Wiesław Jasiobędzki

---

Życiorys

W czasie powstania warszawskiego, Wiesław Jasiobędzki walczył jako starszy strzelec na obszarze południowego Śródmieścia, przyjmując pseudonim Dryblas. Jego los zmienił się 14 września 1944, gdy został ranny i w rezultacie dostał się do niewoli.

Po wojnie kontynuował swoją edukację na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej, gdzie w 1951 roku obronił pracę magisterską. Jego kariera akademicka rozwijała się dynamicznie – pracę doktorską zakończył w 1963 roku pod kierunkiem prof. Wandy Polaczkowej. Jasiobędzki pełnił funkcję pracownika naukowego w Laboratorium Procesów Technologicznych, a także objął stanowiska dziekana i prodziekana Wydziału Chemii od 1982 roku.

Chociaż był członkiem PZPR, jego stosunek do partyjnych decyzji pozostawał ambiwalentny – wyrażał sceptycyzm wobec wielu działań partii, co zyskało mu uznanie wśród współpracowników.

Wiesław Jasiobędzki był współwynalazcą kilku ważnych metod, które przyczyniły się do rozwoju chemii:

• sposobu wytwarzania tioamidu kwasu 2-etyloizonikotynowego w 1960 roku,
• metody zwilżania nitrocelulozowych prochów strzelniczych w 1986 roku,
• sposobu stabilizowania roztworów nitrocelulozy w 1986 roku,
• uzyskania pochodnych 1,1-diokso-2-(difenylometyleno)-3-chloro-2,5-dihydrotiofenu w 1995 roku.

Wiesław Jasiobędzki zmarł 1 sierpnia 2004 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Bródnowskim, w kwaterze 82C-1-11.

---

Oceń: Wiesław Jasiobędzki

---