Witold Wacławek

---

Życiorys

Witold Wacławek przyszedł na świat w 1938 roku w Warszawie. Swoje młodzieńcze lata spędził w Grodzisku Mazowieckim, gdzie z sukcesem ukończył liceum ogólnokształcące w 1955 roku. Następnie, w 1960 roku, zdobył wykształcenie wyższe, kończąc studia chemiczne na Politechnice Warszawskiej.

Wkrótce po ukończeniu studiów, Wacławek rozpoczął swoją karierę zawodową w Instytucie Przemysłu Organicznego w Warszawie, gdzie pracował od 1959 roku. W 1960 roku dołączył do grona pracowników Wojskowej Akademii Technicznej, a pięć lat później otrzymał tytuł doktora nauk chemicznych, opierając swoją rozprawę na pracach prowadzonej pod okiem prof. Józefa Hurwica z Politechniki Warszawskiej. Jego rozprawa doktorska została doceniona i wyróżniona przez Polskie Towarzystwo Chemiczne.

W 1973 roku Wacławek uzyskał habilitację, a w 1985 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Jego działalność naukowa przyniosła mu wiele sukcesów, w tym liczne staże zagraniczne – pracował m.in. w Charkowie, Nottingham oraz Canterbury. W latach 70. XX wieku Wacławek związał się z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Częstochowie, gdzie był odpowiedzialny za stworzenie Zakładu Fizyki Molekularnej od podstaw. Dzięki swoim osiągnięciom i witryn na uczelni, otrzymał Nagrodę Ministerstwa Nauki za wkład w rozwój tej instytucji.

Od 1981 roku Wacławek był związany z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Opolu, gdzie pełnił funkcję prorektora ds. naukowych w latach 1984–1990, a także był wicedyrektorem Instytutu Chemii WSP. Dodatkowo, w latach 1996-1999 był dziekanem Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Opolskiego. Wacławek miał także wpływ na Polskie Towarzystwo Chemiczne, przez wiele lat przewodnicząc Oddziałowi Opolskiemu oraz kierując Sekcją Ochrony Środowiska.

W 1986 roku Wacławek zorganizował Zjazd PTCh w Opolu, a w 1999 roku został członkiem Komitetu Chemii Polskiej Akademii Nauk. Od lat 90. XX wieku skupił się również na ochronie i monitorowaniu środowiska, będąc współtwórcą projektu Fertilia, który badał translokację metali ciężkich z gleby do roślin. Interesował się historią nauki, analizując pojęcia i teorie w dziedzinie chemii oraz fizyki.

Wśród jego osiągnięć znajduje się wypromowanie 14 doktorów. W 1993 roku razem z żoną Marią zainicjował powstanie Towarzystwa Chemii i Inżynierii Ekologicznej, którego był prezesem przez wiele lat. Towarzystwo to zyskało uznanie jako wydawca książek, redaktor czterech czasopism oraz organizator międzynarodowej konferencji ekologicznej ECOpole.

Jako redaktor naczelny czterech czasopism naukowych (trzech na liście Filadelfijskiej oraz jednego, „Ecological Chemistry and Engineering S”, które posiada indeks IF(2018) = 1,467), Wacławek stworzył przestrzeń dla wybitnych naukowców z całego świata. Konferencja ECOpole była przestrzenią wymiany myśli i doświadczeń, gdzie głos zabierali m.in. nobliści: prof. Paul Crutzen (2011), prof. Gerhard Ertl (2014) oraz Sir Harold Kroto (2017).

Jego dorobek naukowy obejmuje blisko 170 artykułów, 10 patentów oraz kilka książek, z których wyróżnia się publikacja „110 europejskich twórców chemii”, napisana we współpracy z żoną Marią.

---

Oceń: Witold Wacławek

---