Zbigniew Karol Porczyński

---

Życiorys

Zbigniew Porczyński, znany również jako Zbigniew Karol Porczyński, przyszedł na świat w określonych kulisach historycznych. Po ukończeniu w 1936 roku technikum kolejowego w Warszawie, podjął dalsze kroki edukacyjne w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 1, zlokalizowanej w Ostrowi-Komorowie. Gdy nastał 1939 rok, wziął udział w kampanii wrześniowej, w wyniku czego dostał się do niewoli niemieckiej, z której jednak zdołał się wydostać. Zgodnie z wieloma wersjami swojego życiorysu, stał się żołnierzem Armii Krajowej, a w 1942 roku trafił do obozów w Oświęcimiu i Buchenwaldzie.

Po wojnie, kiedy walki osiągnęły punkt kulminacyjny, Porczyński wstąpił do Armii Polskiej, przebywając w Italii. Jako członek 2 Korpusu dotarł do Anglii. W latach 1946–1950 prawdopodobnie studiował chemię na uczelniach technicznych w Leicester i Huddersfield. W 1953 roku uzyskał doktorat, jednak szczegóły dotyczące uczelni oraz dziedziny pozostają nieznane.

W 1957 roku Zbigniew Porczyński zainicjował działalność przedsiębiorstwa skoncentrowanego na ochronie przeciwpożarowej. Jego pasja do badań przyczyniła się do publikacji książki zatytułowanej „Materiały przyszłości”. Oprócz tego, opatentował swoje odkrycia, co zapewniło mu stabilne dochody, a także umożliwiło mu rozpoczęcie kolekcjonowania dzieł sztuki.

Warto wspomnieć, że wraz z żoną Janiną był jednym z fundatorów Pomnika Henryka Sienkiewicza w Parku Łazienkowskim w Warszawie oraz popiersia Ignacego Jana Paderewskiego w Warszawie, które znajdują się w Parku Skaryszewskim. Podjął również wyzwanie związane z polityką, kandydując w 1993 roku do Senatu RP III kadencji w Warszawie, zgłoszony przez Komitet Wyborczy Stowarzyszenia Przyjaciół Muzeum im. Jana Pawła II.

Zmarł 16 lipca 1998 roku i spoczął na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera L-6-9). Jego życie i osiągnięcia pozostają w pamięci wielu, jako przykład wytrwałości i zaangażowania w różne aspekty życia społecznego i naukowego.

Odznaczenia

Osoba, o której mowa, zdobyła szereg wyróżnień i odznaczeń, które dotyczą zarówno jej działalności w kulturze, jak i w sferze religijnej. Poniżej przedstawione są najważniejsze zasługi:

• Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”,
• Złoty Medal Prymasowski za zasługi dla Kościoła i Narodu,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (nadający się przez Prezydenta RP na uchodźstwie; 20 stycznia 1988, w dowód uznania zasług na polu naukowym oraz wybitnej ofiarności na rzecz Narodu Polskiego).

---

Oceń: Zbigniew Karol Porczyński

---