Teofila Grunberg, znana również pod przybranym nazwiskiem Marta Górska, a także popularnym pseudonimem Magda, Marta, urodziła się w 1897 roku w Warszawie.
Była to istotna postać wśród działaczy komunistycznych, której działalność miała miejsce w burzliwych czasach XX wieku. Zmarła najprawdopodobniej w 1937 lub 1938 roku w ZSRR, jednak dokładna data jej śmierci pozostaje nieznana i budzi zainteresowanie historyków.
Życiorys
Teofila Grunberg urodziła się jako córka żydowskiego robotnika Matiasa. Była siostrą znanych działaczy komunistycznych, Abrama i Józefa. Od grudnia 1915 roku zaangażowała się w działalność SDKPiL, a w 1916 roku dołączyła do Zarządu Dzielnicowego (ZD) SDKPiL Muranów. W 1918 roku stała się członkiem Komitetu Warszawskiego SDKPiL, a także aktywnie należała do Związku Zawodowego pracownic Igły oraz była agitatorą wśród młodzieży robotniczej.
Teofila była delegatką warszawskiej organizacji SDKPiL na I Założycielski Zjazd KPRP, który odbył się 16 grudnia 1918 w Warszawie. Następnie przewodniczyła Komitetowi Warszawskiemu KPRP, a wiosną 1919 roku została wysłana do Komitetu Okręgowego (KO) KPRP w Łodzi. Tam poznała swojego przyszłego męża, I. Segalewicza. 3 maja 1920 roku wzięła udział w I Ogólnokrajowej Konferencji KPRP jako przedstawicielka organizacji łódzkiej, a w grudniu tego samego roku była współorganizatorką łódzkiej okręgowej konferencji KPRP, po której to wydarzeniu została aresztowana. W dniu 3 czerwca 1921 roku skazano ją w Łodzi na 4 lata więzienia.
Karę odbywała w żeńskim oddziale Pawiaka, znanym jako tzw. Serbia. W 1922 roku, w ramach wymiany więźniów, wyjechała do ZSRR, gdzie posługiwała się przybranym nazwiskiem Marta Górska. W Moskwie pracowała w Giełdzie Pracy. Ukończyła również kurs na Komunistycznym Uniwersytecie im. Swierdłowa, co pozwoliło jej na dalszą aktywność w Komitecie rejonowym RKP(b) w moskiewskiej dzielnicy.
W latach 1927-1932 studiowała historię w Instytucie Czerwonej Profesury. Pracowała jako wykładowczyni w szkołach partyjnych oraz prowadziła kursy organizowane przez polską sekcję Kominternu. W trakcie wewnętrznych walk frakcyjnych w KPP opowiadała się po stronie ultralewicowej mniejszości. Od 1932 roku była członkinią kierownictwa szkoły partyjnej przy polskiej sekcji Kominternu. W dniach 8-18 października 1932 roku uczestniczyła w obradach VI Zjazdu KPP jako gość i aktywnie brała udział w pracach Komisji Programowej KPP.
W okresie 1933-1937 kierowała Wydziałem Propagandy Komitetu Rejonowego WKP(b) w Sokolnikach, będącej częścią Moskwy. Jednak w lipcu 1937 roku została usunięta z aparatu partyjnego w związku z aresztowaniami wśród działaczy KPP. Potem podjęła pracę jako krawcowa w Teatrze Wielkim w Moskwie. 24 sierpnia 1937 roku została aresztowana i zginęła podczas Wielkiego Terroru, a w 1956 roku została pośmiertnie zrehabilitowana.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Jan Kurzyna-Pelszewski | Ryszard Burchacki | Helena Jaworska | Jerzy Zapadko | Józef Chaciński | Janusz Niedziela | Andrzej Jacek Piotrowski | Wojciech Włodarczyk (polityk) | Nikołaj Bułanow | Krzysztof Wolf | Josef Szofman | Aleksander Ferens | Bartłomiej Grabski | Jarosław Spyra | Zofia Korbońska | Daniel Moszkowicz | Witold Sielewicz | Wiesław Jaszczyński | Czesław Bielecki | Tadeusz GwiazdoskiOceń: Teofila Grunberg