bloków operacyjnych, a w 2008 roku kierownikiem szpitala został prof. Roman Smolarczyk.

Na przestrzeni lat kierownikami kliniki byli również: prof. Wilhelm Sowiński (1951–1955), prof. Ireneusz Roszkowski (1955–1979), prof. Jadwiga Kuczyńska-Sicińska (1982–1999) oraz prof. Krzysztof Czajkowski (od 1999 roku).

Nagrody i wyróżnienia

Szpital Kliniczny im. ks. Anny Mazowieckiej w Warszawie wyróżnia się licznymi nagrodami, co świadczy o jego wysokiej jakości usług medycznych oraz profesjonalizmie w opiece nad pacjentami.

• W latach 2004 i 2008 otrzymał prestiżową nagrodę Teraz Polska za usługę Opieka nad matką i noworodkiem,
• Zdobył tytuł Przedsiębiorstwo Fair Play aż trzykrotnie,
• Otrzymał nagrodę Polski Sukces w czterech edycjach,
• W ramach Mazowieckiej Firmy Roku został doceniony również cztery razy,
• Przyznano mu tytuł Bezpieczny Szpital w trzech przypadkach,
• Wreszcie, uzyskał miano Perła Polskiej Medycyny w kategorii Szpitale Monospecjalistyczne, również trzykrotnie.

---

Oceń: Szpital Kliniczny im. ks. Anny Mazowieckiej w Warszawie

---