Wiesław Perlikowski, znany również pod pseudonimem "Orlik", był niezwykle odważnym harcerzem, którego życie zakończyło się w tragicznym momencie. Urodził się 26 lutego 1927 roku w Warszawie i niestety, wszedł w historię jako jeden z młodych bohaterów, którzy walczyli o wolność swojego kraju.
W latach drugiej wojny światowej działał w strukturach Szarych Szeregów, gdzie piastował odpowiedzialne stanowisko dowódcy drużyny hufca Bojowych Szkół Szarych Szeregów na Ochocie.
Jego młode życie przerwało tragiczne wydarzenie, które miało miejsce 18 maja 1944 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w pamięci tych, którzy znali jego odwagę i zaangażowanie w walkę o wolność.
Życiorys
W 1941 roku Wiesław Perlikowski podjął decyzję o wstąpieniu do Szarych Szeregów. Na początku swojej drogi był członkiem drużyny „Leny”, którą dowodziła Danuta Boleszyc-Rudnicka Kaczyńska. Jego zaangażowanie w działalność konspiracyjną sprawiło, że do jesieni 1943 roku pełnił służbę w drużynie OC 300, będącej kryptonimem hufca Bojowych Szkół na Ochocie, identyfikowanym poprzez litery „OC”. Wkrótce awansował na dowódcę drużyny OC 100.
Wiesław nieustannie dążył do doskonalenia umiejętności swojego zespołu, jednocześnie zyskując reputację wymagającego lidera. W jego działaniach wyróżniał się jako skuteczny wykonawca zadań podejmowanych na terenach Wawra. Dowodził akcjami, które miały na celu utrudnienie funkcjonowania kin, a także wykonał duży napis „POLSKA ŻYJE”, używając asfaltowego lakieru na nieistniejącym budynku poczty dworcowej, który znajdował się na Alejach Jerozolimskich. Mimo młodego wieku, w maju 1944 roku otrzymał przydział do Grup Szturmowych.
18 maja 1944 roku, Wiesław został zatrzymany przez jednostkę Werkschutza na skrzyżowaniu Alej Jerozolimskich z Nowym Światem. Posiadając w swoim arsenale trzy różne pistolety, wykazał się niezwykłą odwagą, zastrzelił jednego z Werkschutzów i zdołał uciec Alejami Jerozolimskimi. Następnie ukrył się w ruinach budynku przy Kruczej-Nowogrodzkiej, gdzie stawiał opór przed atakującymi go żandarmami oraz żołnierzami. Po wykorzystaniu amunicji, Wiesław skoczył z trzeciego piętra, ginąc na miejscu. Jego ciało przewieziono do Medycyny Sądowej, a następnie wykupione z prosektorium i pochowane na Cmentarzu Bródnowskim (kw. 41 DV13).
Upamiętnienie
Po jego odejściu ustanowiono go patronem drugiego plutonu, który wchodził w skład trzeciej kompanii batalionu „Zośka”, dowodzonej przez Iwo Rygla. Pluton ten uczestniczył w ważnym boju, który miał miejsce pod Pęcicami w dniu 2 sierpnia 1944 roku.
Każdego roku, w dniu rocznicy jego śmierci, 18 maja, odbywają się uroczystości pod tablicą poświęconą Wiesławowi Perlikowskiemu. Tablica ta znajduje się na rogu ulic Nowogrodzkiej i Kruczej. W tym szczególnym dniu spotykają się koledzy i koleżanki z Środowiska IV Obwodu AK Ochota, aby w ten sposób uhonorować pamięć bohaterskiego dowódcy.
Przypisy
- Wiesław Perlikowski ps. [online], iOchota.pl, 19.05.2021 r. [dostęp 09.02.2022 r.]
- a b Tabliczka #19 [online], armiakrajowa.org.pl [dostęp 07.02.2022 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Leopold Jan Kronenberg | Mieczysław Michalski (przewodnik turystyczny) | Kamilla Chołoniewska | Wiktor Węgrzyn | Michał Druri | Maria Magdalena Radziwiłłowa | Abraham Leon | Irena Kummant-Skotnicka | Ryszard Zieliński (1931–2019) | Wacław Zaykowski | Władysława Kostakówna | Anna Maria Hinel | Czesława Żak | Waldemar Gniadek | Ewa Gierat | Marian Kalwary | Teresa Strzembosz | Blanka Rosenstiel | Lejb Rotblat | Michał FriedbergOceń: Wiesław Perlikowski