Świątynia Sybilli w Warszawie

Kościoły

Świątynia Sybilli, znana niegdyś jako Świątynia Grecka, a później określana mianem Świątyni Diany, to niezwykle interesujący pawilon, który znajduje się w Łazienkach Królewskich w Warszawie.

Jest to miejsce o bogatej historii i architekturze, które przyciąga zarówno turystów, jak i miłośników sztuki. Warto zwrócić uwagę na jego wyjątkowy styl oraz znaczenie w kontekście kulturalnym stolicy Polski.

Historia

Budynek, o którym mowa, został zbudowany w momencie, gdy Maria Teresa z Poniatowskich Tyszkiewiczowa zdecydowała się na sprzedaż Łazienek carowi Aleksandrowi I. W związku z tym włączono do Ogrodu Belwederskiego część Łazienek, gdzie wzniesiono trzy pawilony: Oranżerię Gotycką, Świątynię Egipską, a także Świątynię Grecką.

Realizacja Świątyni Greckiej miała miejsce około 1822 roku, prawdopodobnie według koncepcji Jakuba Kubickiego. Budowla ta znajduje się na tyłach Belwederu, z widokiem na sadzawkę. Projekt architektoniczny wykazuje silne inspiracje antycznymi budowlami greckimi, co jest typowe dla tego okresu, kiedy takie struktury były często wprowadzane jako ozdobne elementy parków krajobrazowych, zwłaszcza w drugiej połowie XVIII oraz na początku XIX wieku.

Świątynia Sybilli została zaprojektowana jako obiekt ogrodowy, odpowiadający współczesnym altankom, w których organizowano spotkania towarzyskie oraz kameralne podwieczorki. Pawilon wykonano w całości z drewna, jego niewielka forma opiera się na tradycyjnym schemacie antycznej świątyni w planie prostokąta (megaron), otoczonego pojedynczą jońską kolumnadą (perypter) z czterokolumnowym portykiem. Po obu stronach budowli umieszczono dwa żeliwne lwy, stylizowane na egipskie sfinksy.

Wnętrze budynku charakteryzuje się obecnością sali, której oświetlenie zapewniają prostokątne okna umieszczone w bocznych ścianach. Wnętrza zdobi oryginalna polichromia, przedstawiająca motywy kwiatów i owoców, będąca odniesieniem do patronki Diany, bogini łowów i przyrody, autorstwa Adama Byczkowskiego. W dzisiejszych czasach w obiekcie odbywają się różne okolicznościowe wystawy.

W maju 2013 roku, przy Świątyni, odsłonięto artystyczną kopię Omfalosa ze świątyni w Delfach – rzeźbę stworzoną przez grecką artystkę Christinę Papageorgiou.

Przypisy

  1. Izabela Zychowicz, Jadwiga Abramowicz: Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. Warszawa: Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie, 2013, s. 213. ISBN 978-83-935584-3-8.
  2. Izabela Zychowicz, Jadwiga Abramowicz: Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. Warszawa: Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie, 2013, s. 176, 179. ISBN 978-83-935584-3-8.
  3. Marek Kwiatkowski: Wielka księga Łazienek. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2000, s. 152. ISBN 83-7255-684-9.
  4. Marek Kwiatkowski: Wielka księga Łazienek. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2000, s. 151–152. ISBN 83-7255-684-9.
  5. Jarosław Zieliński, Atlas architektury ulic i placów Warszawy, Warszawa 1995, Biblioteka Towarzystwa Opieki Nad Zabytkami, ISBN 83-902793-5-5, s. 47.
  6. Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 86.
  7. Stanisław Lorentz, Andrzej Rottermund, Klasycyzm w Polsce, Henryk Białoskórski (ilustr.), Warszawa: Arkady, 1984, s. 267, ISBN 83-213-3082-7.
  8. a b c d e Świątynia Sybilli. Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie [on-line]. lazienki-krolewskie.pl. [dostęp 22.01.2017 r.]

Oceń: Świątynia Sybilli w Warszawie

★★★★★
Średnia ocena:4.94 Liczba ocen:21