Wacław Jankowski


Wacław Jankowski, urodzony 17 marca 1904 roku w Warszawie, to postać, która na trwałe wpisała się w kartach polskiego teatru i kina.

Jego życie zakończyło się 10 lutego 1968 roku w tym samym mieście, gdzie rozpoczęła się jego artystyczna przygoda.

Był on wybitnym aktorem teatralnym i filmowym, a jego dorobek artystyczny pozostawia niezatarte ślady w polskiej kulturze.

Życiorys

Wacław Jankowski przyszedł na świat w rodzinie Stanisława i Zofii Jankowskich. W latach 1922–1924 związał się z objazdowym zespołem operetkowym Tadeusza Pilarskiego (1866–1940), który miał swoje siedziby w Krakowie. Następnie w sezonie 1924/25 występował w zespole teatru w Grudziądzu, a sezon 1925/26 spędził w zespole Teatru Miejskiego w Toruniu. Po tym okresie, aż do 1929 roku, odbył służbę wojskową, podczas której występował w teatrze garnizonowym w Mińsku Mazowieckim.

Przed wybuchem II wojny światowej kontynuował karierę aktorską, występując w licznych zespołach rewiowych i kabaretowych w Warszawie oraz na prowincji. Wśród warszawskich teatrzyków, w których grał, można wymienić Mignon (1930), Hollywood (1933) oraz Wesoły Ul (1936).

Podczas niemieckiej okupacji Wacław Jankowski występował w warszawskich teatrach jawnych takich jak Złoty Ul, Miraż, Kometa, Bohema i Jar, a w 1944 roku grał w krakowskim Teatrze Powszechnym. Po zakończeniu wojny, od sezonu 1945/1946, dołączył do zespołu łódzkiego Teatru Miniatur Syrena, który w sezonie 1946/47 przyjął nazwę Teatr Syrena. Jankowski związany był z tym teatrem aż do końca sezonu 1966/1967, a jego talent oraz charyzma uczyniły go jednym z najpopularniejszych aktorów tej sceny.

Był cenionym odtwórcą warszawskich typów, a jego rola w Wodewilu Warszawskim jako Majster przyciągała uwagę widzów. Oprócz dużych ról, z sukcesem odnajdywał się również w małych formach kabaretowych. Jankowski występował również w filmach oraz współpracował z Teatrem Polskiego Radia, co przyczyniło się do jego znakomitej kariery.

W życiu prywatnym był mężem Anny z Dzierków (zm. 1987). W warszawskim mieście zakończył swoje dni, a jego pamięć żyje nadal, gdyż zmarł 15 lutego 1968 roku i został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w kwaterze 66D-3-31.

Filmografia

Wacław Jankowski, ceniony polski aktor, zrealizował liczne projekty filmowe w swojej karierze. Jego dorobek artystyczny obejmuje wiele charakterystycznych ról, które zapisały się w historii polskiego kina. Poniżej przedstawiamy listę wybranych filmów, w których wystąpił:

  • Wojna domowa odc. 15 (1966), reż. J. Gruza – Klient w pralni,
  • Dzień ostatni – dzień pierwszy odc. pt. Bigos (1965), reż. S. Szyszko,
  • Gangsterzy i filantropi (1962), reż. J. Hoffman oraz E. Skórzewski – Kelner,
  • Walet pikowy (1960), reż. T. Chmielewski – Ludwik Czerwinka, portier,
  • Cafe pod Minogą (1959), reż. B. Brok – Wojtuś Piskorszczak, „Starszy”,
  • Zadzwońcie do mojej żony (1958), reż. J. Mach – Rybiński,
  • Ewa chce spać (1957), reż. T. Chmielewski – Dyżurny policjant w 8. komisariacie,
  • Warszawa syrena (1956), reż. T. Makarczyński – Sławeusz, ojciec Sławy, mąż Kobylichy,
  • Sprawa do załatwienia (1953), reż. J. Rybkowski oraz J. Fethke – Uprzejmy kelner,
  • Przygoda na Mariensztacie (1953), reż. L. Buczkowski – Warszawiak,
  • Skarb (1948), reż. L. Buczkowski – „referent” Cyrjan,
  • Ślepy tor (1947), reż. B. Zeman.

Dzięki tym rolom, Wacław Jankowski zyskał uznanie i trwałe miejsce w sercach kinomanów.

Ordery i odznaczenia

Wacław Jankowski został odznaczony wieloma prestiżowymi odznaczeniami, które świadczą o jego wkładzie w rozwój kraju oraz zasługach na rzecz społeczeństwa. Poniżej przedstawiono listę jego najważniejszych nagród:

  • krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1965 roku,
  • medal 10-lecia Polski Ludowej, który otrzymał 19 stycznia 1955 roku,
  • odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego, przyznana w 1967 roku.

Przypisy

  1. a b c Wacław Jankowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 19.12.2023 r.]
  2. Nagrobek na cmentarzu Bródnowskim [dostęp 19.12.2023 r.]
  3. Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 18.12.2023 r.]
  4. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 19.01.1955 r. nr 0/196 – na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Oceń: Wacław Jankowski

Średnia ocena:4.63 Liczba ocen:24