Zbigniew Reipert

---

Życiorys

W 1942 roku Zbigniew Reipert zakończył edukację w dwuletniej Szkole Handlowej I stopnia, co stanowiło ważny krok w jego drodze do kariery. Po tym okresie zaangażował się w nauczanie w tajnych kompletach w gimnazjum, a jego formalna edukacja zakończyła się w 1946 roku, w chwili ukończenia nauki.

W 1948 roku przystąpił do egzaminu maturalnego w II Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Batorego, po czym rozpoczął studia na Wydziale Budownictwa Lądowego. W 1952 roku uzyskał tytuł inżyniera, a dwa lata później – tytuł magistra inżyniera budownictwa przemysłowego. Jego talent i zaangażowanie w naukę zaowocowały zatrudnieniem w Politechnice Warszawskiej, jako asystent w Katedrze Mechaniki Budowli na Wydziale Budownictwa Przemysłowego.

Równolegle do pracy akademickiej, Reipert był aktywny zawodowo w Biurach Projektowych Przemysłu Piwowarsko-Słodowego oraz Przemysłu Farmaceutycznego. W listopadzie 1954 roku uzyskał awans na starszego asystenta, a w 1962 roku uzyskał stopień doktorski po obronie pracy przygotowanej pod kierunkiem prof. Zbigniewa Kączkowskiego. Temat jego rozprawy brzmiał: Zastosowanie pojedynczych szeregów funkcyjnych do rozwiązywania zadań ze statyki, stateczności i dynamiki płyt o nietypowych kształtach. Pracę recenzowali wybitni specjaliści, w tym prof. Sylwester Kaliski oraz prof. Witold Nowacki.

Reipert wkrótce zyskał uznanie w środowisku akademickim; w 1964 roku odebrał nominację na adiunkta z rąk profesora Zbigniewa Wasiutyńskiego, a w 1967 roku stanowisko to zostało mu ponownie potwierdzone. Był aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, pełniąc tam funkcję skarbnika oraz pracując w Oddziale Warszawskim Towarzystwa.

W styczniu 1971 roku Zbigniew Reipert uzyskał stopień doktora habilitowanego, prezentując rozprawę zatytułowaną Vibration of frames under moving load (Drgania ram obciążonych siłą ruchomą), która przyniosła mu prestiżową nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. W 1973 roku został uhonorowany nagrodą im. prof. Stefana Bryły oraz podniesiony do rangi docenta. W tej roli zajmował się nowymi wersjami metody różnic skończonych oraz metodą elementów skończonych.

Reipert brał również udział w badaniach nad konstrukcjami mostowymi oraz szybami kopalni miedzi. Co więcej, zajmował się badaniami dotyczącymi oddziaływania górotworów w kopalniach, a także analizą funkcjonowania pierścieniowych tubingów, które używane były do drążenia tuneli warszawskiego metra, współpracując w tej sprawie z inż. Jerzym Koehle.

W 1986 roku uzyskał tytuł profesora na Politechnice Warszawskiej, a w 1997 roku profesora zwyczajnego. Po latach pracy i osiągnięć, w 1998 roku przeszedł na emeryturę. Jego wkład w dziedzinę inżynierii był niezaprzeczalny.

Na koniec, Zbigniew Reipert został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (kw. 9 grób 50), pozostawiając za sobą niezatarte ślady wśród ludzi i w świecie nauki.

---

Oceń: Zbigniew Reipert

---