Wanda Miłaszewska

Wanda swoją edukację rozpoczęła w Gimnazjum Jadwigi Kowalczykówny, znanym również jako 'Szkoła na Wiejskiej'. Następnie kontynuowała naukę w Wyższych Kursach Żeńskich w Krakowie oraz na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie rozwijała swoje artystyczne umiejętności.

W 1914 roku, podjęła decyzję o zawarciu związku małżeńskiego z Stanisławem Miłaszewskim, utalentowanym dramaturgiem, publicystą i tłumaczem. W latach 1921-1928 pełniła funkcję redaktorki działu teatralnego w popularnym tygodniku dla kobiet „Bluszcz”, co pozwoliło jej na aktywne uczestnictwo w ówczesnym życiu literackim i teatralnym. Dodatkowo, lansowała swoje pasje pedagogiczne, ucząc rysunku w szkołach średnich.

Tragiczne losy Wandy Miłaszewskiej są ściśle związane z dramatycznymi wydarzeniami II wojny światowej. Zginęła w 1944 roku, podczas powstania warszawskiego, kiedy to budynek, w którym przebywała z mężem, zawalił się. Oboje zostali pochowani na cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w kwaterze A25-13-15, upamiętniając ich tragiczne życie i twórczość.

Wanda często spędzała lato w dworze Tomaszewskich pod Grodnem. Przyjeżdżając do Bobry Wielkiej, gdzie łączyły ją więzy pokrewieństwa z rodziną Tomaszewskich, znajdowała inspiracje do swojej twórczości. W tzw. Tracewskim Borku, zafascynowały ją wiekowe drzewa, a szczególnie stary wiąz, utrwalony w fotografii Jana Bułhaka. Historia tego drzewa oraz legenda jemu towarzysząca zainspirowały ją do napisania powieści „Święty wiąz”, wydanej w 1937 roku.

Pisząc swoje powieści, Wanda Miłaszewska obywała się z nadbiebrzańskim pejzażem, tworząc opowieści, które oddają atmosferę staropolskich dworów. W swoich utworach przedstawiała nie tylko lokalne obyczaje, ale także kreśliła barwne portrety ludzi związanych z dworem. Jej powieść pt. „Ogrodniczka” przedstawia postać Jadwigi Tomaszewskiej z Bobry Wielkiej, która z oddaniem uprawiała ogrodnictwo.

Wszystkie dzieła Wandy Miłaszewskiej zostały objęte cenzurą w Polsce w 1951 roku. W ramach tej cenzury, utwory te natychmiastowo wycofano z bibliotek, co niestety spowodowało, że jej twórczość stała się mniej znana i doceniana przez kolejne pokolenia.