Josef Szofman

---

Życiorys

Josef Szofman przyszedł na świat 12 czerwca 1903 roku w Warszawie, wówczas będącej częścią Imperium Rosyjskiego. Jego wczesna edukacja odbywała się w chederze, a następnie w rosyjskojęzycznej szkole. Po zakończeniu nauki pracował w rodzinnej fabryce kosmetyków, co stanowiło dla niego ważny krok w dorosłym życiu. W okresie II Rzeczypospolitej aktywnie działał w organizacjach żydowskich, w tym w młodzieżowym ruchu Ha-Szomer Ha-Cair, znanym jako Młody Strażnik.

Podczas studiów na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, dołączył do żydowskiej organizacji studenckiej o nazwie Jardenia. Po ukończeniu studiów i zdaniu egzaminu adwokackiego, w latach 1925–1926 kierował biurem prasowym Żydowskiego Funduszu Narodowego w Polsce. Następnie przeniósł się do Paryża, gdzie pracował jako dziennikarz dla polskojęzycznej gazety żydowskiej.

Był związany z rewizjonistycznym nurtem syjonizmu, co doprowadziło go do przystąpienia do Unii Syjonistów Rewizjonistów (Brit ha-Cohar) założonej przez Ze’ewa Żabotyńskiego. Po rozłamie rewizjonistów z Organizacji Syjonistycznej, odegrał kluczową rolę w tworzeniu Nowej Organizacji Syjonistycznej, razem z takimi liderami jak Jan Bader i Ja’akow Cohen. W 1937 roku objął funkcję przewodniczącego tej partii.

W 1940 roku Szofman emigrował do brytyjskiej Palestyny, gdzie zarządzał pierwszą fabryką kosmetyków na terenie przyszłego państwa Izrael – przedsiębiorstwem Adif, a także firmą Urieli. Jego aktywność polityczna nie słabła, bowiem był jednym z czołowych liderów syjonizmu rewizjonistycznego w Palestynie. W 1946 roku został przewodniczącym lokalnego oddziału Nowej Organizacji Syjonistycznej, jednak w tym samym roku został aresztowany przez władze brytyjskie. W 1947 roku wyjechał do Południowej Afryki jako emisariusz organizacji.

Jak wielu jego kolegów z rewizjonistycznego obozu, Szofman włączył się do Herutu, partii założonej przez Menachema Begina. Po raz pierwszy dostał się do izraelskiego parlamentu w 1955 roku, a w trzecim Knesecie aktywnie uczestniczył w pracach wielu komisji, takich jak komisja finansów, budownictwa, spraw wewnętrznych oraz komisji konstytucyjnej, prawa i sprawiedliwości. Uzyskiwał reelekcję w wyborach w 1959 i 1961 roku, wciąż pełniąc funkcje w tych samych komisjach parlamentarnych.

W latach 1964–1966 przewodniczył kierownictwu partii, a pod koniec piątej kadencji Knesetu doszło do fuzji Herutu z Partią Liberalną, co doprowadziło do utworzenia Bloku Liberałów i Herutu (Gahal). Z listy nowo powstałego ugrupowania zdobył mandat poselski po raz czwarty i ostatni w wyborach w 1965 roku.

W latach 1971–1974 pełnił rolę ambasadora Izraela w Wenezueli. Zmarł 10 września 1978 roku, pozostawiając po sobie ślad w historii syjonizmu rewizjonistycznego oraz w polskiej i izraelskiej społeczności żydowskiej.

---

Oceń: Josef Szofman

---