Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie

---

Historia

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie ma bogatą historię, która sięga XVIII wieku. Pierwsza, drewniana konstrukcja spłonęła w 1739 roku, co zapoczątkowało długą drogę do powstania obecnej murowanej świątyni. Jej budowę rozpoczęto w 1880 roku dzięki fundacji Aleksandry z Potockich Potockiej, właścicielki dóbr wilanowskich.

Po ośmiu latach trudów budowlanych, w 1888 roku, zakończono prace i konsekrowano nową świątynię. Niestety, w 1917 roku doszło do skonfiskowania dzwonów oraz naczyń liturgicznych przez władze okupacyjne. Rok 1941 przyniósł dalsze zniszczenia, gdy niemieccy okupanci zażądali oddawania dzwonów na złom.

W 1944 roku kościół został poważnie zniszczony przez działania wojenne. Jednak nadzieja odrodzenia świątyni pojawiła się w latach 1950−1976, kiedy obiekt został odbudowany według oryginalnych planów. Odbudowa obejmowała między innymi rekonstrukcję wnętrza oraz wzniesienie dzwonnicy.

W 1977 roku kościół zyskał status zabytku, co podkreśliło jego znaczenie dla dziedzictwa kulturowego Warszawy. Wielką atrakcją stała się również zewnętrzna iluminacja, która została uruchomiona 23 września 2006 roku. Dalsze prace remontowe w latach 2007–2010 obejmowały izolację murów, zainstalowanie ogrzewania gazowego oraz malowanie wnętrza.

W świątyni znajdują się wspaniałe marmurowe ołtarze, które powstały w czasie powojennej odbudowy, zaprojektowane przez Stanisława Marzyńskiego. Wśród nich wyróżniają się główny ołtarz z obrazem „Wniebowzięcie NMP”, boczny prawy poświęcony Sercu Pana Jezusa oraz boczny lewy dedykowany św. Antoniemu. W prezbiterium umieszczono zespół witraży przedstawiających „Zbawiciela z hostią w otoczeniu aniołów.”

Nieopodal kościoła znajduje się cmentarz, który skrywa starannie zachowane nagrobki okolicznych dziedziców, datowane głównie na połowę XIX wieku, co czyni to miejsce jeszcze bardziej wyjątkowym i pełnym historii.

---

Oceń: Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie

---