Wiesław Jaszczyński

---

Życiorys

Z życia Wiesława Jaszczyńskiego, pochodzącego z rodziny Feliksa i Stefanii, wyłania się ciekawa opowieść. Miał dwóch młodszych braci, co w znaczący sposób wpłynęło na jego dorastanie i późniejsze decyzje. Już w 1937 roku rozpoczął edukację w szkole powszechnej nr 114 w Warszawie, gdzie swoją przygodę ze szkolnictwem zaczął od drugiej klasy. Podczas II wojny światowej, pomimo trudnych czasów, dostosował się do warunków i kontynuował legalną naukę w szkole, a następnie, po jej ukończeniu, przystąpił do tajnego nauczania, które miało na celu ratowanie edukacji młodzieży. Wiesław zaangażował się również w działalność Szarych Szeregów.

Latem 1944 roku udał się do rodziny, która mieszkała w miejscowości Zakole pod Mińskiem Mazowieckim, gdzie po aresztowaniu ojca przez Niemców w obozie Stutthof, musiał zająć się utrzymaniem rodziny, prowadząc młyn wodny. Po zakończeniu działań wojennych i powrocie ojca z obozu rozpoczął naukę w renomowanym Gimnazjum im. Władysława IV. Interesował się lotnictwem już od dzieciństwa, zbierając literaturę na ten temat, co z czasem, stało się jego pasją. Przełomowym momentem w jego karierze było rozpoczęcie w 1947 roku teoretycznych kursów spadochronowych oraz szybowcowych. W 1948 roku, jako członek Służby Polsce, odbył podstawowy kurs szybowcowy w Lisich Kątów.

W trakcie nauki w gimnazjum oraz liceum przynależał do Związku Młodzieży Polskiej. W 1949 roku zdał maturę i kontynuował szkolenie szybowcowe w Jeżowie. Niestety, jego przynależność do Szarych Szeregów uniemożliwiła mu przyjęcie do lotnictwa, co skłoniło go do podjęcia studiów na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego.

Październik 1954 roku przyniósł mu nową szansę, kiedy to, jeszcze przed ukończeniem studiów, rozpoczął pracę w Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Aninie, odpowiedzialnej za nadzór sanitarny nad terenami województwa warszawskiego. W 1956 roku ukończył studia i w sierpniu otrzymał nakaz pracy w Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Szczecinie, a na początku kolejnego roku objął stanowisko portowego inspektora sanitarnego w tym mieście.

Po październikowej odwilży, jej skutki wpłynęły na jego życie zawodowe, ponieważ dołączył do Aeroklubu Szczecińskiego, co zawdzięczał swojemu pacjentowi, który był jego prezesem. W 1961 roku успешно przeszedł szkolenie i zdobył licencję pilota turystycznego. W 1962 roku wziął udział w półrocznym kursie w Londyńskiej Szkole Higieny i Medycyny Tropikalnej, a rok później uzyskał specjalizację I stopnia z zakresu epidemiologii. W 1966 roku, po dalszych studiach, uzyskał specjalizację II stopnia z medycyny morskiej i tropikalnej.

Po powrocie do kraju pracował jako kierownik przychodni Gryf-Transocean oraz założył we Szczecinie Poradnię Chorób Jelitowych i Pasożytniczych. W 1970 roku z łatwością zdał egzamin na licencję pilota zawodowego. Dzięki temu miał okazję podróżować, często będąc na delegacjach w Egipcie, Iranie i Sudanie, gdzie pełnił funkcję lekarza, pilota oraz tłumacza. W latach 1978-1980 był naczelny lekarzem w międzynarodowym porcie lotniczym w Trypolisie.

W 1971 roku, jako lekarz ekipy filmowej, brał udział w realizacji zdjęć do filmu „W pustyni i w puszczy” w Egipcie, przy czym pomysłodawca innowacyjnego wykonania ujęcia burzy piaskowej z wykorzystaniem samolotu PZL-101 Gawron. Jego aktywność polityczna zaowocowała członkostwem w Stronnictwie Demokratycznym między 1961 a 1982 rokiem, a w 1980 roku pełnił funkcję przewodniczącego zakładowej komórki NSZZ „Solidarność.”

Niestety doświadczenia z tamtych lat były trudne – w 1986 roku zarekwirowano mu paszport oraz książeczkę żeglarską, a on sam stracił stanowisko kierownika przychodni Gryf-Transocean. Po wyborach w 1989 roku podjął pracę w Zakładzie Higieny Pomorskiej Akademii Medycznej, a w 1990 roku został Głównym Inspektorem Sanitarnym oraz wiceministrem zdrowia, jednak opuścił swoje stanowisko w 1991 roku w związku z konfliktem z ministrem zdrowia.

Powrócił do pracy akademickiej w Szczecinie, a także skutecznie wycofał się z NSZZ „Solidarność.” Po kolejnych wyborach w 1993 roku zyskał następnie miano Głównego Inspektora Sanitarnego i wiceministra zdrowia, pozostając na tym stanowisku aż do 1997 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę.

W życiu społecznym, Wiesław Jaszczyński był bardzo aktywny. Od 1991 roku pełnił funkcję prezesa Aeroklubu Szczecińskiego, a od 1993 do 2002 roku prezesował Aeroklubowi Polskiemu. Ponadto był prezesem wojewódzkiego oddziału Polskiego Towarzystwa Higienicznego, a także wiceprezydentem Międzynarodowej Federacji Lotniczej, będąc członkiem komitetu statutowego od 2002 roku jako członek honorowy.

Wspólnie z Czesławem Staniewiczem i Jerzym Wikło w 2015 roku napisał monografię „Lotnictwo na Pomorzu Zachodnim.” Zmarł 27 lipca 2017 roku, a jego ostatnia droga wiodła na cmentarz w Józefowie, w którym spoczął 7 sierpnia.

Odznaczenia

Wiesław Jaszczyński jest osobą, która zdobyła szereg prestigowych odznaczeń za swoje osiągnięcia i wkład w rozwój różnych dziedzin. Wśród jego wyróżnień możemy znaleźć:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 2001 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi, otrzymany w 1969 roku,
• Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Odznaka Zasłużonego Działacza Lotnictwa Sportowego, która została mu nadana w 1968 roku,
• Srebrna Odznaka Szybowcowa, przyznana w 1959 roku.

---

Oceń: Wiesław Jaszczyński

---