Zofia Noiret

---

Życiorys

Zofia Noiret była córką Teodora i Pauliny Latoszków, a jej rodzina mieszkała w majątku Łyszkowice. Jej ojciec pełnił funkcję magazyniera spichrzów w Księstwie Łowickim. Swoją przygodę z aktorstwem zaczynała na scenach teatrów amatorskich w Skierniewicach, co stanowiło dla niej pierwszy krok w kierunku zawodowej kariery w teatrze.

Po przybyciu do Warszawy, Zofia podjęła naukę aktorstwa pod okiem uznanych mentorów, takich jak Wincenty Rapacki oraz Leontyna Halpertowa. Debiut na dużej scenie miał miejsce 26 maja 1885, kiedy to odegrała rolę Ludwiki w sztuce „Dwóch Światach”. Jeszcze w tym samym roku, 3 sierpnia, zadebiutowała w roli Henryki w sztuce „Miłość ubogiego młodzieńca”. Warto zauważyć, że z powodu skłonności do zaniżania wieku w oficjalnych dokumentach wskazywano, że Zofia urodziła się w 1865 roku, kiedy naprawdę była o trzy lata młodsza.

Po debiucie, Zofia Noiret została zaangażowana na stałe do Warszawskich Teatrów Rządowych. Jej ostatnie wystąpienie miało miejsce 13 sierpnia 1894 roku, gdzie zagrała Amalię w przedstawieniu „Zbójcy”. W ciągu swojej kariery wystąpiła w blisko czterdziestu rolach, z których najbardziej pamiętne to: Livia Quintilla (w tytule), Amalia („Zbójcy”), Kordelia („Król Lear”), Helena („Sen nocy letniej”), Amelia („Mazepa”), Aza („Chata za wsią”), Messalina („Ania i Messalina”), Klotylda („Myszka”) oraz Joanna („Roznosicielka chleba”).

Zofia charakteryzowała się niskim głosem, co najprawdopodobniej było wynikiem astmy, na którą cierpiała przez całe życie. Po pewnym czasie zdecydowała się na rezygnację z występów z powodu stanu zdrowia. W sferze prywatnej przyjaźniła się z gwiazdą teatru, Wandą Barszczewską.

Ostatecznie Zofia Noiret znalazła wieczny spoczynek na Starych Powązkach w Warszawie, w kwaterze D, w rzędzie 4, na miejscu 5–6.

---

Oceń: Zofia Noiret

---