Tadeusz Filipkowski

---

Życiorys

Tadeusz Filipkowski był synem architekta oraz działacza na rzecz niepodległości, Stanisława, oraz Zofii z Błeszyńskich. Jego rodzina miała szczególne więzi, a ciotką Tadeusza ze strony ojca była Wanda Pełczyńska. W czasach przed II wojną światową, Filipkowski mieszkał z rodzicami w Gdyni, a następnie w Lwowie, gdzie uczęszczał do szkół podstawowych. W 1941 roku rodzina osiedliła się w Warszawie. Tam, działając pod pseudonimami „Filip” oraz „Krzycki”, Tadeusz stał się członkiem Szarych Szeregów (Zawisza. Blok Zamek, 9 ZDH im. Stefana Czarnieckiego). Brał udział w małym sabotażu oraz w obserwacjach, a także konwojowaniu łączniczek.

Po powstaniu warszawskim, Tadeusz opuścił miasto z ludnością cywilną i dotarł do Mstyczowa, gdzie przebywał aż do zakończenia wojny. W lutym 1945 roku wrócił do Warszawy i kontynuował naukę, kończąc szkołę podstawową, a później średnią. Maturę uzyskał w 1952 roku, a następnie zrealizował studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim w 1956 roku.

Od 1950 roku, Tadeusz Filipkowski pracował w Centralnej Komisji Wydawniczej oraz Urzędzie Wydawnictw, a następnie był zaangażowany w działalność redakcyjną. Był dziennikarzem w redakcjach „Na Przełaj”, „Wiedzy i Życia”, a także w Centralnej Agencji Fotograficznej, gdzie pełnił rolę redaktora prowadzącego, a później zastępcy redaktora naczelnego „IMT Światowid”. Angażował się także społecznie w PTTK, pracując jako przewodnik miejski po Warszawie oraz członek redakcji „Gościńca” w latach 1969–1995. Jego działalność nie ograniczała się tylko do tego, bowiem był także aktywnym członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W czasie lat 1980-1981, Filipkowski włączył się w działalność „Solidarności”. Niestety, po wprowadzeniu stanu wojennego został usunięty z zawodu i przez dwa lata pracował jako kierowca. W 1984 roku ponownie powrócił do zawodu dziennikarza w redakcji „Drużyna” oraz tygodniku „Odrodzenie”. Na emeryturę przeszedł w 1990 roku.

Od momentu powstania w 1989 roku, Tadeusz uczestniczył w działaniach Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Pełnił wiele ról, był członkiem Rady Naczelnej oraz Prezydium, a przez jakiś okres wiceprezesem Zarządu Głównego ŚZŻAK oraz rzecznikiem prasowym. Współpracował z „Biuletynem Informacyjnym” – miesięcznikiem ŚZŻAK jako autor tekstów. W latach 1995–2015 był prezesem Fundacji Filmowej Armii Krajowej, a także współtworzył film dotyczący Polskiego Państwa Podziemnego oraz był producentem 29 filmów poświęconych Armii Krajowej. Dodatkowo, był członkiem pierwszej Rady Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku w latach 2012–2017.

Tadeusz Filipkowski był dwukrotnie żonaty. Pierwsze małżeństwo zawarł z Bożenną z Faszczewskich, z którą miał córki: Marię, Ewę i Joannę. Jego drugą żoną była dziennikarka Mirosława Okolska-Filipkowska (1930–2014), z którą nie miał dzieci. Po śmierci, został pochowany obok swojej żony w rodzinnym grobowcu na Starych Powązkach.

Odznaczenia

Tadeusz Filipkowski jest osobą odznaczoną wieloma prestiżowymi nagrodami, które świadczą o jego zasługach i wkładzie w różne dziedziny. Wśród jego odznaczeń znajduje się Krzyż Komandorski, który został przyznany w 2006 roku, oraz Krzyż Oficerski i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznane w 2000 roku.

Dodatkowo, do jego dorobku należą liczne medale i odznaczenia, w tym:

• Krzyż Zasługi dla ZHP,
• Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi,
• Krzyż Armii Krajowej,
• Medal za Warszawę 1939–1945,
• Medale „Pro Memoria” i „Pro Patria”,
• Srebrna Odznaka Honorowa PCK,
• Odznaka za Zasługi dla Warszawy,
• Medal Pamiątkowy „Za Zasługi dla ŚZŻAK”,
• Złota Odznaka Honorowa PTTK,
• Zasłużony Działacz Turystyki,
• Kultury, Handlu,
• Zasłużony Opiekun Zabytków.
• Warto również wspomnieć o niemieckim Krzyżu Zasługi, który otrzymał w 2015 roku.

Wszystkie te wyróżnienia są dowodem na jego wyjątkową działalność i poświęcenie, które miało znaczący wpływ na rozwój społeczności oraz kultury.

---

Oceń: Tadeusz Filipkowski

---