Witold Noskowski, znany również pod pseudonimem „Taper”, to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiego dziennikarstwa i krytyki artystycznej. Urodził się 10 marca 1873 roku w Warszawie, gdzie rozwijał swoje zainteresowania literackie i muzyczne.
Jego życie zakończyło się prawdopodobnie 2 listopada 1939 roku w Poznaniu, co sprawia, że jego twórczość i osiągnięcia zyskują jeszcze bardziej melancholijny wydźwięk, biorąc pod uwagę historyczny kontekst tego okresu. Witold Noskowski był wszechstronnym krytykiem, który w swojej pracy zajmował się literaturą, a także teatrem i muzyką, a jego opinie miały istotny wpływ na ówczesną kulturę.
Życiorys
Witold Noskowski był synem Władysława Noskowskiego, krytyka teatralnego, oraz Anieli z d. Komarnickiej. Jego edukacja rozpoczęła się we Lwowie, gdzie od 1880 roku mieszkał, a w 1891 roku ukończył gimnazjum Batorego. Następnie, w 1896 roku, pomyślnie obronił dyplom na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego. Noskowski wykazywał również zainteresowanie muzyką i śpiewem, które rozwijał podczas dwóch lat studiów wokalnych w Moskwie i Mediolanie, jednak ostatecznie poświęcił się dziennikarstwu.
W latach 1900–1902 pracował w Krakowie w redakcji „Głosu Narodu”. Od 1902 do 1915 roku był zastępcą redaktora naczelnego „Czasu”, gdzie aktywnie uczestniczył w życiu krakowskiej cyganerii. Współzałożył kabaret „Zielony Balonik” i był jego współautorem oraz kompozytorem muzyki do większości programów. W latach 1904–1914 prowadził w „Kurierze Warszawskim” dział korespondencji z Krakowa, a w tym samym okresie rozpoczął także współpracę z „Dziennikiem Powszechnym”.
W 1911 roku opublikował tom zatytułowany W sprawie polskiej szkoły nauk politycznych, a rok później, razem z Boyem, wydał Szopkę krakowską Zielonego Balonika na rok 1912. W 1918 roku jego aktywność literacka zaowocowała zbiorem reportaży Ludzie i armaty.
W maju 1921 roku przeniósł się do Poznania, gdzie w latach 1921–1922 był redaktorem politycznym „Dziennika Poznańskiego”. Następnie redagował „Przegląd Wieczorny” w Warszawie. W 1925 roku osiedlił się na stałe w Poznaniu, gdzie do 1939 roku redagował w „Kurierze Poznańskim” stały „Dział Kultury i Sztuki”, w którym zamieszczał komentarze dotyczące wydarzeń kulturalnych i literackich, nie tylko w Polsce, ale również zagranicą.
Recenzje teatralne Noskowskiego były cenione za rzetelność, głęboką znajomość problematyki teatru oraz za sposób, w jaki eksponował rolę aktora. 4 listopada 1937 roku, na wniosek Polskiej Akademii Literatury, przyznano mu Srebrny Wawrzyn Akademicki, jednak z tego wyróżnienia nie skorzystał.
Po wybuchu II wojny światowej, 1 listopada 1939 roku, Witold Noskowski został aresztowany przez Gestapo. Niestety, niedługo później zginął tragicznie, zamordowany w Forcie VII w Poznaniu.
Przypisy
- Maria Wosiek, hasło w: Wielkopolski Słownik Biograficzny, PWN, Warszawa-Poznań, 1981 r., s. 833, ISBN 83-01-02722-3.
- Zarządzenie Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z dnia 04.11.1936 r. Nr BP-26592/37 o nadaniu odznaczenia "Wawrzyn Akademicki" (M.P. z 1937 r. nr 257, poz. 407) „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej”.
- a b c d Gąsiorowski, Topolski 1981 r., s. 518.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Józef Radwan (1858–1936) | Paweł Sito | Ewa Berberyusz | Zofia Hertz | Antoni Zambrowski | Irena Conti Di Mauro | Aleksander Kropiwnicki | Jarosław Maciej Goliszewski | Ludwik Krasucki | Maciej Gudowski | Przemysław Cieślak | Krzysztof Leski | Agnieszka Szydłowska | Dorota Goliszewska | Tadeusz Filipkowski | Jacek Laskowski | Krzysztof Luft | Kazimierz Ehrenberg | Andrzej Turski | Lucjan SzołajskiOceń: Witold Noskowski