Dworek Wojciecha Grabowskiego w Warszawie

Budynek miał parterowy i dwutraktowy układ. Cechował go dziewięcioosiowy fronton, który wyraźnie akcentował ganek umieszczony pośrodku. Ganek ten wsparty był na dwóch rozstawionych parach okrągłych filarów. W jego obrębie znajdowało się wejście oraz dwa owalne okna po bokach, natomiast pozostałe okna miały prostokątną formę.

Na dachu, który miał formę łamaną, znaleźć można było lukarny, z centralną lukarną umieszczoną na osi ganku. Ciekawą historię tego miejsca tworzy także działalność gastronomiczna, która miała miejsce pod koniec XIX wieku. W. Adamski otworzył tu restaurację „Pod nowymi filarami”, kierując się sentymentem do nieistniejącego już dworku „Pod filarkami”, gdzie był ostatnim restauratorem.

Niestety, historia dworku skończyła się na początku XX wieku, gdy w latach 1895–1897 na jego miejscu została wzniesiona kamienica zaprojektowana przez Wiktoryna Kosmowskiego. Obiekt ten pozostaje istotnym elementem warszawskiej architektury oraz historii.